Ρε οι Tool βγάζουν νέο δίσκο μετά από 13 χρόνια

Πρωτάθλημα ΠΑΟΚ είδαμε, τίτλο Λίβερπουλ είδαμε (θέμα χρόνου και στην Αγγλία λέτε;) και ναι, φέτος θα ακούσουμε και τον νέο δίσκο των Tool μετά από 13 χρόνια! 13 κυρίες και κύριοι, από το 2006 είχαν να βγάλουν νέο δίσκο οι αθεόφοβοι.
Τι είχαμε το 2006; Δεύτερη χρονιά με πρωθυπουργό Κωστάκη Καραμανλή, 5η συνεχόμενη χρονιά βραβεία “Αρίων”, 2 ομάδες στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, τους Lordi να κερδίζουν την Eurovision με το “Hard Lock Hallelujah”. Είχαμε την Πάτρα ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης και στα περισσότερα νοικοκυριά έρχονταν αυτό το ίντερνετ με την γρήγορη σύνδεση, adsl, asdl πως το λένε. Ήταν η χρονιά του Borat.
Μιλώντας για το adsl, πως το λένε, αυτό το γρήγορο ίντερνετ, κάπως έτσι έμαθα και εγώ τους Tool. Τότε είχε σκάσει το τελευταίο άλμπουμ τους (“10000 Days”) και όλοι είχανε πάθει αμόκ. Ποιοι είναι αυτοί ρε παιδιά; Γιατί τόσος θόρυβος;
Ώπα κάτσε λίγο. Ποιοι είναι αυτοί είπαμε;
Είναι 4 ιδιοφυίες από το L.A. Ακόμη και σε μια τεράστια τέτοια πόλη, πάντα απορώ πως βρέθηκαν οι Maynard James Keenan (φωνή), Adam Jones (κιθάρα) , Danny Carey (τύμπανα) και Justin Chancellor (μπάσο) και δημιούργησαν μια από τις ξεχωριστές μπάντες στην ιστορία της μουσικής. Μια μπάντα με μοναδικό ήχο που δεν αντιγράφεται (περίπλοκες συνθέσεις , με εξωγήινη εκτελεστική δεινότητα. Χρησιμοποιώντας τα visual effects ως μοναδικό μέσο εξωτερίκευσής της (δεν υπάρχουν videoclip και επίσημες live κυκλοφορίες της μπάντας), χαρακτηρίζεται και από μια απόμακρη στάση, αλαζονική θα λέγανε πολλοί, απέναντι στην μουσική βιομηχανία και στο κοινό της. Αυτό πηγάζει και από τους στίχους και τις δηλώσεις της μπάντας σχετικά με το σταριλίκι, την κοινωνία, την ανθρώπινη φύση.
Δεν θα ξοδέψουμε χρόνο για το background των θεών Tool και το τι αντικατοπτρίζουν τα σύμβολά τους και τα βίντεό τους. Πάμε κατευθείαν στο ψητό με μερικά σουξέ ανά άλμπουμ που είναι απαραίτητα να ξέρει κάποιος μέχρι να βυθιστεί στην μυσταγωγία της υπερμπάντας.
1993 – “Undertow”
Με in your face, πρώιμο, ακατέργαστο ήχο με επιρροές από grunge στην αρχή των 90’ς και άλλα που δεν χρειάζεται να αναλύουμε, το “Undertow” αποτελεί το ντεμπούτο της μπάντας. Είχε προηγηθεί το EP “Opiate”.
“Δεν είμαστε metal, δεν είμαστε grunge, δεν είμαστε pop, δεν είμαστε country, είμαστε οι Tool” δήλωναν τότε και αυτό θα το καταλάβαινε ο κόσμος μια και καλή. Η οργή και η ενέργεια που έβγαζε αυτός ο ακατέργαστος ήχος εξωτερικεύονταν από τον Keenan, ο οποίος προσπαθούσε απεγνωσμένα να πιάσει δουλειά ως set designer σε ταινίες του Hollywood. Ήταν επίσης μια αντίδραση στο πανίσχυρο hair / glam / sleaze metal / rock του L.A.
Απαραίτητες κομματάρες το εναρκτήριο “Intolerance”, τα “Prison Sex” και “Sober” ενώ και το “Swamp Song” με την κλασική μουρμούρα του Keenan. Μια καλή αρχή να πιάσεις ένα δύσκολο άλμπουμ σε γενικές γραμμές.
1996 – “Ænima”
Το πρώτο αριστούργημα της μπάντας που αφήνει κόσμο και κοσμάκη με ανοιχτό το στόμα. LSD, μισανθρωπία, LSD, κράξιμο άφθονο, θρησκευτικός παραλογισμός, ναρκωτικά, με τις ευλογίες του Bill Hicks (κωμικός με τον οποίο είχε ταυτιστεί η μπάντα τότε). Υπνωτιστικοί ρυθμοί που οδηγούν σε αλησμόνητα ξεσπάσματα (“H.”, “Jimmy” , μπασογραμμές που ανοίγουν νέες διαστάσεις από το υπερπέραν (“46&2”, ποιος μπορεί να αντισταθεί στην εισαγωγή του;), ευχές για καταστροφή του L.A. χθες (ομώνυμο), ανύψωση από παραισθησιογόνα και άγγιγμα των θείων με το “Third Eye”. Δίσκος που αλλάζει ζωές και παρά την πολυπλοκότητά του στις συνθέσεις (εκτελεστικά) και στιχουργικά, θεωρώ ότι όλα τα κομμάτια είναι πολύ άμεσα να αρέσουν στον ακροατή.
2001 – “Lateralus”
Στα πιο δύσκολα ερωτήματα της ανθρωπότητας είναι το “Ænima ή lateralus;”. LSD ή μαθηματικές φόρμουλες (Fibonacci) που οδηγούν στην τελειότητα; Ακούστε απλά το εναρκτήριο “Grudge” με την απίστευτη εισαγωγή του και το καλύτερο φινάλε στην ιστορία της μουσικής, κατ’εμέ πάντα…“Schism”, τα “Parabola”…Μισανθρωπισμός με το “Ticks & Leeches” , κάντε μεντιτέσιο με το “Reflection”. Εμπειρία ζωής.
2006 – “10000 Days”
Το τελευταίο άλμπουμ των Tool δεν αγγίζει τα εξωγήινα επίπεδα των δύο προκατόχων του, η μπάντα παίζει σε πιο εμπορικά μονοπάτια χωρίς να λείπουν φυσικά τα υπέροχα τραγούδια όπως “Vicarious”, “Jambi” “The Pot”, “Right in Two”. Εξαιρετικός δίσκος πάντα αλλά απλά δεν είναι εξωγήινος!
Και να λοιπόν 30 Αυγούστου θα κυκλοφορήσει το νέο άλμπουμ που δεν φέρει τίτλο μέχρι στιγμής. Ποιοι θα κυκλοφορήσουν άλμπουμ οι Tool που απέκτησαν cult στάτους για αυτά τα 13 χρόνια (περίπου μισό από 10000 days). Που σε κάθε ποστ στην σελίδα τους στο facebook έβλεπες reaction “haha” και σχόλια “ρε μαλάκες τι γίνεται με τον νέο δίσκο;”. Που το 10 year challenge τους ήταν το ίδιο το 1000 days!
Έχουν δώσει στην επικαιρότητα τα κομμάτια “Invincible” και “Descending”, παίζοντάς τα στην περιοδεία τους. Με τους Tool δεν μπορείς να είσαι σίγουρος αν θα συμπεριληφθούν στον νέο δίσκο αλλά βλέποντάς τους σε πρόσφατη αλησμόνητη για καλούς λόγους εμφάνιση (δεν ξεχνιέται το φιάσκο του 2006 με εκείνο τον άθλιο ήχο) μπορώ να πω ότι αν και 11λεπτα αμφότερα, έχουν όλα τα στοιχεία της μπάντας: ήρεμες εισαγωγές,ανατολίτικοι ρυθμοί του Carey, κοφτά riff του Jones, ογκώδεις μπασάρες του Chancellor με τα απαραίτητα ξεσπάσματα.
Ένα μήνα ακόμη λοιπόν! Μέχρι τότε ξανά και ξανά όλα τα παραπάνω.
It’s not enough.
I need more.
Nothing seems to satisfy.
I said
I don’t want it.
To breathe, to feel, to know I’m alive.
Finger deep within the borderline.