Αν κάποιος χρωστάει σε κάποιον αυτή είναι η Ελλάδα

Δεν θέλω ούτε να προκαλέσω με αυτά που θα πω, αλλά ούτε και θα κλάψω αν θιχτεί κάποιος. Η ιστορία με τον Γιάννη και το κατά πόσο έχει γραμμένη την Εθνική είναι μεγάλη, διαχρονική και έχει κουράσει. Ο Γιάννης έχει κατέβει 2 τουρνουά μέχρι τώρα και έχασε το τελευταίο με αποτέλεσμα να βγούνε διάφοροι που ακόμα και τώρα σε κάθε άρθρο, σε κάθε νέο και σε κάθε ρεκόρ του θα σπεύσουν να το σχολιάσουν.

Αφορμή για να πω την γνώμη μου ( σε όποιον νοιάζεται να την ακούσει – διαβάσει) είναι ένα εξαιρετικό άρθρο-αφιέρωμα των nytimes. Ουσιαστικά κάνει αναδρομή και αναλύει τα πρώτα του βήματα και το κατά πόσο η Ελλάδα τον είχε αγκαλιάσει από την αρχή. Ας είμαστε ειλικρινείς, η Ελλάδα μπορεί να είναι μια χώρα που μπορείς να πεις ότι είναι φιλόξενη αλλά δυστυχώς υπάρχει ρατσισμός και μισανθρωπία. Ο Γιάννης μεγαλώνοντας τα έζησε όλα αυτά, το λένε στην γειτονιά του, το λένε οι φίλοι και η οικογένεια του.

Ας μην κλείνουμε τα μάτια μας, το βλέπουμε καθημερινά από μεγάλη μερίδα κόσμου που τα βάζει με τους μετανάστες με την πρώτη ευκαιρία. Ας μην επεκταθούμε γιατί θα γράφω για πάντα μάλλον όμως…

Όποιος γνωρίζει το πόσο δύσκολο είναι για έναν μετανάστη 2ης και 3ης γενιάς να αποκτήσει Ελληνική υπηκοότητα θα ξέρει το τι τράβηξε ο Αντετοκούνμπο μέχρι να γίνει και επίσημα Έλληνας. Το ζούνε καθημερινά χιλιάδες παιδιά που έχουν γεννηθεί εδώ από ξένους γονείς και είναι κάτι που τους κυνηγάει.

Αλήθεια όλοι εσείς έχετε προσπαθήσει να μπείτε στο μυαλό ενός ανθρώπου που γεννήθηκε στην Ελλάδα από γονείς από την Νιγηρία, μεγάλωσε μέσα στην φτώχεια, στο περιθώριο και στην εξαθλίωση;

Ο κύριος αυτός όμως ήταν νικητής από μικρός, έδειξε από νωρίς το ταλέντο του και με την βοήθεια του ΜΟΝΟΥ ανθρώπου που τον είδε και τον στήριξε, του έμαθε μπάσκετ έφτασε εκεί που έφτασε…

Ο Γιάννης Ελληνική Υπηκοότητα πήρε όταν ήταν έτοιμος να μπει στο αεροπλάνο για την Αμερική και την συμμετοχή του στα ντράφτ. Όταν είχε βγει στην φόρα η κλήση της Εθνικής Νιγηρίας. Πριν δεν είχε ασχοληθεί κανείς γιατί κανέναν δεν ένοιαζε και κανένας δεν ήθελε έναν ”Νιγηριανό” στην Εθνική ομάδα.

Οι μόνοι που τον βοήθησαν και τον στήριξαν ήταν οι προπονητές του, οι φίλοι και η οικογένεια του. Αλήθεια πείτε μου, τελικά μας χρωστάει κάτι ο Γιάννης που διαφημίζει την Ελλάδα παντού; Μας χρωστάει που ακόμα και τώρα θα βρεθεί κόσμος να τον πει μαύρο, αράπη, Νιγηριανό; Μας χρωστάει που όπου σταθεί και όπου βρεθεί μιλάει με τα καλύτερα για την χώρα μας, την χώρα του;

Όχι κύριοι.. Αν χρωστάει κάποιος σε κάποιον αυτοί είμαστε όλοι εμείς και η ίδια η Ελλάδα μας σε αυτό το χαρισματικό παλικάρι από τα Σεπόλια. Και όταν με το καλό πετύχει και με την Εθνική μας όλοι εσείς οι κακοπροαίρετοι ευτυχώς θα εξαφανιστείτε. Γιάννη είμαστε μαζί σου, περήφανοι για σένα και θα σε στηρίζουμε.