Ολοκληρώθηκε λοιπόν η εκλογική διαδικασία, με το ευχάριστο γεγονός των εκλογών που πέρασαν να είναι σαφέστατα η μη είσοδος της Χρυσής Αυγής στη βουλή, για πρώτη φορά μετά από τις εκλογές του Μαΐου του 2012.
Κι αν φυσικά οι Ναζί παύουν να αποτελούν θεσμικό παράγοντα στην πολιτική ζωή της χώρας, νομίζω πως όλοι γνωρίζουμε καλά πως σε καμία περίπτωση δεν έπαψαν να υπάρχουν ακροδεξιοί στην Ελλάδα. Περισσότερα από 10 χρόνια τώρα, ούτε μία στιγμή δεν έχει μείνει η βουλή των Ελλήνων χωρίς κάποιο ακροδεξιό μόρφωμα εντός της. ΛΑΟΣ, Χρυσή Αυγή, Ανεξάρτητοι Έλληνες και τώρα Ελληνική Λύση, πάντοτε υπήρχε μία φωνή εκπροσώπησης για την άκρα δεξιά. Όλα αυτά φυσικά χωρίς να υπολογίζουμε τις ακροδεξιές φωνές εντός άλλων κομμάτων.
Έστω κι έτσι όμως, είναι μικρό πράγμα το να μένει εκτός βουλής η Χρυσή Αυγή; Σε καμία περίπτωση. Δεν είναι τόσο αυτό που ακούγεται πως οι βουλευτές της οργάνωσης «δε θα έχουν πια βουλευτική ασυλία». Αυτή είχε αρθεί αρκετά χρόνια τώρα για τους χρυσαυγίτες, αφού δε θα μπορούσαν με άλλον τρόπο να δικαστούν.
Νομίζω πως το σημαντικότερο που προκύπτει για τη Χρυσή Αυγή από τη μη είσοδο της στη βουλή, είναι η κοινωνική νομιμοποίηση στην οποία η οργάνωση χάνει κι εμπράκτως. Ήδη από τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις είχε αρχίσει να γίνεται εμφανές πως όλο και λιγότεροι άνθρωποι πείθονταν από τις κορώνες της Χρυσής Αυγής.
Και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού 7 χρόνια πριν, η Χρυσή Αυγή μπήκε στη Βουλή ως κόμμα εξωσυστημικό, με ουσιαστικό σκοπό να φέρει αναταραχή εντός του κοινοβουλίου; Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι όσοι ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή από τις πρώτες φορές, την ψήφισαν με πρόταγμα «να τους πλακώσει στο ξύλο τους πουλημένους, να μάθουν αυτοί». 7 χρόνια μετά, το μόνο ξύλο που έπεσε από τους Χρυσαυγίτες σε μέλη του κοινοβουλίου ήταν 2 χαστούκια στη Λιάνα Κανέλλη, για τα οποία φυσικά στη συνέχεια κρύβονταν να γλιτώσουν το αυτόφωρο. Είναι γνωστή εξάλλου η παλικαριά τους όταν δεν είναι τουλάχιστον 5 έναντι ενός ή δεν είναι οπλισμένοι.
Η σύντομη πορεία της Χρυσής Αυγής αποδεικνύει για άλλη μία φορά πόσο ισχύει η ρήση πως «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια». Όταν προσπαθείς να το παίξεις αντισυστημικός και νταής, ενώ στην πραγματικότητα είσαι ότι πιο συστημικό και δειλό έχει περάσει, το μόνο που θα καταφέρεις είναι, όταν έρθει η ώρα για την κατάρρευσή σου, οι πάντες τριγύρω να χορεύουν πάνω από τα συντρίμμια σου.
