Φόβος και παράνοια στη Super League | Μέρος 1ο

Από: Όρκ και Σουρεαλισμός

Μια μέρα με κάθε προπονητή της Σουπερλίγκας μας…αλλά στους ρυθμούς του Φόβος και Παράνοια…Coach, Superleague, Ναρκωτικά…έτσι μάθαμε από παιδιά

PEDRO MARTINS

Πηγαίνεις ντυμένος στην πένα σπίτι του να τον συναντήσεις. Περιμένεις να σε βγάλει για καλό φαγητό και ακριβό κρασί κιμπάρικο. Κατεβαίνει με φόρμες προπόνησης και αξύριστος…τον ρωτάς που πάμε; “Λειβαδιά για σουβλάκια” σου λέει…Δεν ήταν αυτό που περίμενες αλλά γνέφεις καταφατικά. 17 σουβλάκια και 23 Amstel οικοδομής μετά κι αυτός συνεχίζει να σου εξηγεί τη σημασία των πλάγιων μπακ στο ποδόσφαιρο του σήμερα και το γιατί ο Φορτούνης δε χωράει στην ομάδα…Περίμενες περισσότερα..ευτυχώς τα σουβλάκια γαμάνε.

PABLO GARCIA

Δίνετε ραντεβού στο Χορτιάτη. Τον βρίσκεις στο δάσος να ξεκοιλιάζει ένα αγριογούρουνο.
“Τι κάνεις κόουτς” τον ρωτάς…”Πρωινό”..απαντάει με ένα βλέμμα αυστηρό. “Πάρε αυτό” σου λέει:
Βλέπεις κάτι σαν αποξηραμένο σύκο..δεν είσαι σίγουρος αλλά δεν θέλεις να πεις και όχι στον Πάμπλο. Φαίνεται λίγο αρπαγμένος σήμερα…όπως κάθε μέρα άλλωστε. Ξεκινάει και σου μιλάει για την αγάπη του για τη φύση και την σημασία της πειθαρχίας στη ζωή. Τον ακούς με προσοχή αλλα νιώθεις κάπως περίεργα. Τα χρώματα του ουρανού και του δάσους εναλλάσσονται από μπλέ σε πράσινο και όλα μαζί σε μωβ…τι συμβαίνει; “Το Πεγιότ είναι…μη φοβάσαι” σου λέει στοργικά. “Ο μόνος φόβος είναι ο φόβος…”
Βγάζει ένα όπλο από τη τσέπη του(Του Σαββίδη) και αρχίζει σαν σκηνή από τον Ελαφοκυνηγό να παίζει Ρώσικη ρουλέτα μπροστά σου.
Εντρομος και τριπαρισμένος παρακαλάς να μην χάσεις τη ζωή σου…τον Πάμπλο απλά δεν τον νοιάζει αν χάσει.

MASSIMO CARRERA

Σημείο συνάντησης Ελευθέριος Βενιζέλος. Εμφανίζεται ντυμένος με κουστούμι και σακάκι πιο ακριβά και από το μηνιάτικο σου. “Καλημέρα” σου λέει…”Μποντζόρνο” απαντάς με βλάχικη προφορά σαν του Μπραντ Πιτ σε ταινία του Ταραντίνο. Σε 2 ώρες είστε Μιλάνο, 5αστερο εστιατόριο και κρασί 900 ευρο. Πίνει σαν να μην υπάρχει αύριο και για κάποιο περίεργο λόγο πάει στη τουαλέτα κάθε τρεις και λίγο. 11 το βράδυ στριπ κλαμπ και μοντέλα από όλη την Ανατολική Ευρώπη στα πόδια σας. Ο Μάσιμο σπάει γραμμές σαν της μεγάλης περιοχής και τα μοντέλα βρίσκονται σε στάδιο εκφυλισμού.
“Ας γαμήσω σήμερα κι ας πεθάνω” σκέφτεσαι από μέσα σου. Την ίδια ώρα ο Μάσιμο σηκώνεται, πληρώνει το λογαριασμό και φεύγει με 4 μοντέλες μπροστά στα μάτια σου…”next time amico mio” σου λέει και σου κλείνει το μάτι.

LASZLO BOLONI

Τον βρίσκεις σπίτι του μπροστά στο τζάκι να διαβάζει Το Κεφάλαιο του Μάρξ. Σε καλωσορίζει με ήρεμη φωνή και ξεκινάει να σου μιλάει για το βιβλίο του. Το έχεις διαβάσει αλλά δε θέλεις να τον διακόψεις. Βγάζει τον σελιδοδείκτη και τρώει ένα κομμάτι από τη γωνία. “Θέλεις;” Σε ρωτάει με βλέμμα πονηρό. “Είναι LSD από τα εργαστήρια της KGB”…δε μπορείς να πεις όχι σε κάτι τέτοιο.
Σε λίγα λεπτά είστε και οι δύο κάτω από μια κουβέρτα μπροστά στο τζάκι…σου λέει ιστορίες για τον κομμουνισμό, τον Τσαουσέσκου…τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Δε μπορείς να απαντήσεις καθώς είσαι χεσμένος διαστημικά…τον νιώθεις όμως…τον καταλαβαίνεις. Είναι ο cool πατέρας που πάντα ήθελες να έχεις. “Μην φύγεις ποτέ μπαμπά” του λες και εκείνος αμήχανα σου θυμίζει ότι ήρθε η ώρα για να φύγεις.