Είδαμε την Τρίτη σεζόν του La casa de papel

Είναι μερικά πράγματα που τα περιμένουμε όλοι μας τα την καλοκαιρινή περίοδο και ένα από αυτά είναι σίγουρα πλέον και οι νέες σεζόν των επιτυχημένων σειρών προηγούμενων ετών. Είναι αυτό το νέο μοτίβο των τελευταίων ετών από τους παραγωγούς τηλεοπτικών σειρών, δηλαδή το να κυκλοφορούν οι νέες σεζόν το καλοκαίρι. Αδιαμφισβήτητα, η πιο πολυαναμενόμενη σεζόν αυτού του καλοκαιριού, ήταν το τρίτο μέρος της τεράστιας επιτυχίας του Netflix, του La casa de papel.

Τρία χρόνια αφότου μας συστήθηκαν με τη ληστεία στο Νομισματοκοπείο της Ισπανίας, ο Professor και η παρέα του μαζεύονται ξανά για να μας εξιστορήσουν τις νέες τους περιπέτειες. Και, πραγματικά, το αποτέλεσμα δεν ήταν καθόλου άσχημο.

Δε θα κρυφτώ, είμαι από αυτούς που κάπου τους κούρασαν οι δύο πρώτες σεζόν, υπό την έννοια ότι, παρά τη δράση, παρά τα κωμικά στοιχεία και την εναλλαγή τους που μου τράβηξαν την προσοχή, ξενέρωσα κάπως με τη μεταβολή της σειράς σε σαπουνόπερα στο τέλος της δεύτερης σεζόν, με τον έρωτα που για χάρη του οι ήρωες παρατούν αρχές, καριέρες, ολόκληρες κοσμοθεωρίες. Θέλω να πω, έβλεπα και Μανουσάκη ρε μάγκες άμα λάχει να ούμε, ποια Ρακήλ Μουρίγιο και Μουρίνιο με λες εσύ τώρα;

Έτσι λοιπόν, ξεκίνησα την Τρίτη σεζόν αρκετά κουμπωμένος (μεταφορικά κακοπροαίρετε αναγνώστη, δεν τριπάρω για να δω νέτφλιξ, σοβαρέψου) για το τι πρόκειται να δούμε. Ε ρε φίλε, όσο και να πιστεύει κανείς ότι πρόκειται για μια απλή σαπουνόπερα που δεν αξίζει πλέον, δε μπορείς να μη θαυμάσεις την αισθητική αυτής της σειράς.

Κάθε πλάνο είναι αρτιότατο, μουσική επένδυση φοβερά υψηλής ποιότητας , ενώ η δράση και η αγωνία δε σε αφήνουν ποτέ να χάσεις ούτε λεπτομέρεια, καθώς μπορεί να σου φανεί χρήσιμη στη συνέχεια. Η φρενίτιδα με το Bella Ciao που ξέσπασε πέρσι μετά τη διάδοση της σειράς και την επιρροή της πάνω σε μεγαλύτερα κοινά, φαίνεται πως έδωσαν ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στους δημιουργούς για να κρατήσουν ίδιο το μοτίβο σε αυτό το κομμάτι.

Οφείλω να πω πως είχα κι εγώ την απορία – όπως και πολλοί από εσάς φαντάζομαι – για το πώς θα συνεχιστεί η ιστορία μετά το τέλος της δεύτερης σεζόν, ποιο μπορεί να είναι το επόμενο βήμα. Λοιπόν, σε αυτό το κομμάτι, το LCDP μπορώ να πω ότι, από εμένα τουλάχιστον, παίρνει πολύ καλό βαθμό.

Είναι πάρα πολύ σημαντικό νομίζω πως στο πρώτο επεισόδιο ξοδεύεται πολύ λίγος χρόνος για την εξιστόρηση των όσων συνέβησαν μετά το τέλος της δεύτερης σεζόν και περνά κατευθείαν στο θέμα της τρίτης. Με τον τρόπο αυτό, εισάγει τον θεατή κατευθείαν στη δράση, κερδίζοντας με αυτόν τον τρόπο την προσοχή του και προκαταλαμβάνοντας τυχόν βαρεμάρα που μπορεί να προκύψει.

Αν ένα πράγμα με ξένισε αρκετά από το τρίτο μέρος του LCDP, αυτό ήταν σίγουρα το τέλος. Για όσους δεν το γνωρίζουν, το Netflix έδωσε στην κυκλοφορία 8 επεισόδια με την προχθεσινή πρεμιέρα. Δε μπορώ να γνωρίζω τι θα συμβεί στη συνέχεια, αλλά και πάλι, όπως και πέρσι όταν είδα το φινάλε της δεύτερης σεζόν, βρίσκομαι σε απορία σχετικά με το τι θα συμβεί στο τέλος και πόσα επεισόδια ακόμη μπορούν να τραβήξουν την ίδια ιστορία.

Ας ελπίσουμε σε μια ακόμη έκπληξη.