Χωρίς άθληση, καταστρέφεται μια ολόκληρη νέα γενιά ανθρώπων

Δεν είμαστε σάιτ ευεξίας για να σας τονίσουμε τα οφέλη της άθλησης και της γυμναστικής αλλά οφείλουμε να τονίσουμε κάποια πράγματα: πώς μπορούμε να ελπίζουμε σε ανθρώπους που στο μέλλον θα αγαπούν τον αθλητισμό και τον υγιεινό τρόπο ζωής όταν επί ένα χρόνο τα παιδιά και οι ερασιτέχνες αθλητές απαγορεύονται να προβούν σε οποιουδήποτε είδους αθλητική δραστηριότητα;

Γνωρίζω πολύ καλά ακαδημίες και συλλόγους που είχαν ανθρώπους να δουλεύουν ταυτόχρονα ως προπονητές, φροντιστές, γραμματείς και καθαριστές με σκοπό να ακολουθηθούν όλα τα μέτρα που είχαν θεσπιστεί μετά την πρώτη καραντίνα για να μπορούν τα παιδιά να μπορούν να παίξουν: χρειάζεται να πούμε πόσα χάνουν τα παιδιά είτε σε ατομικό επίπεδο είτε σε συλλογικό; Διάθεση χαμένη, ψυχολογία κάτω, καθιστική ζωή κι υπολογιστές συνεχώς, φιλίες και ομαδικό πνεύμα χάθηκαν και δεν ξέρουμε εάν και πότε θα επιστρέψουν.

Άτομα διατεθειμένα να κάνουν προπονήσεις για πέντε αθλητές τη φορά (σε τμήματα π.χ. ποδοσφαιρικά με 30 παιδιά), πράγμα που πρακτικά σήμαινε πως θα κάθονταν εκεί για έξι-επτά-οκτώ ώρες, σκουπίζοντας κι απολυμαίνοντας μπάλες, θερμομετρώντας παιδιά, γράφοντας στο χαρτί τα στοιχεία τους, δουλεύοντας άπειρες ώρες για να χτιστεί μια νέα, δεύτερη είσοδος σε γήπεδα τοπικών, για να τηρούνται τα απαραίτητα μέτρα, για να  μπορούν τα παιδιά κι οι ερασιτέχνες να αθλούνται: λέτε να το έκαναν για τα χρήματα; Λέτε να έδιναν άπειρες ώρες των πολύτιμων ημερών τους γιατί ήθελαν να ανταμειφθούν χρηματικά ή γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταπόδοση για τη δουλειά τους, από ένα γήπεδο γεμάτο χαμόγελα και φωνές;

Εάν το ένα δέκατο των πολλών εκατομμυρίων που δόθηκε για τα ΜΜΕ της χώρας και την περιβόητη λίστα Πέτσα δίνονταν αναλογικά σε κάθε ερασιτεχνική ομάδα που διαθέτει ακαδημία (οποιουδήποτε αθλήματος), πιστεύετε πως δεν θα έβρισκαν οι άνθρωποι αυτών των ακαδημιών, που ζούνε από την αγάπη τους για τα αθλήματα που υπηρετούν, τους τρόπους για να μπορούν οι ακαδημίες αυτές να μείνουν ανοιχτές τηρώντας όλα τα μέτρα;

Με μάσκες, με απολυμασμένες μπάλες, με διαφορετικά ωράρια εισόδου-εξόδου, με ολιγάριθμα τμήματα, με ανθρώπους να κάνουν πέντε δουλειές ταυτόχρονα; Ας πούμε, είναι πιο σημαντικό το να χορηγηθούν χρήματα για διαφημίσεις σε κάθε άσημη εφημερίδα και ραδιόφωνο της χώρας για χάριν της καμπάνιας του Μένουμε Σπίτι από το να δινόταν το ένα δέκατο αυτών των χρημάτων για να έχουν οι ομάδες π.χ. μάσκες ή απολυμαντικά ή να μπορούν να στηρίξουν οι ομάδες την πρόσληψη ενός υπαλλήλου π.χ. γραμματειακής υποστήριξης ο οποίος θα βοηθά με όλα τα γραφειοκρατικά και τυπικά ζητήματα;

Κάθε ώρα που περνά χωρίς αθλητισμό, παιδιά σε όλη την Ελλάδα χάνουν το οξυγόνο που τους έδινε η άθληση, το χαμόγελο που τους έδινε η επικοινωνία, τον ενθουσιασμό του να φορέσουν τα νέα τους ποδοσφαιρικά παπούτσια, τη χαρά του να δουν έναν συμπαίκτη, τη συγκίνηση που προσφέρει οποιοδήποτε σπορ. Μια γενιά αθλητών χάνεται δίχως να δίνεται καν η εντύπωση πως κάποιος έστω προσπαθεί να μας εξηγήσει γιατί δεν λειτουργεί τίποτα…