Πρεμιέρα που γινες δίκοπο μαχαίρι..

Πρεμιέρα ομίλων χθες, ξεκίνησε η κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση ανάμεσα σε συλλόγους, μια διοργάνωση που είναι το αντίστοιχο του ΝΒΑ, απλά παίζεται με τα πόδια. Πολλά έχουν γίνει στις προηγούμενες πρεμιέρες, μεγάλες νίκες, μεγάλες ήττες, συγκινητικά Χ, ανατροπές καλές και κακές, κάτι σαν την ιδανική ιστορία για να συνοδεύσει τον παγωμένο Μύθο που μόλις ανοίξατε.

Ολυμπιακός – Ρόζενμποργκ 1-3  2005/06

Ο Ολυμπιακός σε έναν δύσκολο όμιλο, είχε κυκλώσει το ματς της πρεμιέρας σαν νίκη έστω και με ένα μηδέν, μισό μηδέν. Στα φιλικά του καλοκαιριού το μπλοκάκι του Τροντ Σόλιντ είχε γεμίσει με νίκες επί δυνατών αντιπάλων και η αισιοδοξία ήταν στα χάι της. Ο άσσος παιζόταν πολύ χαμηλά, παρέες στα σπίτια από νωρίς, μεζεδάκια και μπύρες και  Μύθοι να παγώνουν στο ψυγείο. Όλα ήταν έτοιμα για το τρίποντο.

Ξεκινάει ο αγώνας και στο 19’ ο Τζόλε εκτελεί ένα φάουλ με μία σέντρα που υπνωτίζει ένανε Βίκινγκ και με αυτογκόλ ανοίγει το σκορ. Χωριό είναι, δεν μπορούν, πιέζει κι άλλο ο Ολυμπιακός για το 2-0, τρώει δυο κόντρες και γλυτώνει αλλά δεν παίρνει γραμμή ότι ο ωροσκόπος του δεν είναι σε καλή φάση  και στο 42’ ντριφτάρουν κάτι πλανήτες και το πληρώνει με το ημίχρονο να τελειώνει 1-1. Μια ψιλούλα κερκιδομουρμούρα παίζει στην ανάπαυλα, τι σημειώνει μωρέ ο περίεργος; Βάλε μέσα τέσσερα φορ να βάλουμε πέντε γκολ. Θα τους πατήσουμε στο δεύτερο λέγανε οι πιο ψύχραιμοι, τα είπανε στα αποδυτήρια, πάμε δυνατά να βάλουμε ένα γκολ νωρίς. Και το έβαλαν, απλά το έκαναν στη λάθος εστία. Ένα γκολ που θα έκανε μεγάλους παίκτας του μπιλιάρδου και του φλιπερακίου να ζηλέψουν την ποιότητα αλλά και την γεωμετρία της καραμπόλας απ’ την οποία προήλθε το 1-2 στο 48’. Τώρα τρέχουμε. Ευκαιρίες αρκετές, οι αναστεναγμοί στην κερκίδα πιο πολλοί και από ταινία με την Μάρθα Βούρτση.  Έχουμε βγει όλοι μπροστά πια, τι σημασία έχει, έτσι κι αλλιώς όλα είναι μάταια. Μια τελευταία κόντρα απ’ τους Νορβηγούς στο 92’ και 1-3 και καλώς τα παιδιά και θα σας ειδοποιήσουμε. Η γιούχα είναι δυνατή, η χρονιά δεν είχε ξεκινήσει καλά και σε μια επίδειξη ποδοσφαιρικού πολιτισμού -αλλά και για να τριγκάρουν τον εγωισμό των παικτών της ομάδας τους- οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού χειροκροτούν θερμά τους παίκτες της Ρόζενμποργκ, εκείνοι ανταποδίδουν σαστισμένοι, κάνουν το μπανάκι τους, και με απαλή σαγιονάρα κολυμβητηρίου πηγαίνουν για παγωμένους Μύθους ή για μουζάκα – τζατζίκι στο Πασαλιμάνι. Irresponsible αναφορά αλκοόλ τα τσίπουρα.

Ολυμπιακός – Μπάγερν Λεβερκούζεν 6-2 (2002-03)

Τη χρονιά εκείνη ο σερ Τάκης είχε ένα ρόστερ που φέτος θα έπαιρνε το πρωτάθλημα από το δεκαπενταύγουστο και του έλαχε σε πρεμιέρα να πιάσει απόδοση βγαλμένη από τις ονειρώξεις του football manager, από εκείνα τα παιχνίδια που κρατάς ένα σκρινσοτ για να το δείξεις σε φίλους παίρνοντας το ρισπέκτ και έναν κερασμένο παγωμένο Μύθο για να δροσίζεις λάρυγγα όσο θα τους μορφώνεις.

Η αντίπαλος ήταν η φιναλίστ της προηγούμενης χρονιάς και κανείς δεν περίμενε αυτό που θα ακολουθούσε. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν ο Ελευθερόπουλος στα πλαίσια της ελληνογερμανικής φιλίας έκανε δώρο το 0-1. Μετά το γκολ χανόμαστε λίγο, κρατάει ο Ελέ και δεν γίνεται το 0-2 και λίγο αργότερα η μπάλα βρίσκει σε μια γερμανική πλάτη και 1-1. Μέχρι να λήξει το ημίχρονο έχουμε φτάσει στο 3-1 και όλοι είναι χαμογελαστοί στη Ριζούπολη. Όλοι εκτός απ’ τους Γερμανούς που έμελλε να φάνε άλλα δύο πρίν μειώσουν σε 5-2 για να φτάσουμε στις καθυστερήσεις όπου ο Ζετεμπεργκ με απευθείας φάουλ θα σφράγιζε την μεγαλύτερη νίκη ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη. Το σκορ όπως είναι ευνόητο γέμισε αισιοδοξία τον κόσμο που κατέβηκε στην Κύπρο για την δεύτερη αγωνιστική για να γυρίσει με το διπλό αλλά ούτε καν και καλώς τα παιδιά, καλώς τα 3-0 και μια πρώτη γνωριμία με τον κύριο Αγιεγκμπένι που δεν τη λες και ευχάριστη. Κανείς δεν θυμάται ότι ο Ολυμπιακός τερμάτισε τέταρτος στον όμιλο αλλά το 6-2 δεν ξεχνιέται και εύκολα.

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – Παναθηναϊκός 5-0 (2003-04)

Πρεμιέρα στο θέατρο των ονείρων για τον Πανατηνάϊκος και έχω δει θρίλερ να ξεκινάνε λίγο πιο αισιόδοξα. Στον πάγκο ο Σούμ με την κόρη του κάπου στην κερκίδα να καμαρώνει τον ντάντυ και να αναστατώνει τον αντρικό πληθυσμό. Θα θυμάστε ωστόσο πόσο εύκολα κατηφόριζε το Ολντ Τράφορντ τω καιρώ εκείνο και πόσο εύκολα μετέτρεπε τα όνειρα σε εφιάλτες, κάτι σαν να γυρνάς διαλυμένος απ’ τη δουλειά, να ονειρεύεσαι μια μπύρα και να μην έχεις έναν παγωμένο Μύθο να σε παρηγορήσει, να σε χτυπήσει φιλικά στην πλάτη και να σου πει με τον τρόπο του να συνεχίσεις.

Δεν μπήκαμε καλά, στο 15’ είχαμε εισπράξει ήδη δύο τεμάχια και η άμυνα έμπαζε από παντού, ίσως έφταιγε και το ότι στην Αγγλία οδηγούν ανάποδα αλλά τα στόπερ μας περνούσαν δύσκολα. Βαστούσε ο Κλούνεϊ μέχρι που κι αυτός έκανε ένα λάθος που έφερε το 3-0. Τα λάθη για τους ανθρώπους είναι λέει ο Σταύρος Τσιώλης και ο Σουμ σε μια έμπνευση της στιγμής τον επιβεβαιώνει και βγάζει Νικοπολίδη και βάζει τον Κώστα τον Χαλκιά. Ο σερ Άλεξ το εκλαμβάνει προφανώς ως προσβολή προς το πρόσωπό του και ολοκληρώνει τις αλλαγές του το 58’ νωρίτερα από ποτέ άλλοτε σε αγώνα τσουλού, δεν ασχολείται περαιτέρω και στη συνέχεια σκέφτεται το επόμενο ματς, αν πρέπει να πάει το αμάξι για ζυγοστάθμιση και αν έκλεισε τον θερμοσίφωνα. Τα παλικάρια του ρίχνουν τον ρυθμό πιο κάτω κι από πίεση ανθρώπου που έχει φάει μισό σκόρδο μόνος του, τρώει δύο, γκολ όχι σκόρδα και ο Χαλκιάς βάζοντας κι αυτός –όπως συνήθιζε- το λιθαράκι του στον χώρο του θεάματος. Τελικό σκορ 5-0 και πάλι καλά να λέμε που δεν χτυπήσαμε.

Σάλκε – Παναθηναϊκός 0-2 (2001-02)

Ήταν ένας περίεργος Σεπτέμβρης αυτός του 2001, η ζωή μας θα άρχιζε να αλλάζει δευτερόλεπτα μετά την πτώση των Δίδυμων Πύργων. Τη μέρα εκείνη που ο κόσμος έμεινε να κοιτάει παγωμένος αεροπλάνα να καρφώνονται πάνω στους ουρανοξύστες. Τη μέρα εκείνη που η Ουέφα αποφάσισε να αναβάλλει όλα τα παιχνίδια της πρεμιέρας του τσουλού σε μια ένδειξη πένθους. Όλα εκτός από ένα, αυτό του Παναθηναϊκού μέσα στη Σάλκε.

Καινούριο γήπεδο, πρεμιέρα τσουλού, λουκάνικα, σνίτσελ και στρούντελ έξω απ΄το γήπεδο στην Γερμανία, σουβλάκια, τζατζίκι και πίτσες στα μέρη μας. Μπύρες εδώ, μπύρες και εκεί. Τους έχει στήσει πολύ καλά ο Κυράστας, δεν περνάνε από πουθενά οι Γερμανοί, τους έχουμε μπλοκάρει καλύτερα απ’ ό,τι στο Ρούπελ, πιάσε άλλον έναν Μύθο, πίσω πίσω είναι πιο κρύοι, και το ματσάκι πάει να σβήσει γλυκά στην πλάτη του 0-0. Μέχρι που μπαίνει εκείνος ο σαμαγιάς ο Βλάοβιτς και στο 75’ δείχνει πώς εκετελούν τα φάουλ σε όλη την Ευρώπη που παρακολουθεί το μοναδικό παιχνίδι που γίνεται εκείνη τη μέρα. Λίγο αργότερα ο Κωνσταντίνου θα πάει μια βόλτα την άμυνα της Σάλκε και θα δώσει πάσα μισό γκολ στον Μπασινά που θα συμπληρώσει το άλλο μισό για να κάνει το 0-2 και να εγκαινιάσει με τον καλύτερο τρόπο το γήπεδο που μπορεί και να χτίστηκε με τα λεφτά που μας χρωστάνε αλλά μπορεί και όχι. Προχωράμε.

Μίλαν – Α.Ε.Κ 3-0 (2006-07)

Δεν ήταν η πρώτη φορά που συναντιόντουσαν ΑΕΚ και ΜΙΛΑΝ εκείνο το βράδυ του Σεπτέμβρη. Δύσκολη αποστολή βέβαια η πρεμιέρα στο Σαν Σίρο για όλες τις ομάδες του κόσμου ακόμα πιο δύσκολη για την ΑΕΚ που πήγαινε με σκοπό να κάνει μια καλή εμφάνιση και γιατί όχι να πάρει και ένα θετικό αποτέλεσμα. Πράγματα που λέμε δηλαδή όταν βλέπουμε το κακό να έρχεται και θέλουμε να κατευνάσουμε τις προσδοκίες, λόγια τελείως διαφορετικά από αυτά που λέμε όταν ανοίγουμε το ψυγείο και βλέπουμε ότι ξεμείναμε από παγωμένους Μύθους και θυμόμαστε όλα τα γαλλικά που δεν μάθαμε στο σχολείο.

Ο Κακά δεν τους έβλεπε μέσα στο γήπεδο και αφού δεν έγινε το 0-1 στο 14΄ -σε μια απ’ τις λιγοστές εξόδους του Μεσολογγίου που επιχείρησε η ΑΕΚ τολμώντας να περάσει το κέντρο- έγινε το 2-0 και πήγαμε κάπως προβληματισμένοι στα αποδυτήρια με τον Φερέρ να χαϊδεύει το μουστάκι του και να σκέφτεται αν αξίζει να αγοράσει την Ακαδημίας στη Monopoly. Εννοείται φυσικά ότι πριν το 2-0 είχε γίνει το 1-0. Το παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο θύμιζε ζευγάρι που κάνει υπομονή στις διακοπές για να χωρίσει μόλις γυρίσει στην Αθήνα, το 3-0 ήταν κάτι σαν το δώρο που της αγοράζεις από υποχρέωση σε μια απ’ τις τελευταίες βόλτες σας στο νησί. Στη συνέχεια του ομίλου η ΑΕΚ θα νικούσε 1-0  τη Μίλαν στην Αθήνα κάνοντας βάιραλ το «Φύγε Λύμπε» και θα συνέχιζε στο Γιουρόπα Λιγκ ενώ η Μίλαν θα το σήκωνε στον αέρα του γούρικου γι’ αυτήν ΟΑΚΑ.

Σάλτσμπουργκ – ΑΕΚ 0-0 (1994/95)

Πρεμιέρα για την ΑΕΚ στους ομίλους σε έναν όμιλο που φιλοξενούσε το μετέπειτα ζευγάρι του τελικού εκείνης της χρονιάς και την Σάλτσμπουργκ φιναλίστ του Ουέφα (Γιουρόπα Λιγκ της εποχής)  της προηγούμενης χρονιάς να παριστάνει το κερασάκι στην τούρτα. Η ΑΕΚ θα πλήρωνε την απειρία της στον όμιλο σαν άλλος οικοδεσπότης που δεν έχει υπολογίσει καλά τα πράγματα και έχει λιγότερους παγωμένους Μύθους στο ψυγείο από καλεσμένους στο σαλόνι.

Το παιχνίδι ήταν μοιρασμένο και μέτριο αλλά ο Τσιάρτας έδειχνε σε κάποιες φάσεις το γιατί δυο χρόνια αργότερα θα πήγαινε στη Σεβίλλη για να τον βαφτίσουν μάγο. Σαραβάκος και Σαβέβσκι πάλεψαν πολύ, κάτι χαίτες θυμόμαστε απ’ το ματς να τρέχουν πάνω κάτω, βοήθησε και το δοκάρι στο τέλος και η ΑΕΚ έφυγε με ισοπαλία που εμείς θα μετρήσουμε σαν νίκη. Γιατί; Γιατί έτσι αλλά και γιατί η ΑΕΚ δεν έχει νίκη σε πρεμιέρα.

Τέλος όσο κι αν ψάξαμε σε ίντερνετ, βιβλιοθήκες και καζαμίες δεν μπορέσαμε να βρούμε ήττα του ΠΑΟΚ και του Άρη σε πρεμιέρα Τσάμπιονς Λιγκ γεγονός που καθιστά και τις δύο ομάδες μας αήττητες στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.