Ραζβάν Λουτσέσκου: Μόνος του και όλοι μας

Το ξέρω καλά αγαπητέ αναγνώστη πως είμαι ελαφρώς εκτός θέματος με αυτό το άρθρο, μιας και είμαστε σε περίοδο ευρωπαϊκών αναμετρήσεων για τις ελληνικές ομάδες και ο περισσότερος κόσμος ασχολείται με αυτό κατά βάση, αλλά ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σου. Εξάλλου, όπως θα έλεγε κι ο ίδιος ο Ρουμάνος προπονητής, «Για μένα το άρθρο είναι επίκαιρο».

Ο Ραζβάν Λουτσέσκου ήρθε πρώτη φορά στη χώρα μας το Σεπτέβριο του 2014 να προπονήσει την Ξάνθη και μάλλον όταν υπέγραφε στην ακριτική ομάδα δε μπορούσε ούτε ο ίδιος να φανταστεί πως θα έμενε στην ιστορία ως ένας από τους ανθρώπους με τις περισσότερες αντιπάθειες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Πως εξάλλου να ξεχαστεί η περίοδος που προπονούσε την ομάδα του Χρήστου Πανόπουλου, όταν είχε διαμορφώσει ένα ολόκληρο επιτελείο αυτοφοράκηδων στον πάγκο της Ξάνθης (με μπροστάρη τον πρώην διαιτητή, Γιώργο Κασναφέρη), οι οποίοι είχαν τη συνήθεια να σηκώνονται να διαμαρτυρηθούν ανά 20 δευτερόλεπτα στο διαιτητή, να πετάνε μπάλες για να κάνουν καθυστέρηση και να μανουριάζουν με τους αντιπάλους;

Φυσικά, είναι περιττό να αναφερθεί κανείς στην θητεία του στον ΠΑΟΚ, όπου ο Ρουμάνος μισήθηκε βαθιά από το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού φίλαθλου κοινού. Για την ακρίβεια, κατάφερε να μισηθεί από όλους όσους δεν είναι ΠΑΟΚ, κυρίως λόγω των δηλώσεών του για το ελληνικό πρωτάθλημα, την ελληνική δικαιοσύνη και τις αποφάσεις της.

Κι όμως, ο Ραζβάναρος ο γίγαντας, κατάφερε φεύγοντας από την Ελλάδα να έρθει σε ρήξη και με τους ΠΑΟΚτσήδες. Αν δει κανείς όλα όσα γράφονται γι αυτόν, τόσο από δημοσιογράφους, όσο και από οπαδούς του ΠΑΟΚ, θα καταλάβει πως η αστερόσκονη του αήττητου πρωταθλήματος και του νταμπλ που κατέκτησε, κράτησε πολύ λίγο και πλέον ο Ρουμάνος είναι αρκετά αντιπαθής και εντός ΠΑΟΚ, κυρίως λόγω της απόφασής του να αποχωρήσει δύο ημέρες πριν την προετοιμασία της ομάδας.

Προσοχή, δε θέλω με κανέναν τρόπου να παρεξηγηθώ. Θεωρώ τον Ραζβάν Λουτσέσκου πολύ καλό προπονητή. Τα επιτεύγματά του στην Ελλάδα εξάλλου μιλούν από μόνα τους.

Οδήγησε την Ξάνθη στον τελικό του Κυπέλλου για πρώτη φορά στην ιστορία της, ενώ στην τελευταία του χρονιά, η ομάδα της Θράκης έκανε την καλύτερη πορεία της στο πρωτάθλημα εδώ και πολλά χρόνια, τερματίζοντας στην έκτη θέση.

Στον ΠΑΟΚ, σε 2 σεζόν κατέκτησε 3 εγχώριους τίτλους, φτάνοντας μάλιστα και σε ένα τρομερό ρεκόρ, να είναι ο πρώτος προπονητής στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που κατακτά αήττητο πρωτάθλημα και νταμπλ, όντας μάλιστα κι ένας από τους ελάχιστους στην Ευρώπη με αυτό το επιίτευγμα.

Έκανε λοιπόν όλα αυτά ο μεγάλος Ραζβάν, κι όμως κατάφερε φεύγοντας από την Ελλάδα, να μην τον συμπαθεί σχεδόν κανείς κι οι περισσότεροι να τον θυμούνται με συναισθήματα που ξεκινούν από την πίκρα και φτάνουν ως το βαθύ, αγνό μίσος.

Πως τα κατάφερες έτσι ρε Ρακούν της Τρανσυλβάνιας;