Ο Αρχοντοχωριάτης

Φτάσαμε λοιπόν για ακόμη μία χρονιά εκεί που ήμασταν και τις προηγούμενες. Ο ΠΑΟΚ αποκλείεται από τα προκριματικά του Champions League και στα social media, οι οπαδοί του εκτοξεύουν χολή εναντίον όλων και οι αντίπαλοι το ευχαριστιούνται και φτιάχνουν δημιουργικά memes. Μπορεί να άργησε λίγο αυτή η περίοδος, αφού ο ΠΑΟΚ κατάφερε να ξεπεράσει τα δύο πρώτα εμπόδια που του παρουσιάστηκαν, αλλά έφτασε.

Και παρότι μετά τη Μπενφίκα, η Κράσνονταρ φαινόταν «βατός» αντίπαλος για τον ΠΑΟΚ, ο «Δικέφαλος» κατάφερε να αποκλειστεί από τους Ρώσους με δύο ήττες, χωρίς να είναι επουδενί χειρότερος από την αντίπαλό του σε κανένα από τα δύο παιχνίδια. Και, παρότι πολλοί σήμερα πιστεύουν πως αυτό είναι ανεξήγητο, το «μαύρο κουτί» του αποκλεισμού, έχει ξεκάθαρες αιτίες.

Πρώτα από όλα, η ευθύνη βαραίνει σαφώς τον Αμπέλ Φερέιρα, τόσο σε επίπεδο τακτικής, όσο και σε επίπεδο επιλογής προσώπων. Είναι ξεκάθαρο πως το 3-4-3 που χρησιμοποιεί ο Πορτογάλος από τα περσινά πλέι οφ δεν βοηθά καθόλου την ομάδα του να διασπάσει κλειστές άμυνες, σε αντίθεση με τα παιχνίδια που ο ΠΑΟΚ αφήνει τη μπάλα στον αντίπαλο και βρίσκει χώρους για αντεπιθέσεις. Είναι ακόμα πιο ξεκάθαρο πως αν το πράγμα στραβώσει, ο Αμπέλ δεν έχει εναλλακτικό πλάνο για να ανατρέπει καταστάσεις.

Το φετινό, ιδιόμορφο λόγω της κατάστασης με τον Κορωνοϊό, καλοκαίρι ήταν πολύ περίεργο για τον ΠΑΟΚ. Από τη μία, υπάρχει ξεκάθαρο πλάνο για μείωση του μπάτζετ από τη διοίκηση κι από την άλλη, εν μέρει λόγω συγκυριών, παρουσιάστηκε στην ομάδα μια εξαιρετική ευκαιρία να μπει για πρώτη φορά στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Θα μπορούσε ο ΠΑΟΚ να έχει κινηθεί νωρίτερα, να φέρει παίκτες, πληρώνοντας μεγαλύτερο αντίτιμο, με κίνδυνο όμως να πέσει πάλι έξω και να έχει μπλεξίματα με το FFP.

Πάνω από όλα ωστόσο, ο ΠΑΟΚ είναι δέσμιος της νοοτροπίας του, αυτής του επαρχιώτη που μπερδεύεται με το GPS και χάνεται στη μεγαλούπολη. Κατηγορεί τις πιο πολλές φορές τους υπόλοιπους για δικά του λάθη, είναι όμως αμείλικτος με τους «δικούς του», όταν αποφασίσει να καταλογίσει ευθύνες. Αυτοί που είναι τη μία μέρα θεοί, γίνονται την επόμενη ανεπαρκείς, οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια στην αποτυχία οποιουδήποτε πλάνου.

Επιπλέον, ο ΠΑΟΚ έχει δείξει τα τελευταία χρόνια και μια εντελώς ανεξήγητη απροθυμία τα να είναι ανταγωνιστικός στη δεύτερη τη τάξει διοργάνωση, το Europa League. Από όλες τις αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές του, αυτή είναι με διαφορά και η πιο ανεξήγητη. Σαφώς είναι καημός και όνειρο όλων στην ομάδα να τη δουν κάποια στιγμή στην κορυφαία διοργάνωση, αλλά δεν είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνει κανείς πόσο σημαντικό είναι η ομάδα να τα μη τα παρατά όταν δεν πετυχαίνει τον μεγαλύτερο στόχο της.

Αν ο ΠΑΟΚ είχε κάνει έστω και τα αυτονόητα τα προηγούμενα χρόνια, απέναντι στην Έστερσουντ, τη Σλόβαν Μπρατισλάβας, τη Βίντι και τις υπόλοιπες ομάδες που τα βρήκε σκούρα, θα μπορούσε και καλύτερες κληρώσεις να έχει, αλλά και περιθώριο να κάνει εξορθολογισμό του μπάτζετ πιο ομαλά, σε αυτή την περίεργη συγκυρία του φετινού καλοκαιριού.

Αν λοιπόν ο ΠΑΟΚ θέλει κάποια στιγμή να βρεθεί στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, ακόμα κι αν αυτό δυσκολεύει ακόμη περισσότερο από του χρόνου για τις ελληνικές ομάδες, λόγω των αλλαγών της ΟΥΕΦΑ, οφείλει να αποβάλλει αυτή την τοξική για τον εαυτό του νοοτροπία.

Όσο κι αν όλοι στον ΠΑΟΚ είναι σήμερα απογοητευμένοι, οφείλουν να συνέλθουν γρήγορα και να κατανοήσουν πόσο ζωτικής σημασίας θα είναι φέτος οι αγώνες του στο Europa League. Η νοοτροπία σε μία ομάδα είναι κάτι το οποίο δεν αγοράζεται, ούτε έρχεται ουρανοκατέβατο από τη μία μέρα στην άλλη. Αν ο ΠΑΟΚ θέλει να αποκτήσει ευρωπαϊκή υπόσταση, οφείλει σε κάθε ευρωπαϊκό παιχνίδι να τα δίνει όλα.

Ειδικά για τη νεανική ομάδα που θέλει να χτίσει ο «Δικέφαλος» φέτος, τα παιχνίδια του Europa League είναι τα μόνα που μπορούν να δώσουν εμπειρίες και πιθανώς υπεραξίες στο ρόστερ του. Ουδείς πρόκειται να ασχοληθεί με παίκτες που παίζουν μόνο στο ελληνικό πρωτάθλημα και με αυτό τον τρόπο, μια ποδοσφαιρική ομάδα δε μπορεί ποτέ να είναι βιώσιμη.

Το σταυροδρόμι για τον ΠΑΟΚ λοιπόν είναι ξεκάθαρο και κρίσιμο. Είτε θα συνεχίσει να συμπεριφέρεται ως αρχοντοχωριάτης, δίνοντας τα πάντα όταν ο στόχος είναι μεγάλος και σνομπάροντας όλα τα παρακάτω, είτε θα αρχίσει κάποια στιγμή να ενεργεί σε επαγγελματικά πρότυπα, και να ξεκινήσει να φτιάχνει μια σωστή νοοτροπία, που θα του επιτρέψει κάποτε να αποκτήσει ευρωπαϊκή υπόσταση.