Η κατάσταση θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν για κλάματα. Η ιστορία γνωστή σε όλους. Μετά τον ημιτελικό Κυπέλλου που ο Ολυμπιακός αποχώρησε από τον αγώνα στο ημίχρονο και τιμωρήθηκε και αφού αρνήθηκε να κατέβει στα πλέι οφ του πρωταθλήματος με τους διαιτητές που είχαν κληθεί να σφυρίξουν, με αποτέλεσμα να υποβιβαστεί στην Α2, φτάσαμε στη χθεσινή μέρα. Ο Πρόεδρος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός είπε ότι θα δώσει 50% μείωση στους φίλους του Ολυμπιακού που είχαν κάρτα διαρκείας πέρσι στο ΣΕΦ, οι Αγγελόπουλοι απάντησαν δωρίζοντας 8 ευρώ στο εγχείρημα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου για τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό και αυτός απάντησε λέγοντας ότι με αυτά τα λεφτά θα μπορούσαν να πληρώσουν την ΔΕΗ ή τον Μιλουτίνοφ. Μέχρι να δημοσιευτεί αυτό το άρθρο, μπορεί να συμβούν κι άλλες ομορφιές αλλά πλέον δεν έχει σημασία. Γιατί είναι μια μάχη που είναι χαμένη για όλους. Πάμε να δούμε γιατί.
Ας ξεκινήσουμε με τον Ολυμπιακό που έπελεξε να πάει #mexritelous και να οδηγήσει την ομάδα του Ολυμπιακού στον υποβιβασμό. Μια απόφαση που είχε τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των ερυθρόλευκων φιλάθλων, οι οποίοι πίστευαν ότι υπήρχε κάποιο πλάνο (λέγε με Αδριατική Λίγκα). Όχι μόνο δεν πήγε στην Αδριατική Λίγκα αλλά το μέλλον του μάλλον θα είναι στην Α2. Και ναι μεν το συμβόλαιο του με την Ευρωλίγκα δεν επηρεάζεται και θα παίζει κανονικά, αλλά οι ζημιές θα είναι σίγουρα μεγάλες. Ποιος καταξιωμένος παίχτης θα έρθει σε μια ομάδα η οποία δε θα παίζει στο κορυφαίο πρωτάθλημα της χώρας της; ποιος χορηγός θα μπει στη φανέλα του Ολυμπιακού για τους αγώνες εναντίον ομάδων με όχι τόσο δυνατό όνομα; πώς θα καλυφθούν τα έξοδα που υπάρχουν, ειδικά με τα τηλεοπτικά να ψαλιδίζονται αλλά και τα εισιτήρια που θα μειωθούν; και το πιο σημαντικό: πως θα πειστεί ο φίλος της ομάδας να στηρίξει αυτό το εγχείρημα όταν βλέπει τέτοια ακυβερνησία;
Πάμε τώρα στον Παναθηναϊκό. Σίγουρα φαίνεται ως μια μεγάλη νίκη η παρουσία του αιώνιου αντιπάλου στην Α2 και η καζούρα είναι σίγουρα παρούσα. Ωστόσο, είναι νίκη για τον Παναθηναϊκό; Ας ξεκινήσουμε με τα πιο απλά: 1 ματς στην κανονική ροή του πρωταθλήματος συν 2 ή 3 (ανάλογα με το ποιος έχει το πλεονέκτημα έδρας) στα πλέι οφ, όπου κάθε χρόνο παίζαν οι 2 αντίπαλοι. Μιλάμε για ματς που είναι σολντ άουτ άρα έσοδα. Πάνε αυτά. Ενδεικτικά, στον πρώτο τελικό με αντίπαλο τον Προμηθέα Πατρών, οι θεατές ήταν ελάχιστοι και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έξαλλος. Αυτή όμως προβλέπεται να είναι η εικόνα στα επόμενα χρόνια. Το πρωτάθλημα ήταν και είναι διαφορετικών ταχυτήτων. Ο Παναθηναϊκός λείπει 8 χρόνια από Φάιναλ Φορ. Και ένα πρωτάθλημα αποδυναμωμένο, λογικά δε θα τον βοηθήσει στην Ευρώπη. Οι παίχτες οφείλουν συνέχεια να είναι στην πίεση, να δοκιμάζουν νέα πράγματα στο γήπεδο κλπ. Και όταν παίζουν στην Ελλάδα και ξέρουν ότι έχουν κερδίσει πριν μπουν να παίξουν, πως θα βελτιωθούν;
Σε αυτό ειδικά το τελευταίο κομμάτι, ευθύνονται άπειροι παράγοντες, και κυρίως η Ευρωλίγκα, με τα κλειστά συμβόλαια, τις προκαθορισμένες θέσεις και ομάδες χωρίς κίνητρο. Γιατί κάποιος να ρίξει λεφτά στο μπάσκετ, που έτσι κι αλλιώς τα τηλεοπτικά στην Ελλάδα δε δίνουν πολλά λεφτά, οι χορηγίες είναι μικρές και πόσα να βγουν από τα εισιτήρια, άμα δεν έχει το κίνητρο της εξόδου στην Ευρώπη (όπως λέμε και στο ποδόσφαιρο); Και όλο αυτό κάνει κακό και στην Εθνική Ελλάδας. Δε θα αναφερθώ στις τεράστιες ευθύνες ΕΟΚ και Βασιλακόπουλου για το χάλι των προηγούμενων ετών, απλά χρειάζονται αλλαγές. Δε ξέρω ποιες θα είναι γιατί δεν είμαι ο κατάλληλος, αλλά σίγουρα χρειάζονται αλλαγές σε όλους τους τομείς, μπας και δούμε ποτέ το ανταγωνιστικό μπάσκετ που είχαμε κάποτε.
