Παίζει εξτρέμ, παίζει οκτάρι, παίζει πίσω από τον επιθετικό. Είναι γρήγορος, μπουκαδόρος και με ωραία ντρίπλα. Πριν 4 χρόνια έκανε τους πάντες να παραμιλούν με τη φανέλα της Μπενφίκα. Είναι μόλις 24 – σήμερα τα κλείνει. Συμμετείχε στην Εθνική Σερβίας από τα 19 του. Τον αγόρασε για 20 εκατομμύρια η Λίβερπουλ. Τέλος των θετικών.
Φενέρμπαχτσε, Σπόρτινγκ Λισαβόνας, Χαλ, Άντερλεχτ. Σε 5 χρόνια έχει παίξει για ομάδες που άλλοι θα ονειρεύονταν να παίξουν σε βάθος ολόκληρης καριέρας. Πουθενά δεν έπιασε. Στη Λίβερπουλ φαινόταν λες κι ήταν ένα μικρό παιδάκι ανάμεσα στους άντρες: αδύναμος, άψυχος, δίχως ίχνος πρωτοβουλίας. Κι έτσι συνεχίζει ως σήμερα. Τι πήγε στραβά με τον Λάζαρ Μάρκοβιτς;
Προφανώς και είναι θέμα χαρακτήρα και νοοτροπίας: ένας ποδοσφαιριστής που είναι ακόμα κολλημένος με την ταμπέλα του ταλέντου και πιθανότατα με αυτή θα μείνει για πάντα· είναι στο δικό του χέρι να αλλάξει όσα έχουν γίνει, όμως τα πεπραγμένα του ως τώρα δεν είναι ενθαρρυντικά. Πήγε δανεικός σε ομάδες που σίγουρα δεν έχουν την αίγλη ούτε τις απαιτήσεις τις Λίβερπουλ, και περίμενες από αυτόν πως θα αδράξει την ευκαιρία και θα λάμψει. Φευ. Πήγε σε πρωταθλήματα μίας και δύο ταχυτήτων κάτω από την Premier League για να βρει τα πατήματά του και αγωνιστικό ρυθμό. Ξανά φευ.
Πάρα πολλές περιπτώσεις παικτών σαν τον Μάρκοβιτς υπάρχουν, το θέμα είναι μήπως δεν φταίει μονάχα ο ίδιος ο παίκτης αλλά και η ομάδα. Πώς να κατηγορήσεις όμως τη Λίβερπουλ για έναν παίκτη που του έδωσε αρκετά αγωνιστικά λεπτά και μάλιστα λειτούργησε (ο παίκτης) εναντίον της, καθώς δέχτηκε απευθείας κόκκινη κάρτα η οποία ενδεχομένως να στοίχισε την εξέλιξη του ματς σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ; Οφείλει ο ίδιος ο παίκτης να αναλάβει τις ευθύνες του, οι οποίες είναι πολλές.
Ο Λάζαρ Μάρκοβιτς πιθανότατα δεν θα είναι στο Μουντιάλ το καλοκαίρι. Ο Λάζαρ Μάρκοβιτς αυτή τη στιγμή πρόκειται για ένα από τα πιο αποτυχημένα ταλέντα που δεν μπόρεσαν ποτέ να είναι αντάξιοι των προσδοκιών. Στα 24 του, δεν νομίζω προσωπικά πως έχει θέση στη Λίβερπουλ και πιθανότατα θα πουληθεί το καλοκαίρι. Σε λίγα χρόνια ίσως να λογίζεται ως ένα από τα μεγαλύτερα παλτά που φόρεσαν τη φανέλα της. Είμαι σκληρός απέναντί του γιατί το ίδιο θα έπρεπε να κάνει κι ο ίδιος: αυτοκριτική στην πιο βαριά μορφή της. Είχε την ευκαιρία να λάμψει στο top επίπεδο και πέρυσι απέτυχε ακόμα και στην Championship.
Το ταχυδύναμο, τσαμπουκαλεμένο παιδάκι που έπαιρνε πρωτοβουλίες και ήλεγχε το ρυθμό μεταλλάχθηκε σε ένα ράθυμο, τεμπέλη που κρύβεται πίσω από τους συμπαίκτες του και πιθανότατα έχασε την όρεξη για αυτό που αγαπούσε. Κι ας μην κρυβόμαστε, ο Κλοπ μπορεί να έχει πολλά καλά και κακά όμως ξέρουμε πόσο καλός είναι στη διαχείριση ταλέντων. Για να αποφάσισε να μην τον κρατήσει στο ρόστερ ούτε ως εφεδρεία, κάτι δεν πάει καθόλου καλά…
