Το ποδόσφαιρο στο Μπρονξ την εποχή του Τραμπ

Για πολλούς νεαρούς μετανάστες στη Νέα Υόρκη, η διαφυγή από τη δύσκολη ζωή τους αλλά παράλληλα και ένα μεγάλο τους όνειρο είναι το ποδόσφαιρο και το να ενταχθούν στην ελίτ του. Όλα αυτά τους οδηγούν στον πολυσύχναστο σταθμό  του μετρό στον 161^ο δρόμο του Νότιου Μπρονξ. Κατά τις 8 το βράδυ κάθε Τρίτη και Πέμπτη, μία ομάδα προσφύγων συναντιέται σε ένα γήπεδο που έχει αγνοηθεί από τους μεγάλους Γιάνκις. Κάθε ένας από αυτούς έχει τον ίδιο στόχο: Να κερδίσουν μια θέση στη βασική ενδεκάδα του Σαββάτου.

Ο προπονητής της U19 μιλάει περισσότερο σαν ένας μεγάλος αδερφός παρά σαν ένας αυταρχικός προπονητής. Ο 17χρονος τερματοφύλακας, που έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2006 από το Πουέρτο Ρίκο, είναι εξαιρετικός στο ρόλο του αρχηγού της ομάδας. Κάθε άσκηση «περιστρέφεται» γύρω από την ηγεσία του και τον τρόπου που ηγείται της ομάδας, απόρροια του μεγάλου ύψους του αλλά κυρίως της μη χαρακτηριστικής για την ηλικία του, ωριμότητάς του. Παρουσιάζει τον εαυτό του ως ένα «φύλακα» παντός τύπου για αυτό το εκρηκτικό μείγμα προσφύγων αλλά κυρίως, ονειροπόλων παιδιών, τους οποίους συνδέει μία συντροφικότητα τόσο εντός όσο και εκτός του αγωνιστικού χώρου. «Αυτοί οι άνθρωποι είναι τα αδέρφια μου», είπε φτιάχνοντας τα γάντια του.

Ο Αντρέα, ο προπονητής, ο οποίος είναι γιος Δομινικανής μητέρας και Ιταλού πατέρα, έχει ένα ποικίλο ιστορικό υπόβαθρο που αντικατοπτρίζει την ίδια τη σύνθεση της South Bronx United και των μελών της, που προέρχονται από ολόκληρο τον κόσμο. Ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός, που εδρεύει σε μια από τις λιγότερο προνομιούχες και οικονομικά πληγείσες συνοικίες του φτωχότερου δήμου της Νέας Υόρκης, παρέχει στους μετανάστες εκπαιδευτική, κοινωνική και νομική στήριξη των νέων, χρησιμοποιώντας το ποδόσφαιρο ως την οδό για όλα αυτά.

Περίπου το 99% των παικτών της ακαδημίας είναι μετανάστες ή προέρχονται από οικογένειες μεταναστών, και περίπου 40% έχουν γεννηθεί εκτός Η.Π.Α. Οι παίκτες του προγράμματος εκπροσωπούν περίπου 30 χώρες από τέσσερις ηπείρους, με την πλειοψηφία τους να προέρχεται από χώρες της Δυτικής Αφρικής, της Νότιας Αμερικής και της Κεντρικής Αμερικής. Επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψη τα προγράμματα της κοινότητας και των προγραμμάτων μετά το σχολείο, η South Bronx United εξυπηρετεί περισσότερους από 1.100 νέους και το 80% από αυτό είναι οικογένειες μεταναστών.

Στην ομάδα βρίσκεται και ο 17χρονος Ντομινίκ, ο οποίος βρίσκεται στην ομάδα από το 2014, όταν με τη μητέρα του μετακινήθηκαν στη Νέα Υόρκη από την Τζαμάικα. Ο νεαρός μετανάστης άρχισε να εκπροσωπεί την ακαδημία του προγράμματος, αφού οι προπονητές παρατήρησαν τη μεγάλη του ταχύτητα και την ευελιξία του στις πτέρυγες. Όπως και ο Αντρέα, ο Ντομινίκ διακρίνει κι αυτός την αδελφοσύνη εντός κι εκτός του αγωνιστικού χώρου, με τους άλλους παίκτες του προγράμματος.

“Είναι πραγματικά εύκολο να προσαρμοστείς επειδή υπάρχει μια οικογενειακή νοοτροπία εδώ. Μόλις φτάσεις εδώ, ο καθένας θέλει να είναι φίλος σου», είπε ενώ έβγαζε τη φόρμα της εθνικής Πορτογαλίας, το οποίο φορούσε με υπερηφάνεια και με την ελπίδα να μιμηθεί το είδωλό του, τον Κριστιάνο Ρονάλντο.

Όσο οι παίκτες της ακαδημίας U19 έκαναν τις ασκήσεις τους στην τακτική, o Nτανιέλ Αρελάνιο προπονούσε μια ομάδα από πειθαρχημένα, έφηβα κορίτσια με ασκήσεις για την ενδυνάμωση τόσο της τακτικής τους νοοτροπίας όσο και της τεχνικής τους ικανότητας αλλά και του σκοραρίσματος. Όπως πολλοί από τους παίκτες/παίκτριές του, οι αγώνες του Αρελάνιο ήταν μεγαλύτεροι εκτός του αγωνιστικού χώρου.  Ξεκίνησε στη Βολιβία, έπαιξε σε ομάδα τρίτης κατηγορίας εκεί όμως πολλοί τραυματισμοί τον έκαναν να αφήσει στην άκρη το όνειρό του. Αφού αναγκάστηκε να ανακαλέσει τις φιλοδοξίες του στη ζωή του στα 20 του,  ο Βολιβιανός μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες με το έντονο πάθος του για το ποδόσφαιρο – το ίδιο που κάποτε τον οδήγησε να γίνει επαγγελματίας παίκτης – ακόμα άθικτο. Χωρίς να χάσει χρόνο, ο πρώην ημι-επαγγελματίας παίκτης κέρδισε την άδεια προπονητικής του και έγινε προπονητής μερικής απασχόλησης στην ακαδημία του Queens, ενώ ταυτοχρόνως ήταν σερβιτόρος για να τα βγάζει πέρα.

Μετά από πολλά χρόνια με αυτή τη ρουτίνα, ο Αρελάνιο βρήκε στη South Bronx United έναν τόπο που συγχώνευε τόσο την αγάπη του για το άθλημα όσο και τις εμπειρίες του ως μετανάστη. Προπονεί τώρα την ομάδα ακαδημίας των κοριτσιών U16 της Οργάνωσης, αποτελούμενη από νέους μετανάστες, οι οποίοι έφτασαν ως εκεί  λόγω της έλλειψης ευκαιριών στις πατρίδες τους. Ο Βολιβιανός προπονητής έχει εργαστεί ως σερβιτόρος εδώ και περισσότερα από 15 χρόνια, αλλά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, είπε ότι κάνει ένα διάλειμμα από τη ζέστη της κουζίνας και τον απαιτητικό ρυθμό της τραπεζαρίας για να αφιερώσει στην προπονητική και στα καθήκοντα της οργάνωσης που εδρεύει στο Bronx και, κυρίως, στον ρόλο του ως μέντορα για τις νεαρές του παίκτριες.

Η South Bronx United δίνει μεγάλη σημασία στο γυναικείο ποδόσφαιρο. Έχει καταβάλει συντονισμένες προσπάθειες για να παράσχει τις απαραίτητες διευκολύνσεις για αυτά τα μικρά εφηβικά κορίτσια να επιτύχουν τα αντίστοιχα όνειρά τους. Ο οργανισμός υπερηφανεύεται για την ύπαρξη ενός αναπτυγμένου συν-εκπαιδευτικού προγράμματος σε μια πόλη όπου δεν υπάρχει καθιερωμένο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου για κορίτσια γυμνασίου. Περίπου το 30% των σημερινών συμμετεχόντων της South Bronx United είναι γυναίκες, οι περισσότερες από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Αυτό μπορεί να φαίνεται σαν μια μικρός αριθμός, αλλά σύμφωνα με τους διοργανωτές, είναι ένα εντυπωσιακό επίτευγμα για να επιτευχθεί λόγω αυτού που χαρακτηρίζουν ως μια εξαιρετικά δύσκολη διαδικασία πρόσληψης.

Ο Άντριου Σο, ο ιδρυτής της ομάδας και όλου του προγράμματος, ήταν αρχικά δάσκαλος στο Μπρονξ. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως καθηγητή δημοσίου σχολείου στο Νότιο Μπρονξ, συνειδητοποίησε ότι ένα πρόγραμμα ποδοσφαίρου είχε τη δυνατότητα να ενθαρρύνει τους κοινοτικούς δεσμούς μέσα σε αυτή τη διαφορετική γειτονιά και να βελτιώσει τις ευκαιρίες που προσφέρει στους νέους του. «Το South Bronx έχει πάνω από μισό εκατομμύριο ανθρώπους, αλλά δεν υπήρχε κανένα ανταγωνιστικό πρόγραμμα ποδοσφαίρου για να δώσει στους νέους την ευκαιρία να βγουν έξω από την κοινότητα», είπε.

Χρόνια μετά την ίδρυσή της, η South Bronx United εξακολουθεί να δεσμεύεται να προσφέρει διάφορα είδη πόρων στους ντόπιους νέους. Σύμφωνα με τους διοργανωτές, το 80% των συμμετεχόντων στο πρόγραμμα διαμένουν στο Νότιο Μπρονξ, 10% ζουν στο Βόρειο Μπρονξ και άλλο 10% μετακινούνται από τις γειτονιές Washington Heights και Harlem στο Μανχάταν.

Ο μη-κερδοσκοπικός οργανισμός μπόρεσε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη ζωή νέων μεταναστών στη Νέα Υόρκη χάρη στη συνεχή υποστήριξη πολλών φορέων και ατόμων, μεταξύ των οποίων το φιλανθρωπικό ίδρυμα του ποδοσφαιρικού συλλόγου της Νέας Υόρκης, το Citgo Petroleum Corporation και την παγκόσμια εταιρεία επενδύσεων BlackRock. Σύμφωνα με τον οργανισμό, περίπου το 89% του προϋπολογισμού του αυξάνεται μέσω ειδικών εκδηλώσεων, δωρεών και επιχορηγήσεων, ενώ το 82% αυτών των κονδυλίων πηγαίνει κατευθείαν στα προγράμματα. Ο οργανισμός χρειάζεται σταθερή ροή οικονομικών συνεισφορών για να διατηρήσει τη δουλειά του σε αυτήν που θεωρείται ως η φτωχότερη περιοχή του έθνους. Σύμφωνα με μια ανάλυση των στοιχείων της Απογραφής των Ηνωμένων Πολιτειών από το Κέντρο για την Αμερικανική Πρόοδο, η 15η Κογκρέσσια του Κογκρέσσου Jose Serrano (DN.Y.) – που περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του Νότου Bronx – έχει το υψηλότερο ποσοστό φτώχειας σε οποιαδήποτε ομοσπονδιακή κοινότητα στο έθνος. Επιπλέον, το μέσο εισόδημα των νοικοκυριών σε ολόκληρη την περιφέρεια Bronx είναι $ 35.302 και περίπου το 28% των σχεδόν 1.5 εκατομμυρίων κατοίκων της ζει σε συνθήκες φτώχειας, σύμφωνα με το Γραφείο Απογραφής των Η.Π.Α.

Η South Bronx United, όπως και η πόλη που στεγάζει τα εκπαιδευτικά της πεδία, είναι ένα χωνευτήρι – όχι μόνο για διαφορετικές αρχές ποδοσφαίρου, ​​αλλά για παίκτες με ξεχωριστές εμπειρίες, εθνότητες, εθνικότητες και γλώσσες. Είτε προέρχονται από τον Ισημερινό είτε από την Ακτή του Ελεφαντοστού, αυτοί οι νέοι μετανάστες εισέρχονται στο πεδίο αφήνοντας πίσω τους τις διαφορές τους και φέρνοντας ένα συναίσθημα ενότητας που υποστηρίζεται από τον συλλογικό στόχο τους να κερδίσουν. Αυτή η νοοτροπία φαίνεται να είναι καλά εδραιωμένη, καθώς οι παίκτες όπως ο Ronny, 17 ετών, ντόπιος του Ισημερινού, μπορούν να ευδοκιμήσουν στην ακαδημία παρά τα σπαστά αγγλικά τους.

Και τι γίνεται με τον Τραμπ και τις απόψεις του; «Μιλάμε για αυτόν. Οι περισσότεροι φοβόμαστε γιατί ξέρουμε τι είναι ικανός να κάνει». Ο Αντρέα τόνισε πως είναι δύσκολο για την ομάδα του να αγνοήσει την ρητορική μίσους του Τραμπ, η οποία είναι ρατσιστική και μεροληπτική. «Ο Τραμπ λέει πως οι Μεξικάνοι είναι κακοί, δολοφόνοι, έμποροι ναρκωτικών κι άλλα τέτοια. Θα του έλεγα να έρθει στο Μπρονξ και να δει πως το μόνο που θέλουν, είναι να παίξουν ποδόσφαιρο και να έχουν μια σπουδαία μόρφωση. Εάν ερχόταν, θα μάθαινε για διαφορετικούς πολιτισμούς, θα μάθαινε να σέβεται τη διαφορετικότητα, θα έβλεπε διαφορετικές οπτικές. Γεννήθηκε πλούσιος, οπότε δεν είχε τις ίδιες δυσκολίες με εμάς».

Η ομάδα των νεαρών μεταναστών στο Μπρονξ, στο τέλος της ημέρας, έχει χτίσει μια ισχυρή βάση αλληλεγγύης, η οποία επισκιάζει κάθε προσπάθεια για να δεχθεί ρατσισμό ή ρητορικές μίσους. Φυσικά, δεν έχουν «ανοσία» απέναντι σε οτιδήποτε έξω από τους αγωνιστικούς χώρους, όμως προσπαθούν να επικεντρωθούν σε αυτό που αγαπούν και τους ανοίγει τους ορίζοντες και τις οπτικές τους: το ποδόσφαιρο.

«Εστιάζουμε μόνο στο ποδόσφαιρο. Δεν μας νοιάζει πραγματικά πολύ για τον Ντόναλντ Τραμπ», δήλωσε ο Αντρέα.