Επιστροφές…καταστροφές

Επιστροφές καταστροφές
στην ίδια κόλαση, στο ίδιο χτες.
Κι όμως μετά, κάθε μετά,
πάντοτε έλεγα “ποτέ ξανά”

Τραγουδάει ο Πασχάλης και εμείς θυμόμαστε πέντε επιστροφές που ανακοινώθηκαν μετά βαϊων και κλάδων λόγω ονόματος και προηγούμενης εξαιρετικής υπηρεσίας αλλά στο τέλος όλοι εύχονταν να μην είχε γίνει ποτέ κάτι τέτοιο.

Αφορμή οι γέφυρες που προσπαθεί να ρίξει ο Κέβιν Μιραλάς για να θυμηθεί τις ένδοξες μέρες του (εξωαγωνιστικά αυτή την φορά) στο Λιμάνι όντας ελεύθερος από την Αντβερμπ και σε καλή ποδοσφαιρική ηλικία (δεν είναι ακόμη 33). Κυκλοφόρησε από τα μέσα ότι η αντίδραση του Ολυμπιακού ήταν η εξής:

“Ο Ολυμπιακός δεν έχει ανοίξει ακόμα κέντρο αποκατάστασης. Όταν ανοίξει, θα συζητήσουμε με τον Μιραλάς το διάστημα που χρειάζεται να παραμείνει στο κέντρο…”.

Όχι και το πιο επαγγελματικό θα έλεγε κανείς αλλά απόλυτα σωστό για έναν παίκτη που είναι σε κατακόρυφη πορεία, δεν θυμίζει πουθενά τον σπουδαίο παίκτη που έκανε πλάκα την πρώτη του θητεία. Από την δεύτερη το μόνο που έχει να θυμάται κάποιος είναι έναν παίκτη που σέρνονταν να σκοράρει μετά από έναν χρόνο με πέναλτι, κάτι καραγκιοζιλίκια στην Τούμπα και οι μοναδικές ψηλές πτήσεις του να είναι πάλι τα κλαμπ.

Ακόμη πιο κοντινή (δυσάρεστη) ανάμνηση στο Λιμάνι ήταν και η επιστροφή του “δεν ήρθα για διακοπές” Γιάγια Τουρέ.

Όταν τον έφερε ο Σέλουκ όλοι ξέρανε ότι ο Γιάγια προορίζονταν για σπουδαία πράγματα, τα οποία ξεπέρασε κιόλας έχοντας γίνει ένας από τους καλύτερους επιθετικούς μέσους όλων των εποχών. Από το 2016 και μετά ωστόσο τα πιτόγυρα έγιναν προτεραιότητα και ακόμη και στην χώρα μας δεν μπόρεσε να αντέξει τον ρυθμό. Η δε φωτογραφία της παρουσίασής του (κεντρική φωτό) ενδεικτική…

Μια ακόμη πρόσφατη επιστροφή ήταν αυτή του Μίροσλαβ Στοχ.

(Ξανα)ήρθε ως πρωταθλητής Τσεχίας με μια γεμάτη (και γαμάτη) σεζόν, πιο ώριμος επαγγελματικά και προσωπικά (οικογενειάρχης και λογικά μακριά από κάθε είδους πειρασμών της νύχτας). Ίσως το πρόβλημα να υπάρχει με τον προπονητή του να μην θεωρεί ότι ο Στοχ δεν ταιριάζει και δεν μπορεί να προσαρμοστεί στο σύστημά του αλλά για τόσα λεφτά η κίνηση μόνο καταστροφική θεωρείται. Όχι ότι έχει και σημασία αλλά είχα την ευκαιρία ατυχία να τον δω μπροστά τους συμπατριώτες του στον αγώνα με την Σλόβαν και σίγουρα ήταν μια από τις χειρότερες εμφανίσεις που μπορούσαμε να δούμε. Βαρύς, ασήκωτος και εκτός κλίματος.

Άλλη μια επιστροφή που δεν πήγε όσo καλά περίμεναν όλοι ήταν αυτή και του Γιούρκα Σεϊταρίδη, άλλοτε καλύτερου ανερχόμενου δεξιού μπακ στην Ευρώπη. Παγκόσμιας κλάσης μέχρι το 2004, σταδιακά έχανε την χρυσόσκονή του και ας έπαιζε σε κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης.

Μια κακή επιλογή στο να πάει στην Ντιναμό δεν βοήθησε, στην Ατλέτικο δεν θύμισε τον παλιό παικτάρα και οι τραυματισμοί χαμήλωναν πάντα το όριο δυνατοτήτων. Ακόμη και στο πρωτάθλημά μας, δεν ήταν ούτε ο μισός του παλιού Γιούρκα του λόγου που οι φίλοι του Παναθηναϊκού κακόμαθαν και έσερναν τα πάντα στον Βύντρα για τα επόμενα χρόνια.

Και φυσικά η τελική επιλογή δεν θα ήταν άλλος από τον Σωτήρη Νίνη.

Κάποτε και αυτός ανερχόμενος διεθνής αστέρας. Τραυματισμοί, μηδενική δουλειά και κακοτυχία τον οδήγησαν ξανά πίσω στα λημέρια που γεννήθηκε σε μια ομάδα που προσπαθούσε να βρει ξανά τα πατήματά της. Φευ. Οι εμφανίσεις του και η φυσική κατάσταση έδειχναν ότι σιγά σιγά έρχονταν η ταφόπλακα σε μια καριέρα που ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις.