Δωροδοκίες, απειλές, χυδαίες ανακοινώσεις, δημοσιοποίηση προσωπικών στοιχείων κοκ. Σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου κι αν συνέβαιναν όλα όσα έχουμε βιώσει από την λήξη του ντέρμπι Άρης-ΠΑΟΚ κι έπειτα, σίγουρα θα είχε ήδη επέμβει κάποιος εισαγγελέας και κάμποσοι εμπλεκόμενοι θα είχαν περάσει έστω κι ένα βράδυ στο κρατητήριο. Επειδή όμως βρισκόμαστε στην Ελλάδα, τίποτα απ’όλα αυτά δεν έχει συμβεί κι ούτε πρόκειται (λογικά).
Παίρνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω, αποφάσισα να σου γράψω ένα γράμμα Μάριε (ελπίζω να μη σε πειράζει να μιλάμε στον ενικό) για να δεις ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί, τι θα επακολουθήσει και πώς μπορείς να ξεφύγεις από όλο αυτό το σκηνικό (υποθέσεις κάνω κι εγώ δεν είμαι μέντιουμ).
Όντας μόλις 21 χρονών, έχεις ήδη αγωνιστεί σε ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό, Νότινγχαμ Φόρεστ και Άρη. Ένα βιογραφικό ήδη αρκετά δυνατό που ίσως και να μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερο. Κι έρχεται το ματς της Κυριακής. Ενώ ακουγόνταν ότι θα ξεκινήσεις βασικός στο ντέρμπι της Θεσσαλονίκης, τελικά την θέση σου την παίρνει ο Μπουσέ. Μετά τη λήξη του αγώνα, ανακοινώνεις ότι προσπάθησαν να σε δωροδοκήσουν για να έχεις μειωμένη απόδοση. Δε θα ασχοληθώ καν με τη συγκεκριμένη κατηγορία γιατί αυτό είναι δουλειά της δικαιοσύνης (οκ, εδώ γελάμε αλλά ας κρατήσουμε τα προσχήματα) κι αν είναι αληθινές οι κατηγορίες σου ελπίζω να τιμωρηθούν οι ένοχοι αλλά αν έχεις πει ψέματα ελπίζω να τιμωρηθείς εσύ.
Σε αυτό που πρέπει να σταθείς είναι στο γεγονός πώς ξαφνικά κι εν μέσω καταγγελιών, τα προσωπικά σου στοιχεία βγήκαν στη δημοσιότητα κι ο καθένας απόκτησε πρόσβαση στο να γνωρίζει πράγματα που αφορούν μόνο τον εαυτό σου και την οικογένειά σου. Και είναι δουλειά του ελληνικού κράτους να σε προστατέψει, αλλά μεταξύ μας τώρα, πόσο μπορείς να βασίζεσαι σε αυτό; Ελπίζω κι εύχομαι να πάρεις όλα τα νομικά μέτρα που αρμόζουν εναντίον όλων όσων κοινοποίησαν τα προσωπικά σου στοιχεία χωρίς τη συγκατάθεσή σου και να ξέρεις ότι, ανεξαρτήτως της καταγγελίας που έκανες για δωροδοκία, όσον αφορά το κομμάτι των προσωπικών σου στοιχείων, θα σε στηρίξουν όλοι όσοι μπορούν και σκέφτονται ακόμα λογικά σε αυτήν την χώρα.
Πάμε τώρα στο δεύτερο σκέλος του γράμματός μου προς εσένα. Τι θα επακολουθήσει; Έστω ότι συνεχίζεις να αγωνίζεσαι στο ελληνικό πρωτάθλημα. Η θέση στην οποία αγωνίζεσαι είναι (κατ’εμέ) η πιο νευραλγική του αγωνίσματος. Και ειδικά ο τερματοφύλακας, χρειάζεται (όσο κι αν ακούγεται κοινότοπο) να έχει ψυχολογία για να μπορεί να ανταπεξέλθει στη διάρκεια ενός αγώνα, μιας σεζόν, μιας καριέρας. Με τι ψυχολογία θα αγωνιστείς όταν θα μπεις ως φιλοξενούμενος σε ένα ντέρμπι εναντίον της ομάδας που σε κατηγορεί ότι λες ψέματα (το ξανατονίζω για να το εμπεδώσουμε, δε με νοιάζει αν είπες ή όχι) κι έδωσε τα στοιχεία σου στη δημοσιότητα και όλο το γήπεδο λογικά θα σε βρίζει (καλά, το τελευταίο θα συμβεί σε οποιαδήποτε έδρα κι όχι μόνο σε σένα αλλά σε όλους τους ποδοσφαιριστές όλων των ομάδων, αλλά καταλαβαίνεις που το πάω). Κι έστω (θυμήσου, υποθέσεις κάνουμε πάντα) ότι σε κάποιο ματς της ίδιας σου της ομάδας έχεις κακή απόδοση. Πόσο εύκολο θα είναι να σε κατηγορήσουν (όχι επίσημα προφανώς) όλοι οι προπονητές του καναπέ ότι ”τα πήρες” για να χάσει η ομάδα σου; Γιατί δυστυχώς, Μάριε, η προκατάληψη είναι μια πεποίθηση που εντυπώνεται σε μερίδα του κόσμου, δύσκολα αντιπαρατίθεται κι ακόμη πιο σπάνια υποχωρεί. Και δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι αυτή τη δύναμη κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.
Και πάμε τώρα στη φιλική συμβούλη ή μάλλον καλύτερα, τι θα έκανα εγώ αν ήμουν στη θέση σου. Είσαι 21 χρονών, διεθνής με όλες τις μικρές εθνικές και ταλέντο για να κάνεις ωραία πράγματα στην καριέρα σου. Αν είσαι τυχερός και δεν έχεις σοβαρούς τραυματισμούς, μπορείς να παίζεις άνετα για δύο ακόμα δεκαετίες (δες Μπουφόν, Φαν ντερ Σαρ κα). Ειδικά για τη θέση που αγωνίζεσαι, τα πιο ώριμα χρόνια όπου θα έχεις αποκτήσει κι εμπειρία, θα σου έρθουν σε περίπου μια δεκαετία. Σκέψου αν αυτά τα χρόνια, τα προτιμάς να τα περάσεις σε ένα τοξικό πρωτάθλημα, που κανένας δε νοιάζεται πραγματικά για το ποδόσφαιρο, όλα γίνονται στο βωμό της εξουσίας και του χρήματος και που η υποβάθμιση του έχει οδηγήσει την Ελλάδα να είναι στις χαμηλές κατηγορίες των εθνικών ομάδων και να υποχωρεί συνεχώς στη βαθμολογία της Ουέφα.
Υπάρχει και η άλλη λύση. Παίρνεις τηλέφωνο τον μάνατζέρ σου και του λες ότι θέλεις να σου βρει μια άλλη ομάδα για να φύγεις στο εξωτερικό. Τώρα, όμως. Στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Δεν έχει σημασία αν θα πας σε κάποια μικρή ομάδα της Ολλανδίας ή του Βελγίου (τυχαία παραδείγματα) που μάχεται για την παραμονή ή ακόμα και σε ομάδα της β’ κατηγορίας της Γερμανίας ή της Αγγλίας (απλά απόφυγε τη Νότινγχαμ για προφανείς λόγους). Σημασία έχει να φύγεις και να βρεθείς σε μια ομάδα που θα σε πιστέψει και θα μπορείς να επικεντρωθείς σε ένα και μόνο πράγμα, τη δουλειά σου να γίνεις καλός τερματοφύλακας, αν πραγματικά είναι αυτό που σε ενδιαφέρει. Αυτό δε σημαίνει βέβαια πως αν μείνεις στην Ελλάδα δε θα γίνεις καλός ή πως μένεις μόνο για τα λεφτά (που εξίσου δεν είναι κακό αν βγαίνουν με νόμιμο τρόπο) αλλά οι πιθανότητές εξέλιξης είναι σίγουρα εναντίον σου όσο περισσότερο μένεις εδώ.
Κλείνοντας, αν όντως επιλέξεις τη λύση που σου προτείνω, να ξέρεις πως πάλι θα βρεθούν κάποιοι καλοπροαίρετοι που θα πουν ότι είσαι λιγόψυχος ή ότι οι κατηγορίες σου ήταν ψεύτικες και για αυτό φεύγεις. Μην τους ακούς. Αν πραγματικά σε νοιάζει το ποδόσφαιρο, σήκω και φύγε.
Φιλικά.
