Σάλος ξέσπασε από την Παρασκευή το βράδυ στα ποδοσφαιρικά καφενεία και όχι μόνο με την εικόνα που κυκλοφόρησε με τον πανηγυρισμό των παικτών της Εθνικής ομάδας της Τουρκίας στο γκολ του Τσενκ Τοσούν στο παιχνίδι εναντίον της Αλβανίας για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2020.
Στη φωτογραφία, οι Τούρκοι παίκτες χαιρετούν στρατιωτικά, επιδοκιμάζοντας ουσιαστικά την εισβολή Τουρκικών στρατευμάτων στα κουρδικά εδάφη. Ίδια φαινόμενα είδαμε και στο χθεσινό παιχνίδι της Τουρκίας στο Παρίσι με τη Γαλλία, με τους Τούρκους να χαιρετούν ξανά στρατιωτικά.
Φυσικά, με το που κυκλοφόρησε η φωτογραφία πλήθος φιλάθλων έσπευσε σε όλο τον πλανήτη να αποδοκιμάσει τον τρόπο με τον οποίο μια ποδοσφαιρική ομάδα τάσσεται υπέρ ενός πολέμου. Ιδιαιτέρως στην Ευρώπη, θεωρήθηκε αδιανόητη η επιδοκιμασία μιας πολεμικής σύρραξης σε ποδοσφαιρικό ματς.
Η επίσημη φωνή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, η UEFA, αναφέρθηκε σε σύντομο σχόλιό της στο γεγονός, χωρίς να το σχολιάσει, λέγοντας πως οι επιτελείς της θα το εξετάσουν και θα αποφασίσουν για το αν θα υπάρξουν κυρώσεις για την Τουρκία. Ωστόσο, το να εξοστρακίσει η UEFA την Τουρκία, δεν είναι και τόσο απλό.
Θυμίζουμε ότι ο φετινός τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ, είναι προγραμματισμένος να γίνει στην Κωνσταντινούπολη, στις 30 Μαΐου του 2020. Φυσικά, τελικός είχε ξαναγίνει το 2005 στο Ολυμπιακό Στάδιο «Ατατούρκ» και το 2005, όταν η Λίβερπουλ έκανε την τρελή ανατροπή απέναντι στη Μίλαν.
Πόσο εύκολο λοιπόν είναι να αφήσεις εκτός και να εξοστρακίσεις έναν αρκετά σημαντικό σου συνεργάτη, όπως είναι το τούρκικο ποδόσφαιρο για την UEFA; Για κάποιους, όπως ο Ιταλός Υπουργός Αθλητισμού Βιντσέντζο Σπανταφόρα, ο οποίος σήμερα έστειλε επιστολή στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική ομοσπονδία, ζητώντας να μην πραγματοποιηθεί ο τελικός στην Κωνσταντινούπολη, είναι θέμα μίας και μόνο απόφασης.
Όταν μιλάμε πάντως για την UEFA, έχει γίνει κοινό κτήμα σε όλους μας πως πρώτο της μέλημα θα είναι η διασφάλιση των κερδών της, οπότε θεωρώ ότι η απόφαση θα ληφθεί από το κατά πόσο θα ισορροπήσει το ισοζύγιο κερδών – ζημιών της, στην περίπτωση που επιβληθούν κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας.
Σε ότι αφορά την εθνική ομάδα των Τούρκων, σαφέστατα και είναι άθλιο στα μάτια όλων μας να βλέπουμε ποδοσφαιριστές να επιδοκιμάζουν έτσι έναν πόλεμο, καλό είναι πάντοτε όμως να λαμβάνουμε υπόψη μας και τις συνθήκες που επικρατούν στην Τουρκία. Το καθεστώς του Ερντογάν όλα αυτά τα χρόνια έχει επενδύσει πολλά στο αθλητικό κομμάτι και ο χώρος δεν προσφέρεται για πολλές παλικαριές.
Όλοι σχεδόν πλέον γνωρίζουμε την ιστορία του Ενές Καντέρ, του Τούρκου μπασκετμπολίστα που αγωνίζεται 10 χρόνια στο NBA και δεν μπορεί να επιστρέψει στην πατρίδα του ή να μιλήσει στους γονείς του τα τελευταία 5 χρόνια, λόγω του δημόσιου λόγου του εναντίον του Ερντογάν.
Αυτή είναι η νόρμα στην αθλητική σκηνή της Τουρκίας του Ερντογάν, όποιος δεν προσκυνά το «Σουλτάνο» δημοσίως, αντιμετωπίζει τις συνέπειες, ακόμη κι αν είναι σταρ του κορυφαίου πρωταθλήματος στον κόσμο.
Κι αν ο Καντέρ είναι σαφέστατα αξιέπαινος για όλα αυτά που πιστεύει και πρεσβεύει για την Τουρκία και αποτελεί φάρο ελπίδας για όσους πιστεύουμε ότι πράγματι οι κυβερνήσεις είναι αυτές που πάντοτε επιμένουν να χωρίζουν τους λαούς, δεν έχω αμφιβολίες πως μεταξύ των Τούρκων παικτών θα υπήρξαν και κάποιοι που σήκωσαν το χέρι στρατιωτικά υπερήφανα, γιατί πράγματι σε αυτό πιστεύουν.
Πώς να τους ξεχωρίσεις όμως; Πώς να καταλάβεις ποιοι πιστεύουν και ποιοι υποκρίνονται στον χαιρετισμό; Αυτό είναι το πιο δύσκολο, είναι όμως και η ουσία του ολοκληρωτικού καθεστώτος, το να πνίγει όποια φωνή αντιτίθεται σε αυτά τα οποία πρεσβεύει. Αυτό δηλαδή που κάνει ο Ερντογάν στην Τουρκία, όλα αυτά τα χρόνια.
Ισως σας αρεσει
