Αφού δε μπορείτε στην Ευρώπη, γιατί πήγαινετε;

Μόλντε, Χέρενφεν, Μακάμπι Χάιφα, Μακάμπι Τελ Αβίβ (κόντρα σε τρεις ελληνικές ομάδες), Ανόρθωση (επίσης κόντρα σε δύο ελληνικές ομάδες), Βίσλα Κρακοβίας, Οντένσε, Γκαμπάλα, Αϊκ Στοκχόλμης, Άαχεν, Βασλούι, Ομόνοια (επίσης κόντρα σε δύο ελληνικές ομάδες), Ζόρια, Λεϊσόες, Σλάβια Πράγας, Λιν, Βαλερένγκα, Έστερσουντ, Σλόβαν Μπρατισλάβας, Έστερσουντ, Μπάτε Μπορίσοφ, Σλάβεν Μπελούπο, Κόλος Καβαλνίκα κλπ.

Αν στις παραπάνω ομάδες βλέπετε μεγαθήρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, τότε καλό θα ήταν να γεμίσετε μια κατσαρόλα με νερό, να πάρετε μία μπάλα πόδοσφαιρου (κατά προτίμηση αυτήν της κεντρικής φωτογραφίας) και να την βράσετε στους 100 βαθμούς μήπως πάρετε και μυρωδιά.

Αν παρόλα αυτά, βλέπετε άσημους συλλόγους, χωρίς (σχεδόν) καμιά αξιοπρόσεκτη ευρωπαϊκή παρουσία, τότε βλέπετε σωστά. Όλες οι προαναφερθείσες ομάδες έχουν αποκλείσει μέσα στην τελευταία 20ετία μία (τουλάχιστον) από τις 5 μεγάλες ομάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Χωρίς να μειώνουμε μεγάλες πορείες των ομάδων μας τα ίδια αυτά χρόνια, η πλειοψηφία των περιπτώσεων αποδεικνύει πώς μάλλον αυτές οι πορείες ήταν ”πυροτέχνημα” και όχι η πραγματική εικόνα του ποδοσφαίρου μας.

Ένα ποδόσφαιρο που κάθε χρόνο γίνεται και χειρότερο αλλά κανένας δε θέλει να το παραδεχτεί. Οι ευθύνες άπειρες και βαραίνουν τους πάντες. Από την ανεκδιήγητη ΕΠΟ που δεν κάνει τίποτα για να προστατέψει το προϊόν της, από τους τραγελαφικούς ιδιοκτήτες ομάδων που βγάζουν 100 ανακοινώσεις ανα αγωνιστική (ειλικρινά, σε ποιο προηγμένο και μη πρωτάθλημα του εξωτερικού βγάζουν οι ομάδες ανακοινώσεις ότι σε κάθε ματς αδικούνται), από τους ανθρώπους εν γένει των ίδιων των ομάδων που δεν αξιολογούν σωστά το υλικό τους, από τους τρομερούς μανατζαραίους που φέρνουν κάθε πιθανό κι απίθανο παίχτη απ’όλα τα μήκη και πλάτη της γης και τους παρουσιάζουν σαν τους νέους Μέσσι, για να φτάσουμε βέβαια και στους δικούς μας Μέσσιδες, που κάνουν 1-2 καλά παιχνίδια, βλέπουν το όνομά τους στις εφημερίδες κι αντί να δουλέψουν περισσότερο, πουλάνε μόστρα στα social media (πάνε οι καλές εποχές που άνοιγαν μπουκάλια στα κλαμπ).

Στην τελική, άμα δε μπορείτε στην Ευρώπη, να μην πηγαίνετε. Γνωρίζω πολύ καλά ότι όλες οι ομάδες θέλουν να παίξουν σε ευρωπαϊκούς αγώνες γιατί τα οικονομικά οφέλη είναι τεράστια (ειδικά με την παρουσία του κοινού ακόμη μεγαλύτερα), μεγαλώνει το πρεστίζ των συλλόγων και αποτελεί ευκαιρία για πολλούς να κάνουν το επόμενο βήμα στην καριέρα τους σε κάποια ομάδα του εξωτερικού. Αλλά η Ευρώπη είναι ο πραγματικός καθρέφτης του ποδοσφαίρου μας. Εκεί δε μπορείς να πουλάς τρελίτσα και να βγάζεις ανακοινώσεις για τη διαιτησία (κι αν το κάνεις, δε θα ασχοληθεί κανείς μαζί σου), στην Ευρώπη δεν έχει δικαιολογίες. Κι αν όταν οι ομάδες μας παίζουν με πραγματικά μεγαθήρια, τότε όντως στέκει η δικαιολογία της διαφοράς επιπέδου, όταν παίζουμε με χωριά όπως αυτά που αναφέρθηκαν στην πρώτη παράγραφο, τότε ποια είναι η δικαιολογία;

Κλείνοντας, ως Cult24, παρακαλάμε για μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές ομάδων μας που καταφέρνουν και φωταγωγούν την Λευκωσία, το Μόλντε, την Χάιφα, την Γκαμπάλα, το Οντένσε, το Έστερσουντ, το Λούχανσκ κι άλλα απίθανα μέρη στο χάρτη που μας βοηθάνε και μαθαίνουμε και γεωγραφία. Αλλά αν οι ομάδες μας θέλουν να σοβαρευτούν, καλό θα είναι να μην πηγαίνουν στην Ευρώπη άμα δε μπορούν. Τα έχει πει κι ο Τζημάκος εξάλλου: