Με αφορμή τους χαρακτηρισμούς προς το πρόσωπο του Κώστα Μίσσα με αποκορύφωμα το «ταβερνιάρης», τα βάλαμε κάτω και σκεφτήκαμε ποιες φιγούρες σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ έχουν στιλ, παρουσιαστικό ή προσωπικότητα ανάλογη αφεντικού ταβέρνας.
Ο Κώστας Μίσσας, λοιπόν, είναι ιδιοκτήτης φοιτητικού φαγητάδικου, κάτι σαν τα αντίστοιχα που είναι στο Μπιτ Παζάρ της Θεσσαλονίκης. Το φαί είναι μέτριο, τα ποτά στην καλύτερη μέτρια, αλλά έχει πολύ κόσμο γιατί οι τιμές είναι καλές. Διατάζει τους σερβιτόρους του να γράφουν στον πίνακα έξω προσφορές τύπου «ποικιλία κρεάτων σήμερα μόνο με 16 ευρώ» ενώ στον κατάλογο θα δεις ότι έχει 14. Δεν κερνάει ούτε νερό και θα φέρει και άλλες αποδείξεις αν χρειαστεί στο τέλος. Πηγαίνοντας προς τουαλέτα θα τον ακούσεις να γαμωσταυρίζει τους εργαζόμενούς του. Δεύτερος μπασκετικός της λίστας είναι ο Πίνι Γκέρσον, που σίγουρα θα ήταν ιδιοκτήτης πιτσαρίας στο κέντρο του Τελ-Αβίβ και θα άφηνε το βοηθό του να ψήνει τις πίτσες γιατί βαριόταν.
Τέσσερις Ισπανοί κοσμούν τη λίστα με πρώτο στο μυαλό τον Φάμπρι, πρώην προπονητή του Παναθηναϊκού. Σε κάποιο προάστιο της Γαλικίας θα είχε νοικιάσει μια τρύπα είκοσι τετραγωνικών, θα πουλούσε παέγια ουρλιάζοντας στους περαστικούς και βρίζοντας όσους πήγαιναν στο απέναντι μαγαζί (που προφανώς ήταν ποιοτικότερο και νοστιμότερο ενώ αυτός θα πουλούσε τα ληγμένα) ενώ τα Σαββατοκύριακα θα έβαζε στον μοναδικό θαμώνα του μαγαζιού ταινίες όπως τον Μονομάχο, το Braveheart ενώ στο τσακίρ κέφι θα τους έβαζε ντοκιμαντέρ για τη σεξουαλική ζωή των λιονταριών.
Δεύτερος ο αξιαγάπητος Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, ο οποίος θυμίζει ιδιοκτήτη ταβέρνας, όπου συχνάζουν κυρίως πολιτικοί (ΠΑΣΟΚ – ΚΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ), συνταξιούχοι αλλά θα δεις και τους φοιτητές (συνήθως ψωλοπαρέες). Το μέρος υποτιμάται από πολλούς μιας και δεν φαίνεται να έχει κάτι ιδιαίτερο αλλά οι έμπειροι που ξέρουν το στηρίζουν φανατικά. Θα πας εκεί στις 12 και θα σου βγάλει σαρδέλα και τσίπουρο αμέσως. Δεν χρειάζεται να παραγγείλεις, μπορείς να του πεις «φέρνε» και θα σε φροντίσει μέχρι να βγάλεις τη ζώνη από το παντελόνι σου.
Τρίτος Ισπανός ο Ράφα Μπενίτεθ, μαθητευόμενος του Ντελ Μποσκε, που αφού έμαθε τα μυστικά του επαγγέλματος δίπλα στον άρχοντα, άνοιξε τα φτερά του και άνοιξε τάπας μπαρ στη Βόρεια Αγγλία. Ενώ το φαγητό δεν είναι κακό, ποτέ δε μένεις ικανοποιημένος. Το προτιμάνε Ισπανοί ερασμίτες, γιατί τους κάνει καλές προσφορές. Ίσως να είχε το μαγαζί μαζί με τον τέταρτο Ισπανό, τον Λορένζο Σέρα Φερέρ.
Γειτονικά, ο Φερνάντο Σάντος θα ήταν ιδιοκτήτης καντίνας στο Εστορίλ. Τα πράγματα που προσφέρει είναι μέτρια, το προσωπικό αργό, τα μούτρα του κατεβασμένα, είναι όμως πάντοτε γεμάτος με καποιο μαγικό τρόπο. Σπεσιαλιτέ του καταστήματος η καρπουζόπιτα.
4 ακόμα παραδείγματα ελληνικών πάγκων στη λίστα, με τον Χρήστο Αρχοντίδη να είναι ιδιοκτήτης χασαποταβέρνας στο Νομό Σερρών. Βρώμικο μαγαζί, κακή εξυπηρέτηση, πούλημα μούρης και καθυστέρηση. Τον σώζουν οι καλές πρώτες ύλες. Σαββατοκύριακα βάζει live μουσική και τραγουδάει ο ίδιος ή λέει σε όλους ιστορίες απο τότε που πήρε το 0-0 στο Γουέμπλεϊ κι ακόμα δε τον πιστεύει κανένας. Άλλος ένας ο Άγγελος Αναστασιάδης, ο οποίος άνετα γινόταν ιδιοκτήτης τσιπουράδικου στην Επανομή, που θα πουλάει το δικό του τσίπουρο που θα το παράγει με τη βοήθεια της Παναγίας.
Επόμενος ο Μπάμπης Τεννές. Ιδιοκτήτης σάπιου εστιατορίου – καφετέριας – μίνι μάρκετ –
λίγο απ’όλα, κάπου στο 237ο χιλιόμετρο Αθήνας-Λαμίας. Από αυτά τα μέρη που σταματούν τα λεωφορεία και δεν παίρνεις ούτε νερό, πας μόνο τουαλέτα. Αν παραγγείλεις φαΐ είσαι γενναίος. Όλη μέρα σκέφτεται πώς θα ρίξει τις τιμές στις μίζες που δίνει στα ΚΤΕΛ Αθηνών. Δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τον Γιάτσεκ Γκμοχ, που θα ήταν Πολωνός μόνιμος σε τουριστικό νησί των Κυκλάδων, που ερωτεύτηκε Ελληνίδα κι άνοιξε τουριστική ταβέρνα εκεί. Έχει παραδοσιακά πιάτα όπως παστίτσιο και μουσακά, όλα κατεψυγμένα. Δουλεύει κυρίως με Πολωνούς φίλους και παλιούς συνεργάτες.
Τρεις τελευταίοι ανήκουν στο αγγλικό ποδόσφαιρο, με πρώτο τον Στιβ Μπρους, ο οποίος είναι ίδιος με ιδιοκτήτη παμπ στη Βόρεια Αγγλία, σερβίρει πρωϊνό με λουκάνικα και μαύρη πουτίγκα και μπίρα απο τις 7 και μισή το πρωί. Συνήθως τα πρωϊνά τον βρίσκουν να κοιμάται στο πάτωμα της ταβέρνας. Έξω από την παμπ του Μπρους, ο Τόνι Πούλις πουλάει παγωτό κυκλοφορώντας με το παλιό αγαπημένο φορτηγάκι, ενώ πιο δίπλα βρίσκεται ο Αρσέν Βενγκέρ, ο οποίος κάποτε είχε το καλύτερο γκουρμεδιάρικο εστιατόριο. Τώρα η ποιότητα έχει πέσει, οι τιμές αυξήθηκαν και άλλο και όλοι οι εργαζόμενοί του θέλουν να φύγουν.
