Καντέ: Αυτός που χαλάει την… πιάτσα!

Στη ζωή του πέρασε δύσκολα. Από μικρός ο Ενγκολό Καντέ ήταν στο… τρέξιμο. Εκεί άλλωστε είχε ταλέντο. Δεν ήταν δύσκολο να το δει κάποιος. Από τότε που αγωνιζόταν στα τοπικά της Γαλλίας.

Έπρεπε να περάσει πολλά χρόνια εκεί, μέχρι να καταλάβει ότι το «έχει». Μέχρι να ξεκινήσει να καταπίνει κατηγορίες, όπως τα… χιλιόμετρα στο γήπεδο. Πλέον είναι καταξιωμένος. Καλοπληρωμένος. Επιτυχημένος. Τόσο σε ομαδικό όσο και σε ατομικό επίπεδο.

Ωστόσο, κανείς δεν θα το φανταζόταν πριν μερικά χρόνια. Ούτε ο ίδιος ο Καντέ. Η ζωή, η καριέρα του, όλα άλλαξαν. Προς το καλύτερο. Όχι απλά επειδή είχε ταλέντο κάπου, αλλά πιο πολύ γιατί πίστεψε σε αυτό όταν κανείς άλλος δεν το έκανε. Γιατί πολύ απλά είχε επιμονή, υπομονή και πείσμα να φτάσει εκεί που είναι σήμερα. Πάντα με την ίδια ταπεινότητα. Πάντα με το ίδιο χαμόγελο.

Η αρχή: κάθε «σφαλιάρα» για καλό

Αν δεις τον Ενγκολό Καντέ στον δρόμο και δεν ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο δύσκολα θα καταλάβεις ότι ασχολείται με αυτό. Η κοψιά του δεν σου «γεμίζει το μάτι». Άλλωστε βλέπει τον κόσμο από 168 εκατοστά. Έλα, όμως που ένα τέτοιο κορμί είναι το ιδανικό για το κέντρο της εθνικής Γαλλίας και της Τσέλσι.

Παρόλα αυτά μέχρι να φτάσει σε αυτό το επίπεδο ο Γάλλος χαφ πέρασε τα… πάνδεινα. Ειδικά στην αρχή της καριέρας του λίγοι ήταν εκείνοι οι προπονητές που έβλεπαν τόσο μπροστά, προκειμένου να διακρίνουν το μοναδικό του ταλέντο.

Ο Καντέ ξεκίνησε την καριέρα του στις ακαδημίες της Σούρεσνες. Από τότε ήθελε να παίζει στο χώρο του κέντρου. Όμως, το στυλ παιχνιδιού του ήταν τελείως διαφορετικό σε σχέση με τώρα. Στα πρώτα βήματα της καριέρας του ο Γάλλος χαφ δεν έδινε την μπάλα από το…αριστερό στο δεξί. Κάτι που άλλαξε αργότερα. Πλέον όχι απλά δεν την κρατάει μέχρι να… νυχτώσει, αλλά είναι από τους καλύτερους παίκτες στο να «σπάει» την μπάλα με τη μία ή με ελάχιστες επαφές.

Ωστόσο, λίγοι προπονητές του έβλεπαν σε εκείνον τον παίκτη που μπορεί να γράψει ιστορία στο χώρο του κέντρου. Γι’ αυτό έφταιγε το γεγονός πως δεν ήταν ιδιαίτερα ψηλός για την ηλικία του. Αλλά ο Καντέ όσο περνούσε ο καιρός επιβεβαίωνε το ρητό πως «δεν μετράει το μέγεθος, αλλά η ποιότητα».

Εκείνη που πίστεψε και δεν έχασε ήταν η Μπουλόν. Ο γαλλικός σύνδεσμος σε πρώτη φάση βρήκε θέση για τον Καντέ στις ακαδημίες της (αγωνίζονταν στην έκτη κατηγορία του γαλλικού ποδοσφαίρου), ενώ το δεύτερο βήμα ήταν να του δώσει φανέλα βασικού στην πρώτη ομάδα. Εκεί τα πράγματα ήταν λίγο καλύτερα. Εν έτει 2010 ο βραχύσωμος χαφ αγωνιζόταν σε σύλλογο τρίτης κατηγορίας που είχε βλέψεις για πιο ψηλά. Όπως και ο ίδιος. Τότε ο Καντέ συνειδητοποίησε ότι έχει βάσιμες ελπίδες να γίνει βγάζει το… μεροκάματό του παίζοντας ποδόσφαιρο.

Η καταξίωση του «νέου Μακελελέ»

Από εκεί και πέρα η πορεία του Καντέ είναι λίγο ως πολύ γνωστή. Η Λέστερ δεν μπόρεσε να αρνηθεί την σούπερ ντούπερ πρόταση της Τσέλσι. Από την πλευρά του και ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής ήθελε το κάτι παραπάνω στην καριέρα του. Ήθελε να «εξαργυρώσει» το πολύ καλό πρωτάθλημα που έκανε με τις «αλεπούδες». Η Άρσεναλ τον… μάρκαρε στενά και ενώ είχε τον πρώτο λόγο η αδράνειά της και η τσιγκουνιά της δεν της επέτρεψαν να πάρει έναν ποδοσφαιριστή που τα έκανε ΟΛΑ στο κέντρο.

Η Λέστερ το κατάλαβε αυτό από πρώτο χέρι. Από τη στιγμή που έχασε τον Καντέ όσους χαφ και αν πήρε ή αν επένδυσε πολλά χρήματα επάνω τους, ποτέ δεν κατάφερε να βρει έναν παρόμοιο μέσο. Τουλάχιστον για την ώρα.

Κάτι ανάλογο είχε πάθει και η Ρεάλ Μαδρίτης πριν πολλά χρόνια με τον Κλοντ Μακελέ. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ πίστευε ότι η φυγή του από τους «γκαλάκτικος» δεν θα σήμαινε απολύτως τίποτα. Ειδικά από τη στιγμή που στο ρόστερ βρίσκονταν ποδοσφαιριστές, όπως: ο Λουίς Φίγκο, ο Ραούλ, ο Ρονάλντο και ο Ζινεντίν Ζιντάν. Και εκεί η συνέχεια σε αυτό το story είναι λίγο ως πολύ γνωστή.

Άλλωστε η ταμπέλα «νέος Μακελελέ» συντρόφευε στην αρχή της καριέρας του τον άσο της Τσέλσι. Όχι και άδικα εδώ που τα λέμε. Τόσο η κοψιά του όσο και τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού ήταν παρόμοια στο περίπου με εκείνα του «παλιού».

Τόσο η περίπτωση του Κλοντ Μακελελέ όσο και εκείνη του Ενγκολό Καντέ μας δείχνουν το εξής: στο ποδόσφαιρο δεν γίνεται να υπάρχουν μόνο φαντεζί παίκτες. Αν μία ομάδα θέλει να πετύχει στο υψηλότερο επίπεδο πρέπει να έχει και τους ανάλογους «νεροκουβαλητές». Εκείνους που θα τρέξουν παραπάνω χιλιόμετρα, προκειμένου άλλοι να κάνουν άλλες δουλειές στο γήπεδο.

Ωστόσο, ολοένα και περισσότερο αναγνωρίζεται από τα ΜΜΕ και τους φιλάθλους η δουλειά του «χαμάλι». Γι’ αυτό το λόγο βλέπουμε και πως τα συμβόλαιά τους δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους «αστέρες» των εκάστοτε ομάδων που είναι ως συνήθως οι επιθετικοί τους.

Ποια φήμη; Ποια πλούτη; Ο Καντέ τα «έφαγε» και αυτά

Μετά από κόπους ετών ο Καντέ έχει γευτεί φήμη (δύο πρωταθλήματα Αγγλίας, ένα Μουντιάλ, ατομικές διακρίσεις) και αρκετά χρήματα. Είναι όμως το ίδιο παιδί που είχε στην αρχή της καριέρας του ένα σωρό προβλήματα να αντιμετωπίσει;

Άλλοι στη θέση του θα είχαν πιάσει τον παπά από τα… φρύδια. Εκείνος όμως στη στον δικό του κόσμο. Στη δική του πραγματικότητα. Λες και είναι πάλι στα τοπικά της Γαλλίας. Σαν να μην έχει σηκώσει Παγκόσμιο Κύπελλο με τους «τρικολόρ».

Και αυτό δεν είναι κάποιο κόλπο των ξένων ΜΜΕ, ώστε να τον υμνήσουν. Οι πράξεις του Καντέ «μιλάνε» από μόνες τους. Ωστόσο, δύο ιστορίες δείχνουν του λόγου το αληθές.

Η πρώτη έχει να κάνει με την εθνική ομάδα της Γαλλίας στο περασμένο Μουντιάλ. Ο έμπειρος χαφ μόλις έχει «σβήσει» τον Λιονέλ Μέσι στο ματς με την Αργεντινή. Έναν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Λίγοι μπορούν να πουν ότι έχουν κάνει ανάλογο. Κι όμως! Την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι τον αποθέωναν μέσα στο πούλμαν εκείνος είχε κάτσει στη θέση του με κατεβασμένο το κεφάλι. Αισθανόταν άβολο που ήταν το κέντρο της προσοχής. Σχεδόν ντρεπόταν!

Όσο για τα πλούτη; Είναι εκείνος που «χαλάει» την πιάτσα! Την ώρα που βλέπουμε παίκτες να εκβιάζουν για ένα καλύτερο συμβόλαιο, απειλώντας πως θα φύγουν… νύχτα για να πάνε σε ομάδα που τους δίνει περισσότερα ο Καντέ ζητάει κάτι άλλο. Να μην παίρνει πιο πολλά χρήματα από τους συμπαίκτες του!

Επίσης, όταν η διοίκηση της Τσέλσι τον πίεσε για να πει το «ναι» για να φοροδιαφύγει εκείνος απάντησε αρνητικά. Μάλλον απάντησε με το λαμπερό χαμόγελό του. Ίσως και όχι. Κανείς δεν ξέρει τι έγινε τότε με σιγουριά.