Άπειρες καλτ φιγούρες έχουν περάσει από το ελληνικό πρωτάθλημα κι αυτός είναι άλλωστε κι ο λόγος ύπαρξής μας. Οι περισσότεροι ήρθαν με τυμπανοκρουσίες και αποδείχτηκαν μόνο για κανά ποτάκι στην παραλιακή ή για κοψίδια στην Βαρυπόμπη. Αλλά σχεδόν όλοι έδειξαν τα διαπιστευτήρια τους έστω και σε ΈΝΑΝ επίσημο αγώνα. Ο ήρωας για τον οποίο θα μιλήσουμε σήμερα δεν έκανε ούτε αυτό.
Ταξιδεύουμε στο μακρινό πλέον 2005 (πως περνάνε τα χρόνια ρε), όπου ο Ολυμπιακός ψάχνει έναν τερματοφύλακα που θα μπορεί να βάλει δύσκολα στον Αντώνη Νικοπολίδη και να παλέψει για θέση βασικού. Και τον βρίσκει στο πρόσωπο του Έρβιν Λέμμενς. Με αξιοπρεπές βιογραφικό και πάνω από 100 συμμετοχές στην Πριμέρα Ντιβισιόν με Σανταντέρ και Εσπανιόλ, ο Βέλγος πορτιέρο δείχνει μια τίμια λύση για μπακ-απ και γιατί όχι το κάτι παραπάνω.
Όλα αυτά έως ότου ο Ολυμπιακός κατέβηκε να παίξει φιλικό με την Λίβερπουλ. Σίγουρα, οι φίλοι του Ολυμπιακού που κάθονται και παρακολοθούν την ομάδα τους ακόμα και στα φιλικά, δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουν αυτό το φιλικό. Και όχι τόσο λόγω του σπουδαίου αντιπάλου αλλά λόγω μιας εξαιρετικής εμφάνισης του Βέλγου πορτιέρο που στάθηκε ικανή να μείνει στον πάγκο για ένα χρόνο παλεύοντας μεταξύ πάγκου κι εξέδρας με τον τιμιότατο Κλέοπα Γιάννου. Αλλά γιατί συνέβη αυτό; Απλά απολαύστε τις στιγμές μαγείας που ακολουθούν και εστιάστε στις φορές που η μπάλα φτάνει στην περιοχή του Ολυμπιακού. Τέτοιον σέρφερ δε θυμάμαι να έχουμε ξαναδεί στην Ελλάδα. Και όλα αυτά μόνο σε ένα ματς. Σε φιλικό. Του ανήκει δικαιωματικά μια θέση στο πάνθεον της καλτίλας.
