Φτάνει πια…

Από χθες και μετά το τέλος του αγώνα μεταξύ των Αστέρα Τρίπολης και Ολυμπιακού ζούμε απίστευτες στιγμές. Ζούμε έναν ολόκληρο οργανισμό όπως ο Ολυμπιακός να έχει στρέψει τα βέλη του εναντίον του ποδοσφαιριστή Πασαλίδη και ένα άλλο μεγάλο κομμάτι να ρίχνει τα βέλη του σε ΚΕΔ, ΕΠΟ κτλ.
Καταλαβαίνω ότι σαν Ολυμπιακός που θα διαβάσεις το άρθρο μπορεί να διαφωνήσεις μαζί μου ή και να με πεις άμπαλο, κομπλεξικό κτλ κτλ αλλά ένας άνθρωπος που έχει κριτική σκέψη και βλέπει ποδόσφαιρο ξέρει και καταλαβαίνει ότι τέτοια δολοφονικά μαρκαρίσματα έχουν γίνει άπειρες φορές στο ποδόσφαιρο και θα συνεχίσουν να γίνονται (δυστυχώς).
Όποιος σκέφτεται και καταλαβαίνει μπορεί να καταλάβει εύκολα το ποιόν του κάθε ποδοσφαιριστή και το αν έχει παρελθόν τέτοιων ενεργειών, τι χαρακτήρας είναι και το αν πραγματικά το ήθελε. Προσωπικά τον Τριαντάφυλλο Πασαλίδη δεν τον γνωρίζω, αλλά αυτό που γνωρίζω είναι ότι δεν είχε δώσει ποτέ ξανά αφορμή για να κινηθεί εναντίον του κάποιος, ούτε είχε δείξει ότι θέλει το κακό κάποιου συναδέλφου του.
Είδαμε να βγαίνουν καλοθελητές του ποδοσφαίρου μας όπως ο Αλέξης Κούγιας και να κατακεραυνώνουν ένα παιδί για ένα λάθος που έκανε. Το ποδόσφαιρο δυστυχώς έχει και κακές στιγμές και μια από αυτές ήταν και η ενέργεια του Πασαλίδη πάνω σε έναν από τους καλύτερους παίκτες του Ολυμπιακού και της Superleague γενικότερα.
Είδαμε επίσης τον Πασαλίδη να ζητάει συγγνώμη μέσω Facebook :
”Στο ποδόσφαιρο υπάρχει ένταση και ατυχείς στιγμές. Άθελά μου χτύπησα τον ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, Γκιλιέρμε, σε μια φάση που εκτίμησα λανθασμένα. Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη από τον συνάδελφό μου. Εύχομαι ταχεία ανάρρωση στον Γκιλιέρμε και γρήγορη επάνοδο στη δράση”
και μέσω του ΠΣΑΠ
” Μέσω του Πανελληνίου Συνδέσμου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών, όπου τόσο εγώ όσο και ο Γκιλιέρμε ντος Σάντος Τόρες είμαστε μέλη του, θα ήθελα μέσα από την καρδιά μου να του ζητήσω συγνώμη. Να του ευχηθώ ταχεία ανάρρωση και σύντομη επιστροφή στους αγωνιστικούς χώρους. Γνωρίζω πως δεν είναι δικαιολογία ότι οι σφυγμοί ήταν υψηλοί, καθώς και μέσα από την μεγάλη πίεση ενός αγώνα ο αθλητής πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός και να υπάρχει πάντα η προτεραιότητα της συναδελφικότητας και της αλληλεγγύης. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω. Πάνω από τις νίκες είναι η υγεία όλων των αθλητών.”
για το σκληρό τάκλιν που έκανε και χτύπησε τον συνάδελφο του.
Σταματήστε να στοχοποιείτε ανθρώπους και αθλητές όταν δεν έχουν δώσει αφορμές γι’αυτό και δεχτείτε την συγγνώμη τους όταν δείχνουν ότι έχουν μετανιώσει για μια ενέργεια τους. Άνθρωποι είναι και αυτοί και νιώθουν και καταλαβαίνουν, μετά μην απορούμε γιατί δεν πάμε μπροστά ή γιατί πέφτουμε όλο και περισσότερο στις βαθμολογίες της ΟΥΕΦΑ, εμείς οι ίδιοι καταστρέφουμε το ποδόσφαιρο μας και συμπεριφορές όπως αυτές είναι ένα κομμάτι όλης αυτής της κατάντιας.
Έλεος….