Η διαχρονική καλτίλα του Καμερούν

Εξηγήσαμε σε προηγούμενα άρθρα, ότι θα θυμηθούμε όλες τις καλτ ομάδες που έχουν περάσει διαχρονικά από τα Παγκόσμια Κύπελλα. Σε αυτήν την αναδρομή της μνήμης είναι αδύνατο να λησμονηθεί η εθνική ομάδα του Καμερούν.

Το Καμερούν αν και έκανε τη παρθενική του εμφάνιση στα γήπεδα της Ισπανίας το 1982, αποσπώντας τρεις ισοπαλίες στον όμιλο με Περού, Πολωνία και Ιταλία αντίστοιχα, έμεινε στη μνήμη του φίλαθλου κοινού κυρίως για τα κατορθώματά του τη δεκαετία του ’90. Στο εναρκτήριο ματς στο Μουντιάλ 1990 στο Σαν Σίρο του Μιλάνου, κόντρα στη παγκόσμια πρωταθλήτρια Αργεντινή σόκαρε όλον τον πλανήτη κερδίζοντας την με σκορ 1-0. Στο 67^ο λεπτό, o Ομά Μπιγίκ, μετά από εκτέλεση φάουλ από το πλάι, έπιασε μια κεφαλιά από το ύψος της μικρής περιοχής και νίκησε τον τερματοφύλακα των Αργεντινών Πουμπίδο. Αν και αγωνίζονταν με 10 παίκτες κράτησε το σκορ και έκανε ίσως τη μεγαλύτερη έκπληξη που έχει σημειωθεί ποτέ σε Παγκόσμιο Κύπελλο.

 Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Μετά ανέλαβε δράση ο 38χρονος Ροζέ Μιλά και έφτασε τα «αδάμαστα λιοντάρια» μέχρι και τα προημιτελικά, καταγράφοντας το μεγαλύτερο επίτευγμα της αφρικανικής ομάδας στην ιστορία τους σε Μουντιάλ. Χορός στο σημαιάκι του κόρνερ σε κάθε γκολ, άγνοια κινδύνου, χαρούμενο ποδόσφαιρο χωρίς σκοπιμότητες είναι στοιχεία που έβαλαν το Καμερούν στη καρδιά του κάθε ποδοσφαιρόφιλου. Περισσότερες λεπτομέρειες πιο κάτω…

Το 1994, στις Η.Π.Α. όλοι περίμεναν με αγωνία τις εμφανίσεις της ομάδας που άφησε άφωνο το φίλαθλο κοινό στο προηγούμενο Μουντιάλ. Ο Ροζέ Μιλά ήταν εκεί, στα 42 του αγέρωχος, ενέπνεε τους συμπαίκτες του. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην αποστολή βρίσκονταν και ο μετέπειτα αρχηγός των «Λιονταριών» Ρίγκομπερτ Σονγκ, στα 17 του μόλις χρόνια. Η αρχή ήταν ενθαρρυντική μετά το ισόπαλο 2-2 με τη Δανία. Η εξέλιξη; Καταστροφική. Ήττα από τους Βραζιλιάνους με 3-0 και ήττα από τους Ρώσους με 6-1. Στο τελευταίο αυτό ματς, γράφτηκε ιστορία. Πενταρέ ο Όλεγκ Σαλένκο για τους Ρώσους, σκόρερ στα 42 του ο Ροζέ Μιλά. Μιλάμε για επιτεύγματα που δύσκολα θα σπάσουν σε κάποιο από τα επόμενα Μουντιάλ.

Από την άλλη, το Καμερούν πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα Αφρικάνικης ομάδας όπου η Ομοσπονδία της κυριεύεται από το χάος, την διαφθορά, την πολιτική και παρακρατική παρέμβαση (ακούγονται οικεία όλα αυτά;) και σχεδόν ποτέ δεν κατάφερε ένας να κρατήσει τα χαλινάρια σφιχτά. Παράλληλα, στις τελευταίες διοργανώσεις η συντριπτική πλειοψηφία παικτών αγωνίζονταν στο εξωτερικό με τους υπέρογκους μισθούς. Τι σημαίνει αυτό; Το εθνικό φρόνημα και η αγάπη για την φανέλα δεν είναι τόσο σημαντικά όταν οι περισσότεροι έχουν μεγαλώσει μέσα στην φτώχεια και θέλουν να βοηθήσουν τις οικογένειές τους. Η παρέμβαση των Ευρωπαϊκών ακαδημιών επίσης που προμηθεύει κατευθείαν ταλέντα της χώρας στις ομάδες της Αγγλίας, Ολλανδίας, Γαλλίας οδηγεί και σε ποδοσφαιρικά «προϊόντα» που θα παίξουν σε αυτές τις χώρες αντί στο Καμερούν.  Και δυστυχώς αρκετές φορές αυτές οι μεταφορές είναι παράνομες υπό την ανεκτικότητα των υψηλών αξιωματούχων.

Έτσι δεν θα μπορούσε μια τέτοια ομάδα εκτός από τα αμιγώς ποδοσφαιρικά να μην  δώσει άπειρες καλτ στιγμές τόσο εντός, όσο και εκτός γηπέδου. Κατά κύριο λόγο, έχει φέρει επανάσταση στον κόσμο της ποδοσφαιρικής φανέλας και όχι μόνο. Ποιος θα ξεχάσει την αμάνικη φανέλα στο Μουντιάλ 2002; Γνωρίζετε ότι το Καμερούν είναι η μοναδική ομάδα παγκοσμίως που έχει τιμωρηθεί με αφαίρεση βαθμών εξαιτίας της εμφάνισης της; Το 2004 στο Κόπα Άφρικα, εμφανίστηκε στο γήπεδο με ολόσωμη εμφάνιση. Η FIFA δεν το δέχτηκε και τιμώρησε το Καμερούν με -6 βαθμούς από τα προκριματικά και 150.000 δολάρια πρόστιμο. Μετά από έφεση και τη συμμόρφωση του Καμερούν, άρθηκε η ποινή της απαγόρευσης των βαθμών, έμεινε όμως το πρόστιμο. Λατρεύουμε εμφανίσεις Καμερούν.

Δεν γίνεται να μην αναφερθείς και στην παραδοσιακή απειθαρχία που χαρακτηρίζει την ομάδα και μας κάνει να την λατρεύουμε. Ποιος θα ξεχάσει τα καμώματά τους το 2014; Διαφωνίες με την Ομοσπονδία για τα πριμ πριν αρχίσει καλά καλά το Μουντιάλ, με μπροστάρη τον Ετό να απειλούν ότι δεν θα κατέβουν. Παίκτες που ξεχνούσε στο ξενοδοχείο κατά την αναχώρηση, παίκτες που έβγαιναν έξω για να για ανταλλαγή συναλλάγματος και χάνονταν επί ώρες, παίκτες που πήγαιναν να φάνε στα ΜακΝτόναλτς επειδή δεν γούσταραν το φαί του ξενοδοχείου όπου έμενε η ομάδα (και το λέγανε περήφανα στις κάμερες). Ο Εκοτό ήταν συγκεκριμένα που δήλωσε μεταξύ και άλλων ότι δεν γουστάρει να παίζει ποδόσφαιρο και είναι απλά  ένα επάγγελμα γι’αυτόν.

Αψιμαχίες μεταξύ τους και αδικαιολόγητες κόκκινες ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα (να τος πάλι ο Εκοτό).

Το 2010 ο Ετό προτιμούσε να κάνει διαφημίσεις με τους χορηγούς του αντί να προπονείται με την ομάδα του.

Και πιο παλιά οι ιστορίες τους είναι απολαυστικές.
Ποιος ξεχνάει το τάκλιν του συγχωρεμένου παλαιστή Μασίνγκ στον Κανίγια το 1990; Αποτελεσματική αντιμετώπιση, όχι μαλακίες!

Πόσα πράγματα είχαν γραφτεί για εκείνο το παιχνίδι; Νίκη απέναντι στους παγκόσμιους πρωταθλητές, απέναντι στον Μαραντόνα. Να τους ρωτάνε οι δημοσιογράφοι αν τρώνε μαϊμουδες, αν έχουν μάγο γιατρό. Το ξύλο που έφαγε ο Μαραντόνα και ο Κανίγια σίγουρα θα το θυμούνται ακόμη. Ο σπουδαίος Ντιέγκο ωστόσο απέδωσε τα εύσημα. Και αν ο μισητός εχθρός του Ζεπ Μπλάτερ καταδίκασε το παιχνίδι του Καμερούν, ο Ντιέγκο απλά δήλωσε:

“Δεν υποστηρίζω ότι ο σκοπός τους ήταν να χαλάσουν το παιχνίδι και δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Ήταν καλύτεροι και κέρδισαν”. Γιατί τέλειωσαν και με 9 τον αγώνα.

Και να φανταστεί κανείς ότι αυτή η ομάδα είχε προετοιμαστεί με έναν απίθανο τύπο που έστειλε η ΦΙΦΑ. Ο τύπος λέγονταν Βαλέρι Νεπομνιάκι και η μοναδική του εμπειρία σαν μάνατζερ ήταν μια δουλεία στο Τουρκμενιστάν, στην 3η κατηγορία της Ρωσίας. Δεν μιλούσε Αγγλικά, πόσο μάλλον Γαλλικά και μεταφραστής του ήταν ο οδηγός που δούλευε στην πρεσβεία της Ρωσίας του Καμερούν (!!!!!). ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΛΤΙΛΕΣ. Ωστόσο η αποτυχία του στο Κόπα Άφρικα και η έλλειψη σεβασμού των παικτών σε αυτόν τον οδήγησαν σε απόλυση. Ο πρόεδρος της χώρας τότε κάλεσε τον Ροζέ Μιλά που είχε αποσυρθεί στα 38 του από την Εθνική.

Στο Μουντιάλ  του 1990 επίσης ήταν και οι αποκρούσεις του Τόμας Ν’Κονό που οδήγησαν ένα 12χρονο Ιταλό πιτσιρικά να ερωτευτεί με την θέση του τερματοφύλακα. Αυτός ο πιτσιρικάς συνεχίζει στα 40 του ακόμη και σήμερα στο υψηλότερο επίπεδο.  Λίγο πιο προσεκτικοί αν ήταν με την Αγγλία θα είχαν οδηγηθεί στα ημιτελικά.

Η ιστορία αυτής της ομάδας είναι μόνο καλτ και τα περιστατικά που την συνοδεύουν μοναδικά.

Τα λιοντάρια θα μας λείψουν πολύ φέτος.