Γιάτσεκ “Σαγόνιας” Γκμοχ

Ο Γκμοχ εγκαταστάθηκε μόνιμα το 1979 στην χώρα μας (στο “Ελλάντα” όπως έλεγε ο ίδιος) και συνέδεσε το όνομά του κυρίως με την εξαιρετική διετία 1983-1985 του Παναθηναϊκού (νταμπλ το 1984 εναντίον τουΑλέφαντου και μέχρι τα ημιτελικά του Πρωταθλητριών το 1985) και φυσικά την κατάκτηση του πρωταθλήματος με την Λάρισα το 1988, την μεγαλύτερη χαρά της ζωής του όπως τονίζει. Ποιος ακριβώς είναι ο Γιάτσεκ “Σαγόνιας” Γκμοχ;

Γεννήθηκε το 1939 στο Προύσκοβ της Πολωνίας και σαν ποδοσφαιριστής έφτιαξε το όνομά του με την Λέγκια Βαρσοβίας, μέχρι που αναγκάστηκε να σταματήσει την καριέρα του το 1968 λόγω τραυματισμού. Την διετία 1969-1971 διετέλεσε προπονητής της και από το 1971 μέχρι το 1974 ήταν βοηθός του Γκόρσκι στην Εθνική ομάδα της Πολωνίας στα τελικά του Μουντιάλ του 1974, όπου η Πολωνία κατέκτησε την 3η θέση. Το 1976 ανέλαβε πρώτος και το 1978 παραιτήθηκε θεωρώντας ως αποτυχία τον αποκλεισμό πριν την τετράδα του Μουντιάλ 1978.

Στην χώρα μας έρχεται στο Ελλάντα το 1979 και από τότε μένει μόνιμα. ΠΑΣ Γιάννενα (o ίδιος λέει ότι και λόγω του υπουργού Αβέρωφ τότε που κατάγονταν από τα Γιάννενα κατάφερε να εργαστεί στην χώρα μας), Απόλλων, Λάρισα, Παναθηναϊκός (νταμπλ και αποκλεισμός από Λίβερπουλ στα ημιτελικά του Πρωταθλητριών), ΑΕΚ, ξανά Λάρισα (πρωτάθλημα) η πορεία του μέχρι το 1988.

Ακούγεται απίστευτο αλλά με την Λάρισα δεν πανηγύρισε στον πάγκο της το πρωτάθλημα του 1988. Είχε απολυθεί μια βδομάδα πριν λόγω της συμφωνίας με τον Ολυμπιακό του Κοσκωτά. Οι άνθρωποι της Λάρισας δεν του το συγχώρησαν ότι τους το κράτησε κρυφό.

Στον Ολυμπιακό ενώ ξεκίνησε ιδανικά, έχοντας και έναν πρόεδρο που έριχνε λεφτά και παίκτες αστέρες, δεν κατόρθωσε να πετύχει κάτι παραπάνω από το να έχει την ομάδα σε πορεία πρωταθλητισμού. Οι κόντρες του με Ντέταρι και Φούνες για τις προπονήσεις του ήταν τόσο ισχυρές ώστε και οι δύο απαίτησαν μεταγραφή, με τον κόσμο να υποστηρίζει τους αστέρες της ομάδας λόγω και του παρελθόντος του Γκμοχ (ΠΑΟ, ΑΕΚ).

Ακολούθησαν Άρης και αυτή ήταν η πορεία του στο Ελληνικό πρωτάθλημα μέχρι να φύγει για τον ΑΠΟΕΛ το 1991 (πρωτάθλημα). Όταν γύρισε ανέλαβε Αθηναϊκό, Εθνικό, Ιωνικό, Καλαμάτα, ξανά Ιωνικό το 2003.

Όταν αποσύρθηκε δούλεψε σαν σχολιαστής στην κρατική τηλεόραση.

Εκεί που επέστρεψε και αποθεώθηκε όταν έκατσε ήταν για έναν αγώνα στον πάγκο του Παναθηναϊκού ως αντικαταστάτης του Νιόμπλια το 2010 (4-2 τον Ηρακλή, με ανατροπή). Τότε βραβεύτηκε και από τον Νίκο Πατέρα. Παραδόξως δεν οδήγησε την ομάδα στον αγώνα με την Μπαρτσελόνα (ο Φερέιρα έχασε 0-3 στο ντεμπούτο του).

Ο Γκμοχ ως προπονητής με παγκόσμιες παραστάσεις έφερε αρκετές καινοτομίες στην χώρα μας.

Πρωτόγνωρα για την Ελλάδα στοιχεία ήταν η τρομερή προσήλωσή του στην στρατηγική και στην σημασία της κατάλληλης προετοιμασίας πριν από κάθε αγώνα ξεχωριστά. Είχε προσλάβει και μετεωρολόγο να του λέει τον καιρό μια βδομάδα πριν από κάθε αγώνα! Αν είχε βροχή, θα έβρεχε τον αγωνιστικό χώρο μέχρι να τον έκανε πισίνα. Αν ο αγώνας θα γίνονταν σε ξηρό γήπεδο, η προπόνηση θα γίνονταν επίσης σε ξηρό και τα πόδια των ποδοσφαιριστών θα μάτωναν. Όλα αυτά για να συνηθίσουν οι ποδοσφαιριστές του.

Για πρώτη φορά καθιέρωσε γυμναστή σε ομάδα και έφερε οργανωμένο και τελευταίας τεχνολογίας εξοπλισμό εγύμνασης που βελτίωσε εντυπωσιακά την φυσική κατάσταση των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού όσο ήταν στον πάγκο του στα 80’ς. Οι προπονήσεις του ήταν σκληρές και έκανε την ζωή των ποδοσφαιριστών πατίνι.

“Έγερση στις 5.30 το πρωί, πορεία 4 χλμ με 20 κιλά στις πλάτες, ασκήσεις, ιατρική παρακολούθηση, προπόνηση με μπάλα, φαγητό, λίγη ξεκούραση και ξανά προπόνηση. Απορίες, εξηγήσεις, παύση στις οκτώ. Σιωπητήριο στις 23.00 αλλά όλοι έχουν πέσει από τις 21.00”

Πήγαινε όλη την ομάδα στα βουνά γύρω από την Αθήνα και τους έβαζε να τρέχουν με άμμο στα γιλέκα τους, ενώ αυτός ακολουθούσε από πίσω τους καβαλώντας ένα απαρχαιωμένο Garelli για να βλέπει αν φιδιάζουν! Και μια μέρα για να γλιτώσουν το τρέξιμο, οι παίκτες του έριξαν άμμο στο ντεπόζιτο για να μην παιρνει μπρος.

Δεν πίστεψε τον Άνθιμο Καψή μέχρι που τον έβλεπε να είναι κάθε μέρα ματωμένος από την προπόνηση και να βάζει τα πόδια του σε παγωμένα νερά του ποταμού. Ανταμοιβή ήταν το περιβραχιόνιο. Ήταν ξηγημένος.

Όπως και με τον βασικό και αναντικατάστατο αμυντικό του, τον Καρούλια. Όταν έμαθε ότι ο Καρούλιας αργούσε στις προπονήσεις επειδή νυχτοπερπατούσε στα μπουζούκια, έκατσε μαζί του και του έδωσε την άδεια να πηγαίνει 3 φορές την εβδομάδα σταθερά αλλά και μια παραπάνω αν έπαιζε καλά στον επόμενο αγώνα!

Η ισχυρή προσωπικότητά του οδήγησε σε κορυφαία καλτ σκηνικά, όπως το να κατασκευαστεί και ειδικό κλουβί για την πάρτη του. Η κόντρα του με τους ρεπόρτερ Μένιο Σακελαρόπουλο και Χρήστο Κοντό οδήγησε και σε συρράξεις, με τον πρώτο να κυνηγιέται από άτομα και να τραυματίζεται στο πόδι. Η υπόθεση έφτασε στον εισαγγελέα που διέταξε ποινή αποκλεισμού δύο μηνών στον Γκμοχ από τους αγωνιστικούς χώρους. Τότε κατασκευάστηκε ειδικό κλουβί πάνω στα κάγκελα της Θύρας 11 που θα είχε εκτός γηπέδου (κυριολεκτικά) τον Γκμοχ αλλά θα μπορούσε να είναι κοντά στους παίκτες και να τους δίνει οδηγίες. Δεν τον είδαμε ποτέ σε αυτό τελικά καθώς η ποινή πήρε αναβολή.

To 1986 έγραψε και βιβλίο με τίτλο “Έξι χρόνια στο Ελλάντα”. Ο αυτοσαρκασμός στα καλύτερά του.

Τα σπαστά ελληνικά του, η προφορά του, η φιγούρα του, η φυσιογνωμία του, το χαρακτηριστικά σφυρίγματά του κατά την διάρκεια των αγώνων, τα αγωνιστικά κατορθώματά του, οι ατάκες του, τον καθιστούν αγαπητό σε όλους ανεξαρτήτως προτιμήσεως φανέλας. Γιάτσεκ είσαι ένας θρύλος και υποκλινόμαστε!

Ξεχάσαμε να πούμε ότι είναι απίστευτα κουλ και καυλιάρης.

Έπος…

Πως να μην προσκυνήσεις τέτοια σκηνικά ρε γαμώτο.

Να δούμε και μερικά ακόμη βίντεο για τον Γιάτσεκ!

Δεληγιάννης με φόρμα adidas και καλτ 80’ς αφάνες να πανηγυρίζουν στην κάμερα. Και το απαραίτητο “Ελλάντα” του Σαγόνια

Για τον μακαρίτη πρόεδρο της Λάρισας που μαζί κατέκτησαν το πρωτάθλημα του 1988.

Το ζειϊμπέκικο του Γιάτσεκ.

Χορεύει τα πάντα βασικά.