Ο τελευταίος ηγέτης της Αργεντινής

Ανακοίνωσε και ο σπουδαίος Χαβιέ Μαστσεράνο (Μασεράνο, Μασκεράνο όπως θέλετε) την αποχώρησή του από τα γήπεδα σε ηλικία 36 χρονών.

Όπως και με κάθε σπουδαίο που αποχωρεί, έτσι και ο Χαβιέ είχε την τιμή να δει άλλους παικταράδες και θρύλους να του αποθέτουν τον απαραίτητο φόρο τιμής αναγνωρίζοντας το μεγαλείο και την ψυχή αυτού του πολύ ξεχωριστού ποδοσφαιριστή.

Ο Χαβιέ δεν κληρονόμησε το σπουδαιότερο ποδοσφαιρικό ταλέντο αλλά με την ψυχή του και την ευφυία του να βρίσκεται στο σωστό σημείο και να καλύπτει χώρους έγινε ακόμη ένας (υποτιμημένος) θρύλος.

Ένας σκύλος του πολέμου που ποτέ δεν έπαψε να τρέχει, να παθιάζεται, να σκυλιάζει ανεξαρτήτως αντιπάλου όπου και να υπηρέτησε. Ένας αυθεντικός πολεμιστής που θα έκανε τα πάντα για την ομάδα του, θα έπαιζε όπου χρειάζονταν (πόσα χρόνια έπρεπε να παίζει δίπλα στον Πικέ λόγω υπεροπλίας στο κέντρο της Μπαρτσελόνα) και θα έμπνεε σιγουριά σε κάθε συμπαίκτη του.

Είναι από αυτούς που πάντα έλεγες “οκ θα το καθαρίσει ο Χαβιέ”. Ποιος ξεχνάει εκείνη την απίστευτη παρέμβαση στον ημιτελικό με την Ολλανδία λίγο πριν το τέλος; Στο ίδιο ματς που κάπου στο 30′ ήταν να βγει μετά από διάσυση σε εναέρια μονομαχία.

Τότε στο 2014. Αυτός ήταν ο απόλυτος MVP. Ήταν το λιγότερο συγκλονιστικός.

Δεν ήταν μόνο στο γήπεδο συγκλονιστικός, ήταν και στα αποδυτήρια αυτό που περίμεναν όλοι από τον αρχηγό. Που δεν ήταν αυτός αλλά ο Μέσι.

Με όλο τον σεβασμό στον Μέσι, δεν είναι και δεν ήταν ποτέ ο ηγέτης τύπου Μαραντόνα. Είναι, ήταν και θα είναι το σημείο αναφοράς στον αγωνιστικό χώρο και με τεράστια επιρροή στα αποδυτήρια αλλά δεν περιμένεις ποτέ από αυτόν το πάθος και την φλόγα ενός Μασεράνο. Να καυλώσει τους πάντες, να ρίξει σφαλιάρες, να ρίξει σκατό όταν πρέπει. Να ουρλιάξει και να ξυπνήσει άπαντες μετά από ένα χαμένο τετ α τετ αντιπάλου. Να γυαλίζει το μάτι και να τους κάνει όλους να φοβηθούν και να έχουν έναν παραπάνω λόγο να κερδίσουν.

Αυτά τα έκανε τότε στο Μουντιάλ ο Χαβιέ. Στο γήπεδο άφηνε άφωνους τους πάντες. Εκτός οι ιστορίες από έγκυρες πηγές αναδεικνύουν και άλλο το μεγαλείο του.

Σύμφωνα με την “Ole” αυτός ήταν που ούρλιαζε πριν ξεκινήσει το παιχνίδι με το Βέλγιο για τους 8.

“Κουράστηκα τόσα χρόνια να τρώω σκατά. Πάμε έξω να δώσουμε τη μάχη για τους πρώην παίκτες αυτής της ομάδας αλλά και για μας που πρέπει να ξεπεράσουμε αυτό το εμπόδιο”.

Κανείς δεν είπε τίποτε, λέγεται ο Μέσι ξέσπασε σε λυγμούς από την ένταση της ομιλίας.

Αυτός ήταν που ακόμη και σαν κοντοπίθαρος δεν είχε θέμα να κάνει τσαμπουκά με δύο ντερέκια στο ίδιο ματς.

Αυτός ήταν που ξανά θυμωμένος ούρλιαζε πριν την έναρξη του ημιτελικού με την Ολλανδία στους συμπαίκτες θυμίζοντας ότι αρρωσταίνει όταν χάνει.

Αυτός ήταν που μετά τα θαύματα στο γήπεδο για 120′ φίλησε τον Ρομέρο λέγοντάς του ότι εκείνη την ημέρα θα γίνονταν ήρωας στα πέναλτι.

Αυτός ήταν που δήλωσε μετά την λήξη ότι είναι απαραίτητο να τρως και σκατά στην ζωή.

Αυτός ήταν που έγινε το σημείο αναφοράς για τον κόσμο και υμνήθηκε όσο κανείς άλλος σε εκείνη την ομάδα.

Αυτός ήταν για τον οποίο ο ίδιος ο Ντιέγκο, ο άνθρωπος που έκανε αυτή την φανέλα βαριά όσο καμία άλλη, είπε για την ομάδα του το 2010: “έχω τον Μασεράνο και 10 άλλους”.

Δικαιωματικά, γιατί αυτός ήταν και ο τελευταίος ηγέτης της Αργεντινής.

Καλή σύνταξη Χαβιέ, να προσέχεις τα πόδια σου πλέον.