Αντώνης Φώτσης, ο Φοίβος Δεληβοριάς του μπάσκετ

Πλακατζής, τυπάρα, χαμηλών τόνων, εκεί πάντοτε όταν τον χρειαζόταν η ομάδα του, ποτέ προκλητικός και πάντοτε αγαπητός σε ολόκληρη την οπαδική κουλτούρα. Ο Αντώνης Φώτσης είναι ένας τύπος που δεν γινόταν να μισήσεις ακόμα κι αν σου παστέλωνε 30 πόντους και 15 ριμπάουντ.

Τον τίτλο «Δεληβοριάς του μπάσκετ» τον δανείζομαι από ένα σχόλιο στο YouTube σε τραγούδι του Φοίβου, όπου τον αποκάλεσαν τον Αντώνη Φώτση του πενταγράμμου. Τόσο σωστή τοποθέτηση που ούτε με δέκα χιλιάδες λέξεις δεν μπορείς να τοποθετηθείς και να δικαιολογήσεις το γιατί ισχύει. Απλά, όμορφα και δίχως αιτία, ισχύει. Αρμονικά.

Σαν ένα από τις εκατοντάδες σουτ για τρίποντο που σκόραρε. Σαν ένα από τις εκατοντάδες ριμπάουντ που πήρε. Μην ξεχνάμε πως το ρεκόρ του με 24(!) στην Ευρωλίγκα μένει εκεί, απαράλλαχτο. Ίσως μόνο ο ίδιος μπορούσε να το σπάσει απέναντι στα soft μπλοκ-αουτ της αγαπημένης του ομάδας, του Παναθηναϊκού των τελευταίων χρόνων (πριν πείτε γαβροκάλτ πονάς να πω πως φυσικά και πονάω, επειδή είμαι Παναθηναϊκός).

Και πάντοτε τα έλεγε σταράτα, τις λίγες φορές που μιλούσε. Ποτέ δεν είπε τις ατάκες «έχω τρεις ευρωλίγκες και με βάζεις σε πούλμαν» και «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» που υποτίθεται πως ξεστόμισε μετά την ήττα στην Κωνσταντινούπολη. Δεν χρειαζόταν να είσαι κολλητός του για να το ξέρεις πως απλούστατα, ο Φώτσης δεν είναι υπερόπτης και ντίβα. Ένας από εμάς ήταν.

Ένας από εμάς που ήξερε μπόλικο μπάσκετ και ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΕ ΠΟΤΈ.«Δεν μου αρέσει το μπάσκετ να το βλέπω, μόνο να το παίζω. Υπάρχουν ομάδες που παίζουν εκπληκτικό μπάσκετ και παίκτες χιλιάδες φορές καλύτεροι από μένα, αλλά δεν με απασχολεί να τους βλέπω. Εγώ θέλω να παίρνω τη μπάλα, να μπαίνω μέσα και να παίζω, τίποτε άλλο». (Ter Stegen before it was cool).

Κι ένας άνθρωπος αγνός, που την εποχή που όλοι ξεζουμίζονται για ένα τελευταίο, καλό συμβόλαιο εκείνος είπε κύριοι, πάω να παίξω στον Ηλυσιακό, να χαρώ το μπασκετάκι, έχοντας την πλήρη αυτογνωσία και ηθική να δηλώσει πως χω σκεφτεί τα πάντα, την καθημερινότητά μου χωρίς ταξίδια, χωρίς εξαντλητικές προπονήσεις. Αυτό ήταν ο λόγος που δεν πήγα σε μια επαγγελματική ομάδα. Η επαγγελματική ομάδα ανεξάρτητα αν σου δίνει ένα εκατομμύριο ή δέκα χιλιάδες ευρώ, έχει απαιτήσεις και πρέπει να έχει απαιτήσεις για να προοδεύει. Όπως εσύ απαιτείς να σε πληρώνουν όσα έχεις συμφωνήσει έτσι κι αυτοί απαιτούν να προπονείσαι σκληρά, να μην κοροϊδεύεις, να είναι συνεπής σε όλα σου».

Χρόνια πολλά Αντώνη Φώτση, μας λείπεις από τα γήπεδα. Τα τρίποντα, το μούσι σου κι ότι ήσουν πάντοτε εκεί που έπρεπε.