To κοινό του Cult24 αφηγείται ιστορίες με τα είδωλά του (και εμείς λιώνουμε)

Πριν λίγες μέρες ποστάραμε το παρακάτω στάτους ξέροντας ότι το εκπληκτικό κοινό της σελίδας μας θα έδινε εκπληκτικές ιστορίες, τόσο λόγω εμπειριών όσο και του φανταστικού χιούμορ του, απαραίτητο στις δύσκολες μέρες που βιώνουμε όλοι.

Το ότι ακολούθησε ήταν παραπάνω των προσδοκιών και τα copy paste πήραν φωτιά με απαραίτητη προώθηση σε φίλους και κοινούς διαλόγους.

Διαλέγουμε μερικά από τα ποστ που μας έκαναν να λιώσουμε από τα γέλια, να χαμογελάσουμε, να αισθανθούμε υπέροχα.

Μακάρι να μπορούσαμε να τα βάλουμε όλα αλλά είναι αδύνατον, η συμμετοχή ήταν συγκλονιστική και μερικές ιστορίες παραείναι πικάντικες και απλά αφήνουμε το ποστ ελεύθερο για να τις δει ο καθένας!

Μετά από ευρωπαϊκό ματς του τριφυλλιού κατηφορίζω με φίλο σε γνωστό στριπτίζάδικο της Συγγρού στο οποίο όντας καλός πελάτης μας βάζουν να κάτσουμε σε καναπέ όπου ήδη κάθεται μισοριξια τυπακος με ποτάκι κ στριφτό τσιγάρο…
Έρχεται το κορίτσι κ στην κουβέντα πάνω κ στα κεράσματα μου ξεφουρνιζει ότι ο τύπος είναι παίκτης της ομάδας μας. Μιτου το όνομα του για όποιον έχει γερή μνήμη..
Ειλικρινά ντράπηκα για τη μιζέρια ενός μέλους της Τριφυλλαρας!!

Δεν εχω εμπειρια απο αθλητη αλλα απο προεδρο-δημαρχο-μεταφραστη.
Βρισκω τον μπεο στο κεντρο του βολου και του λεω οτι τα πλακακια σε ενα πεζοδρομιο μπροστα απο μια γνωστη πιτσαρια εχουν σπασει και υπαρχει κινδυνος να τραυματιστει κοσμος…και τοτε βγαζει απο την τσεπη πακιστανικο κινητο παιρνει τηλεφωνο και καλα σε καποιον απο το δημο και του λεει σε αυστηρο υφος να παει αμεσως στο σημειο να φτιαξει τα πλακακια.Κλεινοντας μου λεει κανονιστηκε.
2 χρονια μετα ακομα ετσι ειναι τα πλακακια

Έχει τελειώσει αγώνας Παναθηναϊκού με κάποια ομάδα που δε θυμάμαι. Ευρωλίγκα επί Ζοτς. Χάναμε για 10 στο τελευταίο λεπτό, το ισοφαρίσαμε και το πήραμε στην παράταση, οπότε είχαμε βγει όλοι έξω χαρούμενοι!
Ανεβαίνουμε με τον φίλο στο 72αρακι το στρογγυλοφάναρο και περιμένουμε να βγούμε στο δρόμο έξω από το ΟΑΚΑ να φύγουμε. Σταματημένα όλα τα αυτοκίνητα ως την έξοδο, οπότε περνάμε δίπλα από μια μαύρη Jaguar. Κοιτάμε μέσα, Θανάσης Γιαννακόπουλος. Του λέμε γεια σου πρόεδρε και του κουνάμε το χέρι. Κατεβάζει παράθυρο και μας λέει “Καλό βράδυ παιδιά! Σας ευχαριστώ πολύ που ήρθατε να στηρίξετε την ομάδα μας! Να αγαπάτε τον Παναθηναϊκό μας!”

Σε παρακολούθηση γυναικείου ποδοσφαιρικού αγώνα έχω πιάσει συζήτηση με τον σολτανι χωρίς να τον αναγνωρισω ,νομιζα ότι ειναι κάτοικος τσιγγάνικης συνοικίας της πόλης μας…

Μικρός γυρω στο 1993, εγω κι ένας φίλος Ηρακλειδεις και οι δύο, ακούμε στην πλατεία του χωριού ότι ο Βασιλης ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΗΣ είναι στο διπλανό χωριό(γύρω στα 6-7 χλμ) σε μια πολυ γνωστή τοτε ταβέρνα.
Σκεφτόμαστε πως θα πάμε, στην αρχή με τα ποδήλατα μας αλλά δίστασαμε καθώς είχε βραδιάσει.
Αγγαρευουμε λοιπόν έναν θείο από το καφενείο και το πειθουμε να μας πάει με το αμάξι του.
Όταν φτάσαμε ετρωγε με την θεια του, μας ζήτησε να κάτσουμε όλοι μαζί παρεα στο τραπεζι του και μας κερασε από μια coca cola, θυμάμαι καθόμουν δίπλα στον Μάγο της μπαλας!
Ηταν πολυ ευγενικος μέχρι που πετάχτηκε στο αμάξι, έψαξε να βρει 2 φωτογραφίες του, μας τις υπέγραψε μπροστά μας κι έτσι επιστρέψαμε πισω ευτυχισμένοι!!

Ιανουάριος του 20 και ταξίδι στη Μαδρίτη. Σαν τυπικός τουρίστας βόλτα στη Gran Via με το αμόρε κι εκείνη να μην ξεκολλάει από τα μαγαζιά. Σε μια στιγμή απελπισίας ,μετά από 618 ώρες στα μαγαζιά, βγαίνω απ’ το κατάστημα με τα βρακιά και τα σουτιέν να ανάψω ένα τσιγάρο στο πεζοδρόμιο. Πάνω που ανάβω ήρεμα κι ωραία το τσιγάρο μου…περνάει από μπροστά μου ο Ραούλ (ο γνωστός ο οριτζιναλε) και χωρίς να το καταλάβω ανοίγω το στόμα σαν σωστό βλαχαδερο και μου πέφτει το τσιγάρο απ’ το στόμα (βλ. Τζόνυ στα εγκλήματα στη σκηνή με τη Σωσω). Σταματάει με το δικό του αμόρε, με κοιτάει, χαμογελάει και μου λέει κάτι στα ισπανικά που ένας Θεός ξέρει τι έλεγε ο άνθρωπος. Για να μην το κουράσουμε πρόλαβα να βγάλω φωτογραφία μόνο την πλάτη του και 8 μήνες μετά προσπαθώ να πείσω ακόμη τους φίλους μου ότι όντως ήταν ο Ραούλ αυτός που μου μίλησε.

Έχω πετύχει ΤΑΥΛΑΡΙΔΗ εποχή στο ΟΦΗ εγώ γύρω στα 90 κιλά 1.60…
Με ρωτάει τι ομάδα είμαι του απαντάω Ολυμπιακός.
Και γυρίζει και μου λέει « ο Ολυμπιακός τα παίρνει τα πρωταθλήματα και εσυ τα τρως»

Η παρ ολίγο εμπειρία: Κυριακή πρωί, είμαστε στην Βούλα, ο μεγάλος γιος θέλει πάρκο και ποδόσφαιρο, ο μικρός παιδότοπο. Εγώ παω με τον μικρό αυτή την φορά, η σύζυγος με τον μεγάλο. Γυρνάμε σπίτι και ο μεγάλος είναι ενθουσιασμένος με την μπάλα που έπαιξε με κάτι κυρίους και τα παιδάκια τους. Το βράδυ κάθομαι να δω Ολυμπιακό:
-(σύζυγος)”Α αυτος με το μαλλί (Τσορι) που περιμένει να κάνει την σέντρα ήταν ο μπαμπάς με το παιδάκι που έπαιζε το πρωί με τον Αντώνη μας…. Ήταν μαζί και ένας καραφλος και μίλαγαν Ισπανικά… Α να τος… Αυτος που πήρε την πάσα (Καμπιάσο)…” Και κάπως έτσι έγινα καραφλος κ εγώ…

Καλύτερη εμπειρία by far.. σε σπορτ καφέ στον βολο καλοκαίρι 2011. Μάριο ΜΠΡΕΣΚΑ αρχοντας στην μπάρα μαζι με τον ντολεζαι (τότε σέντερ μπακ του Ολυμπιακού βολου) παραμονή αγώνα με την ντιφερνταζ για Γιουρόπα λιγκ, με μυθικών διαστάσεων πιτσα μπροστά του, μπυρες και σε πριβέ τηλεόραση να βλέπει τον ΑΠΟΕΛ. Και το αποκορύφωμα: το τότε γκομενάκι το είχε παρατημένο σε κάτι καναπέδες στα σκοτάδια με μια φίλη της

Γιαγια Τουρέ στο πάρκινγκ του νοσοκομείου Μητέρα, παρκάρει γιατρός και του δίνει τα κλειδιά κ του λέει “πλυντο καλά σε παρακαλώ”

Ουάρντα σε εστιατόριο της Θεσσαλονίκης σκάει με λευκό πουκάμισο, μαγιό σαγιονάρα, ζητάει εσπρεσακι για να φύγει καρφί για το χοντρό, σαπακιαζει όλο το φαι του και αφού πρήστηκε λέει “πωω χαμπιμπι τώρα εγκινα σαν το μπισεσβαρ”

2014 στη Νέα Σμύρνη , βγαινουμε από γυναικολόγο ,3 ος όροφος, η γυναίκα έγκυος. Ένα ασανσέρ του 1980 2 ατομων. Εγώ πάω με τα πόδια κ η γυναίκα παίρνει ασανσερ.περιμενοντας την κάτω, ανοίγει η πόρτα κ βγαίνει ο Σκορτσιανιτης κ μετά η γυναικα. Υ.γ: το παιδί βγήκε ασπρο

2013 περίπου μπουζούκια,Πάολα-Καρράς στο “Theatro” , Φεύγουν κάτι μεσήλικες από την παρέα κατά τις 03:30,έρχεται ο μετρ και μας λέει «μάγκες να φέρω 3 παλικάρια να κάτσουν μαζί σας;» (μπροστινό το τραπέζι),μετά από λίγη μανούρα και αρνήσεις δικές μας,μας λέει ποιοι ήταν οι 3 και όντας ένας Παναθηναϊκός στην παρέα(ήταν η χρονιά που από Πανιωνιο πήγαν Παναθηναϊκό) τους δεχτήκαμε.Παππας,Γιανκοβιτς,Μπογρης……Παππας με το που κάθεται αρχίζει και τα λέει σε οποία γκόμενα ήταν σε ακτίνα 10 μέτρων με ένα ποτήρι σαμπάνια στο χέρι και πούρο,Γιάνκοβιτς να μην έχει σηκώσει βλέμμα και Μπόγρης να μας λέει για τις δουλειές του μπαμπά του(κάτι αλευρόμυλοι αν θυμάμαι καλά)…..Τρας η κατάσταση με γλοιώδη Νίκο Παπα να συνεχίζει το ίδιο σαλιάρισμα μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες

Κολωνάκι με το αμάξι. Έχω πράσινο και οδηγώ με χαμηλή ταχύτητα. Ξαφνικά ένας τύπος 2 μέτρα με μια καπαρντινα περνάει το δρόμο χωρίς καν να κοιταξει. Είμαι έτοιμος να πατήσω κόρνα κ να βρίσω. Γυρνάει κεφάλι με πούρο στο στόμα του στυλ μην τολμήσεις. Παγώνω κοκαλωνω κ εγώ κ το αμάξι. Μακαρε λείπεις.

Καπου 2000 με 2002, καλαματα παναθηναϊκός, μετα το ματς παμε στο ξενοδοχείο Elite, βλεπω τον καρα και του ζητάω την φανέλα και μου κανει σορρυ μικρέ αλλα την έδωσα. Μετά από 5 λεπτα περνάει από διπλα μας και μιλώντας με εναν αλλον παίκτη του κανει νταξει μλκα τελευταία φανέλα την κράτησα

Σεζόν στη Μονεμβασιά και έχει έρθει ο Σφαιροπουλος με τη γυναίκα του και ένα φιλικό ζευγάρι στο μπαρ όπου σερβιρα. Περιχαρής εγώ, με ναζι, πάω να πάρω παραγγελία και αφού τους καλησπερίζω, απευθύνομαι σε εκείνον και του λέω: Κύριε Ιτούδη πολύ χαίρομαι που σας γνωρίζω. Απίστευτο δίδυμο με τον Ομπράντοβιτς. Μόνο Πανάθα.
Μετά δεν ξαναπέρασα από το τραπέζι…

Σας ευχαριστούμε και πάλι και είμαστε το λιγότερο περήφανοι που απολαμβάνουμε την συντροφιά σας όλο αυτόν τον καιρό και τα μοναδικά σχόλιά σας!