Ο Δικαστής Αμπέλ

Φαντάζομαι ότι έχετε πάρει χαμπάρι πως τελευταία, όποιος φεύγει από τον ΠΑΟΚ, κάνει παντού επιτυχίες. Από τον Βλάνταν Ίβιτς που έφυγε και κατέκτησε πρωταθλήματα στο Ισραήλ με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ και έφτασε μέχρι τον πάγκο της Γουότφορντ, στον Ραζβάν Λουτσέσκου που κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ της Ασίας λίγους μήνες μετά το αήττητο πρωτάθλημα και το πρώτο νταμπλ στην ιστορία του συλλόγου και τώρα στον Αμπέλ Φερέιρα, που χθες το βράδυ κέρδισε τον τίτλο του πρωταθλητή Λατινικής Αμερικής, κατακτώντας με την Παλμέιρας το φημισμένο Κόπα Λιμπερταδόρες.

Και φυσικά, όσο πιο πολύ ασχολείται το Cult24 μαζί σου, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητές σου να διαπρέψεις οπουδήποτε κι αν πας. Η αλήθεια είναι όμως ότι κανένας μας δεν περίμενε να γίνει το «δικαστήριο» τόσο γρήγορα. Δεν έχουν περάσει ούτε τέσσερις μήνες από τότε που ο Αμπέλ αποχώρησε ξαφνικά μετά το παιχνίδι με τη Γρανάδα στην Ισπανία για να καθίσει στον πάγκο του φημισμένου συλλόγου από τη Βραζιλία και πλέον είναι κάτοχος του σημαντικότερου τροπαίου σε διασυλλόγικό επίπεδο σε όλη την Αμερικανική Ήπειρο.

Γιατί συμβαίνει αυτό όμως; Γιατί πετυχαίνουν όλοι όταν φεύγουν από τον ΠΑΟΚ στην εποχή του Ιβάν Σαββίδη;

Φυσικά, ο καθένας έχει την άποψή του και η ταπεινή δική μου είναι πως, αν ένας άνθρωπος καταφέρει να καθίσει για ένα διάστημα μεγαλύτερο των λίγων μηνών στον πάγκο του ΠΑΟΚ, χωρίς να χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή, δεν πρόκειται ποτέ ξανά στη ζωή του να νιώσει πίεση.

Ακόμη και πριν τον Ιβάν Σαββίδη, πριν δηλαδή ο ΠΑΟΚ αρχίσει να διεκδικεί τίτλους ως υπολογίσιμο μέγεθος, ο πάγκος της ομάδας ήταν αυτό που ονομάζεται στην προπονητική «ηλεκτρική καρέκλα». Δεν καταλάβαινε κανείς από τους προπονητές πως βρίσκονταν τόσο γρήγορα από την πόρτα της εισόδου, σε αυτή της εξόδου.

Αυτό συνεχίστηκε και τα πρώτα χρόνια του Ιβάν Σαββίδη στην ομάδα, όταν ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ έφερνε κάθε χρόνο την άνοιξη τον Γιώργο Γεωργιάδη για να αντικαταστήσει τον εκάστοτε προπονητή που εμπιστεύονταν στις αρχές της χρονιάς. Πέρασε καιρός μέχρι η ομάδα να ολοκληρώσει χρονιά και να ξεκινήσει την επόμενη με τον ίδιο προπονητή.

Είναι πραγματικά μια θέση πάρα πολύ απαιτητική αυτή του προπονητή του ΠΑΟΚ. Εκτός της ούτως ή άλλως πολύ σύνθετης δουλειάς που πρέπει να κάνει ένας προπονητής εντός της ομάδας, με τη διαχείριση τόσων πολλών διαφορετικών προσωπικοτήτων, ο άνθρωπος που κάθεται στον πάγκο του Δικεφάλου έχει να αντιμετωπίσει και αρκετές ακόμη ιδιαιτερότητες.

Η ομάδα έχει ένα κοινό που, όσο εύκολα σε αποθεώνει, τόσο αρέσκεται στον κανιβαλισμό στην πρώτη στραβή, μία διοίκηση που, πολλές φορές, κάνει εντελώς αλλοπρόσαλλες κινήσεις, ένα περιβάλλον συνεχούς βομβαρδισμού από τα media της Θεσσαλονίκης κι ειδικά τα αθλητικά ραδιόφωνα, όπου είναι ο απόλυτος αχταρμάς, πράγμα που εμείς το αγαπάμε βέβαια, γιατί εμείς μ’ αυτά γαλουχηθήκαμε.

Αν λοιπόν αντέξεις σε αυτό το τρελοκομείο, νομίζω πως όλα μετά σου φαίνονται ανοιχτή πεδιάδα, ένα υπέροχο καταπράσινο λιβάδι που σε καλεί να καλπάσεις, αφού όλα είναι τόσο ήρεμα μετά από μια βόλτα στη Ζώνη του Λυκόφωτος που λέγεται ΠΑΟΚ.

Έτσι κι ο Αμπέλ, όπως φαίνεται. Πήγε στη Βραζιλία, ήπιε τις κοκτεϊλάρες του στο Σαο Πάολο και ηρέμησε το κεφαλάκι του. Έτσι, πήρε τις σωστές αποφάσεις και μας δίκασε όλους.

Εύγε Αμπέλ!