Bayer Neverkusen, από τις καλύτερες άτιτλες ομάδες όλων των εποχών

Κάνοντας τον συνειρμό “αντίπαλος ΠΑΟΚ – Μπενφίκα – προπονητής Ζόρζε Ζέσους – έχασε τα πάντα το 2013 σε τελικούς και τελευταία αγωνιστική” θυμόμαστε την εξαιρετική Λεβερκούζεν της χρονιάς 2001-2002 που έκανε το ίδιο. Έχασε το πρωτάθλημα (σχεδόν) στην τελευταία αγωνιστική από την Ντόρτμουντ, το Τσάμπιονς Λιγκ από την Ρεάλ και το Κύπελλο Γερμανίας από την Σάλκε.

Τι ωραία ομάδα που ήταν.

Προπονητής ο Κλάους Τόπμελερ, ο οποίος έμελε να κάνει την τελευταία σπουδαία χρονιά στην καριέρα του έχοντας αυτό το υλικό στα χέρια του. Παρά την απουσία τίτλων και την βραχυπρόθεσμη αγωνιστική επιτυχία του, παρουσίασε μια μοντέρνα τότε ομάδα με τέλειο κράγμα Γερμανών και ξένων παικτών.

Στο τέρμα ο Μπατ, έχοντας μπροστά του τον πανταχού παρών και μπαλαδόρο Λούσιο με τον αρχηγό Νοβότνι και στα πλάγια τον αεκίνητο Πλασέντε με τον Ζέμπεσκεν. Ο Ράμελοβ σαν εξάρι, με τον εξαιρετικό Μπάλακ να είναι η ραχοκοκαλιά της ομάδας, ο Μπαστούρκ να δένει άψογα το κέντρο με την επίθεση έχοντας υποστήριξη από Σνάιντερ και Ζε Ρομπέρτο δεξιά και αριστερά αντίστοιχα και τον Νόιβιλ κορυφή. Ο Ζε Ρομπέρτο μαζί με Μπάλακ και Λούσιο θα πήγαιναν αργότερα, που αλλού, στην Μπάγερν Μονάχου. Φυσικά δεν ξεχνάμε και τους Μπερμπάτοφ και Κίρστεν μπροστά που τελείωσανε με 18 και 16 γκολ αντίστοιχα την χρονια.

Όπως και να έχει σε μια περίοδο τότε που οι δύο επιθετικοί περιοχής ήταν σταθερή αξία για κάθε προπονητή, ο Τοπμέλερ άρχιζε με τον κοντοπίθαρο Νόιβιλ να τρέχει παντού και να ανοίγει δρόμους στους χαρισματικούς χαφ του. Κάπως έτσι ο Μπάλακ τέλειωσε τη σεζόν πρώτος σκόρερ στην Μπουντεσλίγκα (17 γκολ) και με 7 γκολ στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο ψηλός Ράμελοβ ηταν περισσότερος ένας τρίτος αμυντικός παρά αμυντικός χαφ, έτσι οι μπακ μπορούσαν να ανεβοκατεβαίνουν και να έχουν την υποστήριξη των εξτρέμ σε άμυνα και επίθεση συνεχώς.

Και κάπως έτσι η ομάδα διεκδικούσε τα πάντα μέχρι το τελος κάθε διοργάνωσης.

Στο πρωτάθλημα, τον Απρίλιο του 2002 ήταν 5 βαθμούς μπροστά από την Ντόρτμουντ, 3 αγωνιστικές πριν το τέλος. Το 2000 έχασε το πρωτάθλημα λόγω διαφοράς τερμάτων από την Μπάγερν την τελευταία αγωνιστική με ήττα σοκ 2-0 από την Ουντερχάκινγκ (αρκούσε ισοπαλία για να το πάρει). Δύο διαδοχικές ήττες από Βέρντερ και Αμβούργο και η διαφορά έκανε φτερά. Η Ντόρτμουντ δεν έχασε και το πρωτάθλημα χάθηκε ακόμη μια φορά (4 Μαϊου 2002).

Στο Κύπελλο έχασε με κάτω τα χέρια από την Σάλκε (4-2) ενώ στο πρωτάθλημα την είχε κεράσει 5 γκολ (11 Μαίου 2002). Είχε προηγηθεί και με ένα γκολ του Μπερμπάτοφ.

Στο Τσάμπιονς Λιγκ προχώρησε σε δύο (ΔΥΟ) ομίλους αφήνοντας πίσω Άρσεναλ και Γιουβέντους (παρά τις δύο βαριές ήττες της) και θα απόκλειε διαδοχικά την Λίβερπουλ και την παντοδύναμη Μάντσεστερ. Στον τελικό δεν είχε τον Ζε Ρομπέρτο και τον αρχηγό της Γενς Νοβότνι και φυσικά είδε την διαστημική υπεργκολάρα του Ζιζού και τον Κασίγιας να σταματάει κάθε ελπίδα για ισοφάριση (15 Μαϊου 2002).

Εκείνο το καλοκαίρι θα άλλαζαν τα πάντα. Οι ζωτικοί Μπάλακ και Ζε Ρομπέρτο θα συνέχιζαν στην Μπάγερν και ο Τόπμελερ δεν μπορούσε να σταθεροποιήσει καν την ομάδα του με αποτέλεσμα να την έχει πάνω από τον υποβιβασμό και να απολυθεί τον Ιανουάριο του 2013.

Παρά την καζούρα με το Neverkuzen, είναι άδικο να μην αποθεωθεί αυτή η ομάδα που θεμελίωσε ένα παιχνίδι που συναντάται πλέον στις μέρες μας – ο μπαλαδόρος αμυντικός που κάνει παιχνίδι, τα μπακ που ανεβοκατεβαίνουν, ο μέσος που σκοράρει συνέχεια, ο επιθετικός που ανοίγει δρόμους. Ας ληφθεί υπόψη ότι πριν από αυτή την γενιά παικτών, η Λεβερκούζεν δεν είχε χτυπήσει ποτέ το πρωτάθλημα πριν το 2000. Έχοντας ένα μικρό ρόστερ διεκδίκησε 3 διοργανώσεις μέχρι το τέλος και είδε το 2004 στα 100 χρόνια της, 7 παίκτες από αυτή την ενδεκάδα να συμπεριλαμβάνονται στην καλύτερη όλων των εποχών.