Ιωάννης Κυράπογλου-Σωτήρης Νίνης
Ταλέντο χαμένο σαν τον Σωτήρη τον Νίνη υπάρχει; Για μένα, δεν υπάρχει. Είχε όλα τα φόντα να αφήσει εποχή, αλλά είτε λόγω συμπεριφοράς, είτε λόγω διαχείρισης, κατέληξε από δεξί εξτρέμ που όργωνε, σε δεκάρι που δεν στρίβει. Στα 17 βασικός στον Παναθηναϊκό (αλλά δυστυχώς μετακινούμενος συνεχώς σε 3 εθνικές, Νέων, Ελπίδων κι Ανδρών), κάπου το σώμα του τον παράτησε, κάπου τα έφτυσε κι ο ίδιος, ίσως δεν είχε τη σωστή νοοτροπία ή την απαραίτητη στήριξη από την ομάδα. Η αλήθεια, άλλωστε, βρίσκεται πάντα κάπου στη μέση. Κρίμα για ένα παιδί που κουβάλησε τον Παναθηναϊκό σε νίκη μέσα στη Ρώμη κι έδειξε πως μπορεί να ανταγωνιστεί τους καλύτερους.
Τέλης Τερζής-Θανάσης Παπάζογλου
Σίγουρα, η επιλογή για αυτό το συγκεκριμένο ομαδικό άρθρο του Cult 24 ήταν αρκετά επίπονη διαδικασία. Πώς να επιλέξεις από όλο αυτό το συρφετό των Ελλήνων Μέσσι που κατέκλυσε τα γήπεδά μας την τελευταία δεκαετία; Όπου κι αν γυρνούσες να κοιτάξεις, κοντοί, ευκίνητοι και γρήγοροι στην τρίπλα παίκτες, οι οποίοι καλά θα κάνουν να ανάβουν κάθε τόσο κι από ένα κεράκι για τον Μέσι (αλλά και τον Ντιέγκο παλιότερα) που απενοχοποίησαν κι έδωσαν συγκεκριμένο ρόλο στους μικροκαμωμένους ποδοσφαιριστές.
Για να σπάσω λοιπόν το μοτίβο και να μην πάω με την πεπατημένη, θα επιλέξω το Θανάση Παπάζογλου. ΟΚ, ο Σάκης τελικώς έκανε μια αξιοπρεπή καριέρα στις ομάδες δεύτερης ταχύτητας τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, όσοι θυμούνται όμως το ξεπέταγμά του στον Άρη του Μπάγεβιτς, σίγουρα θα θυμούνται τις προσδοκίες που έδινε στους φιλάθλους για την εξέλιξή του. Δυστυχώς, ποτέ δεν ήταν ο ίδιος μετά τον σοβαρό τραυματισμό του στους χιαστούς που τον άφησε πολλούς μήνες έξω. Πραγματικά κρίμα για τον Παπάζογλου, τον οποίο θεωρώ ίσως και το κορυφαίο ever κορμί επιθετικού περιοχής που έβγαλε το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Γιώργος Παπαθαναήλ-Βασίλης Κουτσιανικούλης
Η δικιά μου επιλογή είναι ο “αυθεντικός” Έλληνας Λιονέλ Μέσι, ο Βασίλης Κουτσιανικούλης. Δε ξέρω κατά πόσο ήταν τόσο μεγάλο ταλέντο, το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι αδίκησε τον εαυτό του όπως και πολλοί άλλοι. Έγινε γνωστός μέσα από τις εμφανίσεις του με τον Εργοτέλη πριν ο ΠΑΟΚ σπαταλήσει 1.2εκ ευρώ για να τον αποκτήσει το καλοκαίρι του 2009. Κατάφερε να αγωνιστεί σε 48 παιχνίδια και να σκοράρει όλα κ’ όλα 3 τέρματα. Οι κακές γλώσσες της εποχής έλεγαν ότι είχε κάνει το Θεσσαλονίκ-Λάρισα, Τούμπα-Χαριλάου, διότι τα είχε μπλέξει με μία “τραγουδιάρα”. Η συνέχεια είναι γνωστή και ο Κουτσιανικούλης προστίθεται στη μεγάλη λίστα των “ταλέντων” που δεν κατάφεραν σχεδόν τίποτα!
Φίλιππος Δημόπουλος-Γιώργος Κατίδης
Ο Γιώργαρος ξεκίνησε ως ένα χοτ ταλέντο. Βγήκε από τις ακαδημίες του Άρη και οι κιτρινόμαυροι τον προώθησαν στην πρώτη ομάδα με σκοπό να καθιερωθεί και να γίνει ο ηγέτης της μεσαίας γραμμής μελλοντικά. Κάτι οι εμφανίσεις του με τις μικρές Εθνικές, κάτι ο χαρακτήρας του, κάτι το ενδιαφέρον από Αγγλία μεριά (ΚΠΡ είχε δείξει ενδιαφέρον τότε), τον έκαναν ανεπιθύμητο στην ομάδα της Θεσσαλονίκης και κατηφόρισε στην Αθήνα για την ΑΕΚ. Εκεί όλοι ξέρουμε τι έγινε με τον ίδιο να μετανιώνει και να πληρώνει την κίνηση του (χαιρέτησε Ναζιστικά) και έφυγε για άλλα μέρη! Πλέον βγάζει το ψωμί του στην Τσεχία και εμείς τον αγαπάμε και για τα σούτια που είχε παίξει σε τοπικό αγώνα που είχε συμμετέχει με αποτέλεσμα να τον κυνηγάνε από το χωρίο! Κατίδαρε είσαι ένας μικρός θεός!
Γιώργος Βαρούχας-Χάρης Παππάς
Είναι κρίμα όταν βλέπεις τι ωραία ομάδα είχε εκείνη η Καλαμαριά πριν 12-13 χρόνια και με τι παίκτες τροφοδότησε τους μεγάλους αργότερα. Ένας από αυτούς ήταν και ο Χάρης Παππάς ο οποίος το 2005 ήταν το πιο καυτό όνομα από τους ανερχόμενους Έλληνες. Η μεταγραφή στον Ολυμπιακό προμήνυε σπουδαία πράγματα αλλά αυτό που άρχιζε δεν ήταν παρά μόνο η αγωνιστική καθίζησή του. Στην ΑΕΚ δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει πάλι τις προσδοκίες και σιγά σιγά μόλις στα 29 του έπαιζε στον Πανσερραϊκό. Η ταχύτητά του ήταν δυσεύρετη για το ελληνικό πρωτάθλημα, ήταν αρκετά αθλητικός αλλά δεν τα εκμεταλεύτηκε για κάτι παραπάνω. Δεν κέρδισε την εμπιστοσύνη κανενός προπονητή του και ακόμη και αν ισχύουν όσα έχει υποστηρίξει ο ίδιος (προώθηση ξένων παικτών αντί των Ελλήνων, κακομεταχείριση στον Ολυμπιακό), το όνομά του φιγουράρει στην λίστα με τα αιώνια ταλέντα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Γιώργος Σαββίδης-Γιάννης Φετφατζίδης
Ο Γιάννης Φετφατζίδης(που παραδόξως έχει μια μέρα γενέθλια μετά από μένα) είναι μία από τις αρκετές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που δε μπορείς να καταλάβεις τι πήγε στραβά με την καριέρα τους. Στις ακαδημίες του Ολυμπιακού από πολύ μικρός, πήρε χρόνο συμμετοχής από τον Ζίκο που τον ξεχώρισε και του έδωσε φανέλα βασικού στην πρώτη ομάδα, σε μια περίοδο που οι ελληνικές ομάδες γενικά δεν έδιναν μεγάλη βάση στις ακαδημίες τους φέρνοντας κυρίως παίχτες από το εξωτερικό. Ο Φετφατζίδης ήταν ταχύς, διεισδυτικός και με κοφτή ντρίμπλα και είχε ένα σημαντικό χάρισμα για τα ελληνικά δεδομένα. Ήταν αριστεροπόδαρος. Χρησιμοποιούνταν και στις 2 πτέρυγες αλλά έπαιζε κυρίως στα δεξιά με ανάποδο πόδι. Όταν μάλιστα πήρε μεταγραφή στη Τζένοα με το ποσό των 4 εκατομμυρίων ευρώ, όλοι περιμέναμε ένα νέο ηγέτη στην εθνική Ελλάδας. Εις μάτην όμως. Στη Τζένοα δεν έχει σταθερή θέση στη βασική ενδεκάδα, ενώ ούτε στη Κίεβο που πήγε δανεικός έπιασε, με αποτέλεσμα από το 2015 να βρίσκεται στην Αλ-Αχλί και να τα πηγαίνει αρκετά καλά, λύνοντας σίγουρα το βιοποριστικό του αλλά και μη πραγματοποιώντας τη καριέρα που όλοι περιμέναμε από αυτόν.
