Μη σκοτώνετε το ποδόσφαιρο, κύριε Μίλερ

Του Ιωάννη Κυράπογλου

Βγήκε ο κύριος Τόμας Μίλερ και είπε τα εξής τραγελαφικά: «Δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το νόημα για τέτοια παιχνίδια τεράστιας διαφοράς δυναμικότητας (εννοώντας το ματς με το Σαν Μαρίνο) και, μάλιστα, μέσα στο τόσο απαιτητικό πρόγραμμα. Καταλαβαίνω ότι για εκείνους είναι κάτι το ιδιαίτερο να παίζεις με τους παγκόσμιους πρωταθλητές και καταλαβαίνω ότι ο μόνος τρόπος να αμυνθούν είναι με σκληρά τάκλιν. Ειδικά, όμως, για τον τελευταίο λόγο, αναρωτιέμαι αν αυτού του είδους τα ματς έχουν αχρείαστο ρίσκο».

Κύριε Μίλερ, έχετε υποστηρίξει ποτέ μια μικρότερη ομάδα; Έχετε νιώσει την ευτυχία του να βάζει η ομάδα σας γκολ σε ένα μεγαθήριο; Έχετε ποτέ παίξει μπάλα στο σχολείο εναντίον της μεγαλύτερης τάξης των πιο δυνατών, των πιο «μπρατσωμένων» τη στιγμή που εσείς ήσασταν πετσί και κόκκαλο και καταφέρατε επάξια να σταθείτε απέναντί τους; Σίγουρα θα τα έχετε κάνει όλα αυτά.

Είναι αστείο να μη σέβεται κάποιος και να μη δίνει ιδιαίτερη αξία στο ρομαντισμό του ποδοσφαίρου και στις ουκ ολίγες ιστορίες «Δαβίδ vs Γολιάθ» που μας έχει προσφέρει. Το ποδόσφαιρο για 90 λεπτά κάνει όλα τα έθνη ίσα, όλους τους ανθρώπους της Γης ίσους ανεξαρτήτως πολιτικών και κοινωνικοοικονομικών  σκοπιμοτήτων. Τι θα θέλατε να γίνει δηλαδή; Να μπουν σε μια καραντίνα τα 10-15 καλύτερα κράτη του κόσμου και να παίζουν μεταξύ τους; Εκεί σας εγγυάται κανείς πως δε θα τραυματιστείτε; Φαντάζει γελοία η δικαιολογία του «ρίσκου των τραυματισμών» όταν πλέον ακόμα και στα βάρη και στις προπονήσεις οι ποδοσφαιριστές φεύγουν με προβλήματα, να ενοχλεί τόσο πολύ τον κύριο Μίλερ μια αναμέτρηση με το Σαν Μαρίνο.

Αν δεν υπήρχαν αουτσάιντερ δεν θα υπήρχε παραμύθι. Δε θα υπήρχαν συγκινητικές ιστορίες. Για κάθε μια ποδοσφαιρική υπερδύναμη, θα υπάρχει πάντα μια Δανία να σου θυμίζει πως πήρε το Euro προερχόμενη από τις παραλίες. Για κάθε Γαλλία του Ζιντάν θα υπάρχει η Ελλάδα του Ζαγοράκη και για κάθε Ελλάδα του Ζαγοράκη θα υπάρχουν τα νησια Φερόε.

Μην επικαλείστε τους τραυματισμούς και πείτε καλύτερα ευθέως πως αυτά τα ματς δεν προσθέτουν τίποτα στο πρεστίζ σας και τα βλέπετε σαν αγγαρεία. Αμφιβάλλω αν ο Σερζ Γκναμπρί που έκανε χατ-τρικ είναι της ίδιας άποψης. Και αφού εσείς δεν καταλαβαίνετε το νόημα όλων αυτών, ας πω κι εγώ ένα αστειάκι να περάσει η ώρα αλλά συγχωρέστε με, 8 χρόνια είστε στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα και ίσως είστε ο μοναδικός ποδοσφαιριστής στη Γη που δεν ξέρει κανείς τι θέση παίζει. Είστε σέντερ φορ; Γελάω. Είστε εξτρέμ; Δεν μπορείτε να τριπλάρετε ούτε τη γιαγιά μου. Είστε δεκάρι; Μην το ακούσει αυτό κανένας Οζίλ (μην πω κανένας Ζιντάν γιατί θα πάθει εγκεφαλικό), θα γελάει 10 ώρες. Λίγος σεβασμός στο ίδιο το ποδόσφαιρο κύριε Μίλερ, δε βλάπτει.