Με τον Ταξίαρχο Θεοχάρη θα κοιμόσουν πολύ πιο άνετα…σκουλήκι…

Σαν cult λατρεύουμε και τις cult σειρές, ταινίες, χαρακτήρες. Αυτό το κείμενο είναι μια ανεπιτυχής προσπάθεια να θυμίσει ποιος ήταν ο καλύτερος χαρακτήρας που έχει πλαστεί στην Ελληνική τηλεόραση. Ένας θρύλος που θα μνημονεύεται για πάντα.

Ήταν πολύ, μα πολύ μπροστά το σενάριο και η σκηνοθεσία του «Καλημέρα Ζωή», αλλά όταν δεν έχεις έναν ηθοποιό να απογειώσει ένα έπος, να κάνει το όνομά του εφάμιλλο με αυτό του εγχειρήματος και το αντίστροφο, μοιραία θα χάσει την πορεία και την δόξα του στο τέλος. Ακόμη και αν έχεις ακόμη και 3179 ραψωδίες – επεισόδια…Ενώ όταν έχεις έναν ΤΙΤΑΝΑ διαμετρήματος Ταξίαρχου Θεοχάρη, έχεις εξασφαλίσει την αιώνια προβολή έστω και σε cult μονοπάτια.

Η σειρά θέλει δικό της αφιέρωμα καταρχάς. Είναι η σειρά που έβγαλε βουλευτή. Είναι η σειρά που σβήνει κάθε αμερικάνική χολιγουντιανή παραγωγή με τις ερμηνείες της, τις δολοπλοκίες και την αγωνία (και σε πολλά άλλα χαρακτηριστικά). παραγωγή με τις ερμηνείες της, τις δολοπλοκίες και την αγωνία (και σε πολλά άλλα χαρακτηριστικά). Είναι η σειρά που συμβαίνουν τα απίθανα. Είναι η σειρά που έχει τον Σταυροφόρο (ένας άλλος Στάθης, ο Ψάλτης πίσω από την πανοπλία, τα κάνει πουτάνα με το σπαθί αλλά σκοτώνει με το πιστόλι για αποτελεσματικότητα), τον Μεγάλο Κλόουν (drug lord), τον Άνθρωπο – Σκιά (είχε απαγάγει και την γυναίκα του Στάθη, ήταν αρραβωνιαστικός της αδερφής του Στάθη, η οποία τον σκοτώνει στο τέλος), τον Αράθυμο (από τους δεκάδες που βίασε την γυναίκα του Στάθη, ρουτίνα λέμε)…Χιλιάδες σκατόφατσες σε χαρακτηριστικές σκηνές που με την συνοδεία της επιβλητικές μουσικής έδωσαν σκηνές που ανήκουν στις καλύτερες στιγμές της 7^ης τέχνης.

Το πνευματικό σπλάχνο λοιπόν του γίγαντα Νίκου Φώσκολου είδε το πρώτο τηλεοπτικό φως τον Νοέμβριο του 1993. Για 9 σεζόν έσπαγε στο ξύλο όποιο κατακάθι της κοινωνίας έβρισκε στον διάβα του, παραβίαζε όποιο φλώρικο fair-play υπήρχε (aka νομοθεσία και προστασία του κατηγορούμενου), ερχόνταν στο αμήν, έσπαγε ότι έβρισκε μπροστά του αλλά και ξεσπούσε και σε συνεργάτες, οικογένεια και φίλους. Το 2004 ο ηθοποιός Γιώργος Βασιλείου (αναπάυσου εν ειρήνη γίγαντα)  που ενσάρκωσε τον Στάθη αποχώρησε για να γίνει βουλευτής (με ΝΔ). Εμείς θέλαμε τον Ταξίαρχο Θεοχάρη στην βουλή, όχι τον Βασιλείου. Με αυτόν δεν θα είχαμε (τόση) κρίση. Φανταστείτε να λέει εκεί μέσα “ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΤΟΜΑΡΙ…” (σφαλιάρα μετά). Είμαστε βέβαιοι ότι η Ελλάδα δεν θα ήταν ποτέ ίδια.

Ποιος είναι λοιπόν ο Ταξίαρχος Θεοχάρης που μας συντρόφευε κάθε απόγευμα στα 90’ς μαζί με τις γιαγιάδες μας που όταν έβλεπαν Φώσκολο (και γενικά τηλεόραση) είχαν τέρμα την ένταση του ήχου; Η ένταση ήχου στο τέρμα μαζί με τις τρομερά παθιασμένες ερμηνείες (τύφλα να χει ο Leonardo DiCaprio) και την αγωνία για το τι θα γίνει μας καθήλωναν τόσο πολύ που μας έκαναν να ευχόμαστε να υπήρχε αυτός ο άνθρωπος κοντά μας τα βράδια. Για τις γιαγιάδες ήταν ο ήρωάς τους. Ο άνθρωπος που θα τις βοηθούσε στα ψώνια, ο άνθρωπος που θα ήταν 24/7 έξω από την πόρτα τους για να αποτρέψει τους εγκληματίες που θα πάνε να τις κλέψουν. Έτσι και αλλιώς είμαστε βέβαιοι ότι ΑΥΤΕΣ οδήγησαν τον Γιώργο στην Βουλή.  Και να μην έβλεπες την σειρά, όλο και κάποια αφίσα του ΤΗΛΕΘΕΑΤΗ θα είχες πιάσει στα χέρια σου με αυτόν εννοείται. Πάμε λοιπόν με μερικές πληροφορίες να προσπαθήσουμε να αποτυπώσουμε το 0,1% του μεγαλείου του συνοδεία οπτικοακουστικού υλικού.

Ο άνθρωπος που ξεκίνησε από υπαστυνόμος και πήρε προαγωγή σε Ταξίαρχο σε χρόνο ρεκόρ. Τέσσερις βαθμούς δηλαδή για ανδραγαθήματα. Ποια είναι αυτά; Ο ανηλεής, ακατάπαυστος και τίμιος αγώνας του εναντίον κάθε είδους αποβράσματος της κοινωνίας. Για παράσημα, μετάλλια και τρόπαια δεν το συζητούμε καν. Ξεχωριστό δωμάτιο μόνο γι αυτά. Δεν υπάρχει καμία διάκριση. Εμπρηστές, παιδεραστές, έμποροι οργάνων, δολοφόνοι, κλέφτες, βιαστές, πρεζέμποροι είχαν την ατυχία να ζουν στην ίδια τηλεοπτική εποχή με τον Στάθη. Σε φανταστική εποχή, δράκοι, δαίμονες, white walkers, orcs κλπ θα είχαν την ίδια κατάληξη: θα γνώριζαν το ξύλο που βγήκε από τον παράδεισο του Ταξίαρχου Θεοχάρη.

Από το ξύλο δεν γλύτωναν ούτε οι γυναίκες…

Είναι ο Ταξίαρχος του οποίου η αξιοθαύμαστη ετοιμολογία έχει δώσει ατάκες που δύσκολα θα ξανασυλληφθούν από ανθρώπινο μυαλό. Παραθέτουμε μερικές και ξεκάθαρα φαίνεται ότι ο άνθρωπος το ζούσε, ο  άνθρωπος έκανε κάθε δευτερόλεπτο συναρπαστικό.

Τρομερή ετοιμολογία και προσαρμογή σε κάθε αντίπαλο και άμεσες ατακάρες και σκαμπίλια όταν χρειάζονται όπως πάντα. Ο αντίπαλος ένα θύμα της ζωής που έχει αναπτύξει έναν ιδιαίτερο κυνικό χαρακτήρα που την φιλοσοφία του θα ζήλευε και ο Διογένης.

Με Ζάχο:

«Δεν έχω κανένα δικαίωμα να σε χτυπήσω…Ο κανονισμός απαγορεύει το ξύλο, μου δένει τα χέρια. Γι αυτό λοιπόν θα σου πατήσω χάμω το κεφάλι με την φτέρνα……Όπως πρέπει να κάνει κάθε καλός χριστιανός που έρχεται αντιμέτωπος με ένα βρωμερό, με ένα δηλητηριώδες ερπετό σαν εσένα». 

 «Δεν είσαι αδερφός μου χοντρομαλάκα. Αν είχα αδερφό με την δικιά σου μούρη θα είχα τινάξει τα μυαλά μου στον αέρα».

«Είμαι λίγο άγαρμπος στο ξεδόντιασμα. Θα πονέσεις, μαλάκα μου».

«Αυτόν τον δίσκο ρε τομάρι γιατί τον έκανες έτσι; Είναι δικό σου; ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΡΕ ΚΑΘΙΚΙ! Αν θέλεις να βροντήξεις κάτι στο πάτωμα, ΝΑ ΒΡΟΝΤΗΞΕΙΣ ΤΟ ΞΕΡΟ ΣΟΥ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ». «Άχνα έτσι; Το παίζετε μουγγοί. Σας παρακαλάμε, σας μιλάμε, σας ικετεύουμε, σας δέρνουμε, πέφτουμε στα πόδια σας. ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΚΩΛΟ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΧΟΥΜ ΠΗΔΗΞΕΙ ΚΑΘΙΚΙΑ».

Καλύτερη είσοδος όλων των εποχών με καρατερίστικη κίνηση. Εν τω μεταξύ, λέει ότι ο δίσκος είναι περιουσία του κράτους και μετά από λίγο τον πετάει και αυτός κάτω όπως να ‘ναι.

Υπάρχει και ο gore Θεοχάρης. Πόση συγκίνηση και πόσο μεγαλείο υπάρχει στον νου αυτού που σκαρφίστηκε τα παρακάτω.

«Γαμώ το κέρατό σου, έτσι μου έρχεται να σου βροντήξω το σκατοκέφαλό σου στον τοίχο, να στο ανοίξω πάνω στο ντουβάρι, να σου βγάλω τα σκατόμυαλά σου και να τα κάνω μεταμόσχευση σε κανά κροκόδειλο ρε μαλάκα».

«Ή θα αρχίσεις να κελαηδάς, ή θα αρχίσεις να μουγκρίζεις σαν δαρμένο μουλάρι».

«ΑΝΤΕ ΡΕ ΤΟΜΑΡΙ ΛΕΓΕ. Λέγε γαμώτο γιατί δεν θα ξημερωθούμε εδώ μέσα. Ή μάλλον λάθος. Για μας θα ξημερώσει η αυριανή μέρα. Για σένα δεν θα ξημερώσει αν δεν μιλήσεις».

«Δεν ξέρεις; Εγώ λοιπόν νομίζω ότι τα χεις χάσει λιγάκι. Τα έχεις ξεχάσει. Πρέπει να σου φρεσκάρω την μνήμη».

«Εντάξει, δεν θα σε πυροβολήσω αν δεν μιλήσεις. Θα σε χειρουργήσω με τα ίδια μου τα χέρια. Χωρίς αναισθητικό. Θα σου βγάλω έξω τα εντόσθια και θα σε βάλω από πάνω να τα κοιτάς».

«Αν εσύ είσαι πρωταθλητής στο πιστόλι, όπως είπες στον αδερφό μου, εγώ είμαι χρυσός ολυμπιονίκης στις σφαλιάρες».

«Μην τολμήσεις να κάνεις κάτι τέτοιο δόκτωρα. Γιατί θα με αναγκάσεις να σε χειρουργήσω μέσα στην εκκλησία».

Ξεχωριστή κατηγορία με Βεργίτση (τον οποίο έχει ταράξει στις σφαλιάρες), συνάδερφο και πρώην σύζυγο της γυναίκας (έχουν και ένα παιδί). Ο αγροίκος Στάθης δεν συμβαδίζει με τον αγαπούλη Βεργίτση όταν πρόκειται για την γυναίκα που τους ενώνει.

«Μολών-λαβέ-ρε-μαλάκα. Και λυπάμαι που δεν ξέρω πως το λέγανε το «μαλάκα» οι αρχαίοι να στο πω και αρχαία».

– «…Εγώ θα είμαι εκείνος που θα πάρω την θέση σου σαν κανονικός σύζυγος…» (8.41)

– «ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΠΑΡΕ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ» και τα συνηθισμένα μετά.

Η πλάκα είναι ότι είχε πάει με όλες εκεί μέσα στην δουλειά, αλλά όταν έβλεπε την γυναίκα του με άλλον ήθελε να την σκοτώσει. Για τον άλλον δεν το συζητάμε.

Είναι ο Ταξίαρχος του οποίου το φιλικό και το οικογενειακό περιβάλλον είναι συναρπαστικά. Ο αδερφός του Θεοχάρη γιατρεύεται σε λίγα επεισόδια από ψυχοπαθής και βιαστής και γίνεται…αστυνομικός. Ο φίλος του Στάθη και υπαρχηγός της Αστυνομίας μετά τον θάνατο του Στάθη τα φτιάχνει με την γυναίκα του. Ναι…ο Στάθης πεθαίνει κάποτε. Μετά από άπειρα τραύματα, από υπεράνθρωπες εντοχές ανάλογες του John McLane, ισάριθμες σφαίρες στο σώμα με έναν Αμερικανό rapper, στο τέλος υπέκυψε. Φήμες λένε ότι αλλάξανε ηθοποιό γιατί ο original Θεοχάρης ΔΕΝ πέθαινε. Ναι…αντικατέστησαν τον Βασιλείου με τον Βερλέγκη αλλά φυσικά δεν είχε την ίδια αίγλη…

Από την καθημερινή και σπιτική του ζωή δεν έχουμε πολλά ντοκουμέντα. Με τον υδραυλικό παρουσιάζει τρελό ενδιαφέρον αλλά απορούμε πως δεν τον πλάκωσε και αυτόν στο ξύλο. Μα να έχει κωλόζεστη και να μην φτιάξει ο άλλος το ψυγείο;

«Δηλαδή επειδή ήρθες στο σπίτι να μας πεις να πετάξουμε το ψυγείο πρέπει να σε πληρώσουμε από πάνω; Καλά κάνει ρε αυτός, καλά κάνει και έχει δίκιο. Εδώ έρχεται ένα ολόκληρο κράτος και σου φτιάχνει ένα νόμο ΝΑ».

Φυσικά δεν διστάζει να τσαλακωθεί και να πάει μεθυσμένος σε στριπτιτζάδικο, να χορέψει, να καβλαντίσει ώστε να ξεσκεπάσει διεφθαρμένους συναδέρφους του.

Η ιστορία με τον Αράθυμο…Ο τύπος που τόλμησε να μπει σπίτι του, να τον ληστέψει και να του βιάσει την γυναίκα (ένας από τους χιλιάδες στην σειρά). Τα χαστούκια εδώ δεν έχουν σταματημό. Στο βίντεο έρχεται αντιμέτωπος και με τον διοικητή του. Ουσιαστικά είναι μεσαιωνικός τρόπος δικαιοσύνης vs νόμος και εσωτερικός κανονισμός.

«Έλα γαμώ το κέρατό σου…Δως μου μια ευκαιρία να σε λιανίσω με τα χέρια μου. ΕΛΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΣΟΥ! ΑΛΗΤΗ!»

– «Συμβαίνει τίποτε κύριε;»

– «Ναι, συμβαίνει πίθηκε…»

Ο Αράθυμος έχει δραπετεύσει τώρα όμως.

– «Θα νιώσεις την ανάσα μου στο σβέρκο σου»

– «Τι λες βρε μαλάκα…»

– «Επαναλαμβάνω τις μαλακίες που μου έλεγες το πρωί. Γιατί εγώ ρε βρωμιάρη, βίασα την γυναίκα σου πάνω στην μαστουρα μου. Εσύ όμως μπαίνεις στο κελί μου και με βιάζεις με τους τραμπουκισμούς, τις απειλές και τις σφαλιάρες σου.»

Μια από τις κορυφαίες στιγμές της τηλεόρασης.

Αυτός είναι σε σχεδόν 2000 λέξεις ο Ταξίαρχος Θεοχάρης. Είμαστε βέβαιοι ότι αν υπηρετούσε κάποιον θεσμό, τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά. Θα πέθαινε στο τέλος αλλά θα είχε αφήσει πίσω του σπουδαίο έργο. Με ασυνήθιστες μεθόδους, παλαιομοδίτικες αλλά 100% αποτελεσματικές.

Ένας σπουδαίος άντρας που είναι υπηρετεί τον νόμο όπως αυτός νομίζει. Ένας γνήσιος αντιήρωας.

Τα σέβη μας στον συγχωρεμένο Γιώργο Βασιλείου για την θρυλική του ενσάρκωση και στον Φώσκολο για τις αναμνήσεις.

Mε Ζάχο:

Mε Ζάχο:

Mε Ζάχ

Είναι

Η σειρά θέ

Η σειρά