Tell me who’s that singing: Λατρεμένα τραγούδια του Sons of Anarchy

Βλέποντας ότι στις 10 Απριλίου είναι τα γενέθλια του Charlie Hunnam, τηλεοπτικού Jax Teller και το γεγονός μου κόλλησε το “John The Revelator”, ένα κλασικότατο κομμάτι της σειράς, καιρός ήταν να τιμήσουμε και το Sons με το σαγηνευτικό soundtrack του μετά τους ύμνους του Peaky Blinders.

Η σειρά δεν απέκτησε μόνο φανατικό κοινό λόγω της αλητείας, της outlaw ζωής (ακόμη και όταν παρουσιάζονταν από μια απλοϊκή χολιγουντιανή ματιά), των μηχανών, των ξυδιών, του σεξ, της βίας, της τεστοστερόνης και των ανδρικών παρουσιών (για τις κυρίες) αλλά και για το εκπληκτικό σάουντράκ της που έντυνε κάθε στιγμή της σειράς αρμονικά.  Σειρά καλή, ειδικά όταν πρόκειται για δράμα, χωρίς καλή μουσική στο σάουντρακ ΔΕΝ υφίσταται.

Από το πρώτο επεισόδιο, συστήνοντας τους  The Forest Rangers με το “This Life” ήξερες ότι θα άκουγες μουσικάρες. Και στην τελική, είναι το μόνο στοιχείο της σειράς που έμεινε στο υψηλότατο επίπεδο. Γιατί κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο δημιουργός Kurt Satter μετά την πέμπτη σεζόν φαίνονταν όλο και περισσότερο κουρασμένος.

Βάζουμε ένα ουίσκυ λοιπόν και ξεκινάμε…

Οι Forest Rangers ήταν από τα ατού της σειράς, κάνοντας τις σκηνές πιο δραματικές, πιο έντονες.

Χάρισαν υπέροχες διασκευές  συνεργαζόμενοι με την Katey Sagal (Jemma) σε όλες τις σεζόν. Διαλέγουμε το “Son of a Preacher Man”. Ένα χιλιοδιασκευασμένο τραγούδι που γίνεται χαριτωμένο, swing  που ταιριάζει αρμονικά στην σκηνή που παίζει (οικογενειακές ευτυχισμένες στιγμές των πρωταγωνιστών).

Ξαναπάμε στο John. Πάντα έβρισκα το κομμάτι στοιχειωτικό και υποκλινόμουν στο πόσο κολλούσε η σκηνή στην οποία έπαιξε (τελευταίο επεισόδιο πρώτης σεζόν, ο Jax διαβάζει αδιάκοπα το ημερολόγιο και τις σκέψεις του ιδεαλιστή πατέρα του John και αναθεωρεί) με το feeling της σκηνής.

Η σειρά ανέδειξε και τον υπέροχο The White Buffalo, ο οποίος με την βαθιά, βαρύτονη και γεμάτο συναίσθημα φωνή του απογείωσε πολλές σκηνές με τις ερμηνείες του. Η σύμπραξή του με τους Forest Rangers έδωσε την κορυφαία σκηνή της σειράς για μένα: το φινάλε της τέταρτης σεζόν, με την σκηνή να την ντύνει η εξαιρετική διασκευή του διάσημου τραγουδιού των Animals.

Ο White Buffalo τραγούδησε και το υπέροχο “Oh Darling What I’ve Done”. 

Καθώς και το “Matador”, εκπληκτικό ΚΑΥΛΩΤΙΚΟ  φινάλε στην καλύτερη μάλλον σεζόν της σειράς. Α ρε Opie….

Α ρε Opie…Δεν υπάρχει πιο τραγικός χαρακτήρας στην σειρά. Όσο για το τραγούδι σε σκίζει στα δύο στην σειρά…

Τα επόμενα είναι δύο εκπληκτικές διασκευές στους Neil Young και Bob Dylan αντίστοιχα. Τουλάχιστον με την συνοδεία του πρώτου ο Opie απέδωσε προσωρινή δικαιοσύνη.

Διασκευή θεωρητικά είναι να κάνεις το κομμάτι δικό σου και αυτό επιτυγχάνεται πανηγυρικά από τους Perez και Los Guardianes del Bosque.

Επειδή πέσαμε λίγο ας ανεβάσουμε λίγο το κλίμα. Τα επεισόδια της έβδομης είναι πέρα για πέρα βαρετά αλλά οι κομματάρες παραμένουν πάντα.

Ας ανεβάσουμε λίγο και τον ρυθμό με ένα από τα καλύτερα κομμάτια της σειράς.

Αρκετά μόνο με τα ουίσκια, πιάνουμε και μπύρες μαζί και κλέινουμε πανηγυρικά με Dropkick Murphys. Ξανά,λατρεύω πως ο τίτλος της σειράς είναι τόσο ταυτόσημος με την ζωή του Jax και την διαρκή αναζήτησή του να ανακαλύψει ποιος πραγματικά ήταν ο πατέρας του.

Είναι αδύνατον να διαλέξεις έστω και 30 κομμάτια από όλη την σειρά. Είναι βέβαιο ότι θα υπήρχαν τόσες άλλες επιλογές σε αντίστοιχες λίστες.

Το Mayans δεν το έχω δει και δε μπορώ να πω ότι με ψήνει για την ώρα, αλλά το Sons, το καλό το Sons (1η με 5η σεζόν) λείπει ναι. Και λείπει και η φανταστική μουσική του.