Ας περιμένουν οι γυναίκες

Από τον Αντώνη Κόντο

Όταν έπεσε στο τραπέζι να γράψουμε κάτι σχετικά με το «Ας περιμένουν οι γυναίκες», προσπάθησα να θυμηθώ ποιά ήταν η πρώτη μου επαφή με τη ταινία. Σκαλίζοντας τη μνήμη μου κατάληξα οτι την είχα δει ένα απόγευμα απόλυτης πλήξης και για έναν παράξενο λόγο μου είχε φτιάξει τη μέρα. Θα μπορούσα να πω οτι ήταν για μένα οτι η φετινή Λέστερ για το Αγγλικό πρωτάθλημα· ήξερα οτι είναι στη φετινή πρώτη κατηγορία, αλλά δεν περίμενα οτι θα κάνει τέτοια πορεία ώστε να επενδύσω το χρόνο μου – χρόνο μου.

Για τους μη-μυημένους, η ταινία ασχολείται με την ιστορία τριών  μπατζανάκιδων του Πάνου (Ζουγανέλης), του Μιχάλη (Μπακιρτζής) και το Αντώνη (Μπουλάς).
Ο Πάνος και ο Μιχάλης είναι χρόνια φίλοι δουλεύουν μαζί, είναι κάργα ΠΑΟΚτσίδες και στο όριο οικονομικά. Απο την άλλη ο Αντώνης είναι σχεδόν απο τότε που γεννήθηκε στο κόμμα (ΠΑΣΟΚ) και χρόνια στους «αγώνες», γεγονός που του γεμίζει αρκετά τις τσέπες, αλλά δεν έχει πάρει ακόμα την αναγνώριση που θα ήθελε. Τελευταίο και πιο σημαντικό κατάγεται απο τη νότια Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα απο την Παπαδίτσα Λακωνίας που φημίζεται για το όπως λέει ο Πάνος για το «άπλυτο» κοκορέτσι.

Η ταινία ξεκινάει με τον Πάνο και το Μιχάλη να φεύγουν απο τη Θεσσαλονίκη για να πάνε στή Θάσο, όπου και τους περιμένουν οι γυναίκες τους, με τα παιδιά, τους παππόυδες αλλά και τον Αντώνη, που ουσιαστικά τρέχει για όλα. Στα μισά της διαδρομής και πιο συγκεκριμένα στη Βόλβη, πετυχαίνουν ένα ευκατάστατο – ευτράφη – μεσήλικα κύριο που συνοδεύεται απο μια κατα πολύ μικρότερη κοπέλα. Εκεί ο Πάνος παθαίνει ερωτικό κοκομπλόκο. Κάπου εκεί αρχίζουν όλα και η μια καθυστέρηση φέρνει την άλλη…

Η ταινία θα μπορούσαμε να πούμε οτι περιγράφει κατα πολύ την Ελληνική πραγματικότητα της δεκαετίας του ’90. Απο τη μια ο Μιχάλης και ο Πάνος που είναι δύο, θα λέγαμε, λαϊκοί τύποι, που κυνηγάνε το απίθανο και πιστεύουν οτι μια μέρα θα γυρίσει ο τροχός και απο την άλλη ο Αντώνης που τη βολεύει εμμέσως πλήν σαφώς απο το κόμμα χωρίς να ζορίζεται και πάρα πολύ. Περιγράφει τη συνεχή κόντρα μεταξύ Βόρρειας και Νότιας Ελλάδας σε επίπεδο πολιτικό αλλά και αθλητικό. Ατάκες όπως «Ήτανε πέναλτυ κύριε Πάνο» ή «Το στην Κασσάνδρα κατουράτε στη Βόλβη την πετάτε» ή τέλος « Η Θεσσαλονίκη πρέπει να ανοίξει τελωνείο» είναι απο τα διαμάντια της ταινίας.

Τέλος και πιο σημαντικό, όπως λέει και ο τίτλος της ταινίας, η ταινία περιγράφει αν όχι την πιο σημαντική, αλλά μια απο τις σημαντικότερες «πληγές» του άντρα που είναι οι γυναίκες. Είτε τις έχεις «γκόμενες», είτε τις έχεις παντρευτεί είτε τέλος πάντων είναι μια απλή φαντασίωση μπορούν να καταστρέψουν έναν άντρα σε βαθμό να μη θυμάται ούτε την προπαίδεια.