Η χθεσινή νίκη του Ολυμπιακού επί της Κράσνονταρ, η οποία τον έφερε και επίσημα στους ομίλους του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ, εκτός των βαθμών που προσέφερε στην ίδια την ομάδα, αλλά και στο ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα, είχε ακόμα ένα μεγάλο κέρδος για τους «ερυθρόλευκους».
Ο λόγος φυσικά για την εξαιρετική εμφάνιση και τα δύο γκολ που σημείωσε ο νεοαποκτηθείς επιθετικός του Ολυμπιακού, ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί. Με τα γκολ του, ο Μαροκινός επιθετικός, επικύρωσε την πρόκριση της ομάδας του, κόβοντας παράλληλα τα φτερά των Ρώσων οι οποίοι, παρότι προηγήθηκαν νωρίς, έφτασαν να μη μπορούν να αναπτύξουν μία σωστά δομημένη επίθεση.
Γενικότερα, ο Ολυμπιακός φέτος δείχνει μία βελτιωμένη έκδοση της περσινής ομάδας του η οποία δημιουργούσε πολλές φάσεις, παίζοντας ωραίο ποδόσφαιρο, χωρίς όμως να καταφέρνει σε πολλές περιπτώσεις να «ματώσει» τα δίχτυα των αντιπάλων του. Αυτό πολλές φορές τον οδηγούσε στο να ακολουθεί στο σκορ και μοιραία, να αγχώνεται και να χάνει βαθμούς, σε κάποιες περιπτώσεις.
Το μυστικό πίσω από την ενδεχόμενη (μιας και μιλάμε για την αρχή μόνο της φετινής σεζόν), βελτίωση του Ολυμπιακού, ίσως να κρύβεται στον τρόπο με τον οποίο βάζει τα δύο γκολ ο Ελ Αραμπί. Όταν έχεις στην περιοχή έναν οπορτουνιστή επιθετικό, έναν εκτελεστή που βρίσκεται μέσα στις φάσεις, έτοιμος να εκμεταλλευτεί οποιοδήποτε λάθος στην άμυνα, αυτός έχει τη δυνατότητα να σου καθαρίσει το παιχνίδι.
Έχουμε δει αρκετούς τέτοιους ποδοσφαιριστές με εξαιρετική πορεία στο ελληνικό πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια. Με μια πρόχειρη αναδρομή, την τελευταία εικοσαετία μπορώ να θυμηθώ Κοβάσεβιτς στον Ολυμπιακό, Μπλάνκο στην ΑΕΚ και Πρίγιοβιτς στον ΠΑΟΚ, οι οποίοι αγωνίζονταν ως finishers στην περιοχή του αντιπάλου, σκοράροντας συστηματικά. Με αντίστοιχη συχνότητα σκόραρε βέβαια κι ο Μάρκους Μπεργκ, με την υποσημείωση ότι ο Σουηδός έκανε και άλλα πράγματα στο τερέν, όσο αγωνίζονταν με τα χρώματα του Παναθηναϊκού.
Ακριβώς λοιπόν η επιτυχία των παραπάνω παικτών μπορεί να αποτελέσει οδηγό για την πορεία του Ελ Αραμπί στην Ελλάδα. Πλην κάποιων λίγων εξαιρέσεων, οι άμυνες στη χώρα είναι αρκετά ασταθείς και οδηγούνται εύκολα σε λάθη. Αν ο Μαροκινός καταφέρει να τα εκμεταλλευτεί, θα έχει μία πολύ καλή χρονιά στη Σούπερ Λιγκ.
Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν πιστεύουν πως η ηλικία είναι πάντοτε ανασταλτικός παράγοντας και η ζωή του ποδοσφαιριστή δεν τελειώνει υποχρεωτικά στα τριάντα. Ένας ποδοσφαιριστής είναι ικανός όσο φροντίζει το σώμα του και προπονείται επαρκώς να αποδώσει στο υψηλότερο επίπεδο και αρκετά μετά την ηλικία αυτή, πόσο μάλλον στα 32 που βαδίζει ο γεννημένος στο Καέν της Νορμανδίας επιθετικός.
Το μόνο στοιχείο που περιμένω να δω από τον Ελ Αραμπί, είναι η διάρκεια που θα έχει η απόδοσή του ειδικά στους πρώτους αυτούς μήνες της σεζόν, λόγω της – πάντοτε δύσκολης- μετάβασης από τις ομάδες της Αραβίας σε αυτές της Ευρώπης. Με μία υποσημείωση κι εδώ όμως. Ο Ολυμπιακός είναι η πρώτη ομάδα με την οποία ο Ελ Αραμπί αγωνίζεται σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Όταν μάλιστα αυτή η διοργάνωση είναι το Τσάμπιονς Λιγκ, το κίνητρο ανεβαίνει αυτόματα.
