Αν οι πρωταγωνιστές της Super League και Basketball League ήταν σε αισθησιακές ταινίες

Με αφορμή την είδηση ότι ένας πρώην παίκτης της ΑΕΚ πλέον πρωταγωνιστεί σε ταινίες ερωτικού περιεχομένου σε γνωστή εταιρεία παραγωγής τέτοιων ταινίων σκεφτήκαμε τι ρόλο θα είχαν σε τέτοιες ταινίες μερικοί από τους πρωταγωνιστές που αγωνίζονται στην χώρα μας.

Ας ξεκινήσουμε με μερικούς πρωταγωνιστές από την Σούπερ Λιγκ.

Ο Ντιέγκο Μπίσεσβαρ αναβιώνει την αισθητική των 70’ς blaxpotation parody μαζί με μπόλικο πορνό φυσικά ταινιών όπου οι μαύροι γαμούν και δέρνουν κυριολεκτικά σε όλη την διάρκεια της ταινίας, πρωταγωνιστώντας στα πιο εξωφρενικά περιστατικά. Κανένα θηλυκό, ανεξαρτήτως εθνικότητας μπορεί να του αντισταθεί.  Χαλαρός, με πολύ αργές κινήσεις και τρόπο ομιλίας εντός και εκτός κρεβατιού.

Ο συμπαίκτης του Δημήτρης Λημνιός μπορεί να δουλεύει για ώρες, θα κουβαλούσε και τα “σκηνικά” ακόμη αλλά έχει ένα θέμα πάντα με το να τελειώσει. Θεωρείται δύσκολος να συνεργαστεί κάποιος μαζί του γιατί μπλέκεται σε τσαμπουκάδες συνεχώς.

Μένοντας στον ΠΑΟΚ, ο Αμπέλ Φερέιρα θα έπαιζε μόνο σε ταινίες σοφτκορ, αυτές που κάποτε έδειχνε ο ALPHA τις μεταμεσονύχτιες ώρες. Θα έπαιζε σε ταινίες που θέλουν να δείξουν το μεγαλείο του έρωτα, την ομορφιά του σώματος, την πορνογραφία ως μέσο διέγερσης του ατόμου χωρίς να γίνεται πρόστυχη και χυδαία. Πρακτικά αυτό μεταφράζεται σε φιλιά, αγκαλιές, αγγίγματα σε ευαίσθητα σημεία, γυμνισμός και μέχρι εκεί.

Ένας άλλος προπονητής, ο Γιώργος Δώνης θα έπαιζε μόνο υπό τον όρο να παίζει με τον γιο του, Χρήστο Δώνη, σε ρόλους φυσικά dad και stepson που θα κανόνιζαν κοριτσάκια που θα έφερνε ο δεύτερος.

Ένας ακόμη συνάδερφός τους, ο Πέδρο Μαρτίνς θα είχε ρόλο όχι πρωταγωνιστικό αλλά απαραίτητο στην πλοκή. Ως άνθρωπος απόλυτα αφοσιωμένος στην δουλειά του, θα παραμελούσε την γυναίκα οπότε αυτή θα χρειάζονταν να καταφύγει σε άλλες λύσεις για να ξεδώσει.

Γυρίζοντας σε μερικούς από τους παίκτες μας, ο Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι θα είχε έναν ιδιαίτερο ρόλο σε παρωδία θρησκευτικού περιεχομένου που θα σήκωνε θύελλα αντιδράσεων.

Να τιμήσουμε τους Φρανκ Ζουέλα και Ζακ Παβιό, που θα συμμετείχαν φυσικά σε σκηνικά που θα συμπεριλάμβαναν πολλές εθνικότητες.

Να μην ξεχάσουμε και τον Τάσο Χατζηγιοβάνη που θα είχε το trademark του που θα τον έκανε διάσημο σε όλη την βιομηχανία. Αυτό δεν θα ήταν άλλο από το να εκσπερματώνει αλά Πανένκα.

Ας δούμε λίγο και το πρωτάθλημα του μπάσκετ μας.

Ο θρύλος της βιομηχανίας Ρικ Πιτίνο θα ήταν μεγαλοπαραγωγός, επιχειρηματίας και θα έκανε μικρά cameo στις ταινίες για να προμοτάρει πιο επιτυχημένα το προϊόν του. Όνειρο όλων να γίνουν σαν αυτόν όταν αποσυρθούν από το αγωνιστικό κομμάτι.

Ο Νικ Καλάθης δεν “σκοράρει”. Περισσότερο ως μάνατζερ, εντοπίζει και φέρνει ταλέντα και τα βρίσκει εκεί που άλλοι δεν φαντάζονται καν τις προοπτικές τους. Αν θα έπαιζε, θα ήταν ένας μικρός ρόλους τύπου συμπαραστέκεται στον φίλο του που δεν μπορεί να βρει γυναίκα, βγαίνει έξω και ξαφνικά του φέρνει δύο κορασίδες να του φτιάξουν το κέφι.

Ο πελάτης του Τζίμερ Φριντέτ φημολογείται ότι έχει πολύ συχνά θέματα στύσης και ότι αρκετοί σκηνοθέτες και συναδέλφισσες του προσπαθούν να βρουν το κουμπί του, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Ο Βασίλης Σπανούλης είναι ο βετεράνος που μεγάλωσε γενιές και γενιές. Ζωντανός θρύλος, είναι τιμή του καθενός και κυρίως της καθεμιάς να παίζει μαζί του. Εκτός αγωνιστικών χώρων, πάλι έχει 7 παιδιά και ούτε που ακούγεται.

Θα κλείσουμε με τρεις αφανείς ήρωες.

Ο Μιγκέλ Καπουάνο, ως εξαίρετος επαγγελματίας, θα αναλάμβανε την μετάφραση και την φροντίδα να αποτυπωθούν οι ατάκες ορθώς από τους ηθοποιούς σε διεθνείς παραγωγές.

Και επειδή όπως είπαμε, το αγωνιστικό μέρος δεν είναι για όλους αλλά υπάρχουν και οι σημαντικοί άνθρωποι πίσω από την κάμερα και την σκηνοθεσία.

Αυτοί δεν θα ήταν άλλοι από τους Ούφε Μπεκ και Ντοριάν Λεβέκ, αμφότεροι ξεκίνησαν στο αγωνιστικό κομμάτι αλλά οι πολλοί τραυματισμοί σε ευαίσθητα σημεία δεν τους επέτρεψαν να κάνουν καριέρα οπότε μείνανε στο κουρμπέτι αλλά από διαφορετικό πόστο.