Του Ιωάννη Κυράπογλου
Verdão do Oeste. Η Μεγάλη Πράσινη της Δύσης. Το 2005 βρισκόταν στα τοπικά πρωταθλήματα της Βραζιλίας και 9 χρόνια μετά ανέβηκε στη μεγαλύτερη κατηγορία. Πριν το 2005 είχε διαλυθεί, όταν κάποιοι ντόπιοι επιχειρηματίες αποφάσισαν την αγορά της και να επενδύσουν σε αυτή. Το 2014, αναγεννημένη όπως ο φοίνικας, από τις ίδιες της στάχτες της, καμάρωνε για πρώτη φορά στην πρώτη κατηγορία του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου.
Φέτος βρέθηκε στην υψηλότερη θέση τη βαθμολογίας στην ιστορία της, την ένατη και εξασφάλισε εισιτήριο για το Κόπα Σουνταμερικάνα. Νίκες διαδέχθηκαν η μία την άλλη και τελικός! Η μεγαλύτερη στιγμή στην ιστορία της Σαπεκοένσε, η μεγαλύτερη στιγμή στις καριέρες των ποδοσφαιριστών.
Η μοίρα είχε άλλα σχέδια. 22 παίκτες, μέλη του τεχνικού επιτελείου και ο προπονητής έχασαν τη ζωή τους στο αεροπλάνο που τους πήγαινε στην Κολομβία για αυτό το τεράστιο ματς. Ήταν ευτυχισμένοι. Ήταν χαρούμενοι. Αυτό το παιχνίδι θα χάραζε τις ζωές τους. Τελικά, τις χάραξε ο θάνατος και από εκείνη τη στιγμή, γράφτηκαν τα ονόματά τους με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Η τραγική ειρωνεία είναι πως ο προπονητής, μετά την πρόκριση στον τελικό, από την ευτυχία του ανέφερε πως «Εάν πέθαινα σήμερα, θα πέθαινα χαρούμενος». Και έγινε ακριβώς αυτό, για όλη την ομάδα. Έφυγαν, πέταξαν χαρούμενοι κι ευτυχείς. Πήγαιναν να δώσουν τον αγώνα της ζωής τους και πλέον όλοι τους είναι ήρωες. Κανέναν, ποτέ δε θα τον νοιάξει το αποτέλεσμα των τελικών του Κόπα Σουνταμερικάνα του 2016. Θα μνημονεύονται για πάντα αυτοί οι ήρωες που θα σκοτώθηκαν ευτυχισμένοι, ανυπομονώντας να βγούνε στο γήπεδο για να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα.
Ο αντίκτυπος στο παγκόσμιο στερέωμα, τεράστιος. Η αντίπαλός της στον τελικό ζήτησε να δοθεί το τρόπαιο στη Σαπεκοένσε, ενώ η CONMEBOL αποφάσισε την απονομή του τροπαίου και στις δύο ομάδες. Όλες οι βραζιλιάνικες ομάδες προσφέρθηκαν να δώσουν δανεικούς παίκτες δίχως να ζητήσουν κάποια αμοιβή ενώ η «Chape» για τα επόμενα τρία χρόνια, ανεξαρτήτως της θέσης που θα τερματίζει δεν θα πέσει κατηγορία.
Η παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα είναι συγκινημένη και δεν είναι υπερβολή πως πολλοί από χθες το βράδυ, από τον Ντιέγκο Μαραντόνα που το δήλωσε μέχρι τους απλούς φιλάθλους, έβαλαν τη Σαπεκοένσε στην καρδιά τους.
Τι σου είναι το ποδόσφαιρο. Θρησκείες, έθνη και συμφέροντα απομακρύνουν τους λαούς κι όμως κοίτα τι έγινε από χθες. Ολόκληρος ο πλανήτης, ποδοσφαιρικός και μη, στέκεται στο πλευρό της Σαπεκοένσε. Σε έναν κόσμο άρρωστο, το ποδόσφαιρο είναι εκεί για να γιατρέψει. Όσο για την ομάδα της Σαπεκοένσε που είναι εκεί ψηλά πια; Ίσως δεν ήταν γραφτό να παίξουν αυτόν τον τελικό. Ίσως το γραφτό τους ήταν να φύγουν, να «πετάξουν» ευτυχισμένοι.Το σίγουρο είναι πως αυτή η πράσινη φανέλα μπήκε στα σπίτια όλων μας, το σίγουρο είναι πως πλέον θα αναρωτιόμαστε «Τι έκανε σήμερα η Σαπεκοένσε;», το ακόμα πιο σίγουρο είναι πως η τα παλικάρια αυτά έχουν πλέον μια θέση στην αιωνιότητα του ποδοσφαίρου και της Ιστορίας.
Adios Chape.
Ισως σας αρεσει
