Mε το κέντρο της Juventus μπορείς να βγεις Europa στην Σούπερ Λιγκ

Από τα πουλέν μου εδώ και χρόνια είναι το κέντρο της Γιουβέντους και η αδυναμία των διοικούντων να αναγνωρίσουν το πρόβλημά του.

Παρά τις έξυπνες και οικονομικές κινήσεις της όλα αυτά τα χρόνια όταν πρόκειται για μπαρουτοκαπνισμένους παίκτες που ήταν ελεύθεροι, δεν μπορείς να πεις ότι κάποιος βοήθησε σημαντικά την ομάδα και έκανε την διαφορά.

Λίγο πολύ το προφίλ όλων αυτών των παικτών ήταν το ίδιο: έμπειροι, ταλαντούχοι και πρόσθεταν εξαιρετικές λύσεις και βοήθειες από τον πάγκο, ένα βάθος που χρειάζονταν σε μια ομάδα με 3 στόχους. Ήταν αρκετό; Η ιστορία έδειξε ένα πανηγυρικό όχι.

Ας ξεκινήσουμε από την τελευταία φορά που η Γιουβέντους είχε ένα ισχυρό κέντρο, την σεζόν 2014-2015.

Ο Πογκμπά στα 22 του έκανε παπάδες, ο Βιντάλ στα καλά του μασούσε σίδερα, έδινε τσαμπουκά, πάθος και γκολ. Ο Μαρκίζιο αρχηγός, στρατιώτης της ομάδας, οπαδός και προσωπικότητα που θες να έχεις δίπλα. Και φυσικά η αρχοντιά του Πίρλο που άλλαξε την ομάδα δραματικά. Η τετράδα αυτή δεν κόστισε πάνω από 11 εκατομμύρια! Μόνο ο Βιδάλ αποχτήθηκε, ο Μαρκίζιο από τα σπλάχνα και οι άλλοι δύο ελεύθεροι! Μετά από μια εξαιρετική πορεία, η ομάδα αυτή αντιμετώπισε μια καλύτερη Μπαρτσελόνα στον τελικό.

Την επόμενη σεζόν 2015–2016 ο Πίρλο φεύγει για Αμερική, ο Βιδάλ για Μπάγερν μαζί με τον  υπερταλαντούχο Κομάν και έρχονται ο πολύτιμος Γερμανοτυνήσιος Τζιόλης Κεντίρα (ελεύθερος), ο Κουαδράδο, ο Ντιμπάλα και ο σκύλος Μάντζουκιτς. Οι επιλογές στο κέντρο είναι πάλι ο Μαρκίζιο, ο Πογκμπά που σκέφτεται μεταγραφές, ο Κεντίρα, το εργαλείο Στουράρο – μελλοντικός Μαρκίζιο και κάτι Περέιρα, Λεμινά, Χερνάνες που είναι οκ για να εξασφαλίζουν τα πρωταθλήματα. Στο Τσάμπιονς Λιγκ το παλεύει με τη Μπάγερν και χάνει στην παράταση δεχόμενη γκολ από τον Κομάν, έχοντας ισοφαριστεί στο 91′ για την φάση των 16.

Κάτι καλό πάει να γίνει και το 2016-2017 είναι η χρονιά της. Άμυνα ατσάλι, δύο μπακ που κάνουν πάρτι (Άλβες, Σάντρο), δυνατή επίθεση με Μάντζουκιτς να τρέχει για όλους . Το κέντρο δεν γεμίζει και πάλι το μάτι και αυτό φαίνεται στον τελικό με την Ρεάλ όπου διασύρθηκε πανηγυρικά. Καλοί χρυσοί οι Κεντίρα, Μαρκίζιο, Ρινκόν, Πιάνιτς αλλά σε Κρόος, Κασεμίρο και Μόντριτς δεν έχεις καμία τύχη. Ο αργός Κεντίρα δεν μπορούσε να αντέξει τον ρυθμό των Κρόος Μόντριτς ενώ ο πιο σοφτ ποδοσφαιριστής κέντρου της τελευταίας δεκαετίας Πιάνιτς ισοπεδώθηκε από τον Κασεμίρο.

Την επόμενη χρονιά (2017-2018) τα ίδια, με μόνη προσθήκη τον Ματουϊντί σε τιμή ευκαιρίας. Ένας καλός ποδοσφαιριστής που ξέρει μπάλα αλλά περιορισμένων δυνατοτήτων και αυτός. Το πάλεψαν και πάλι με συγκινητική ανατροπή στον επαναληπτικό στο Μπερναμπέου αλλά ήταν το μάξιμουμ.

Και από τότε ένα τεράστιο πισωγύρισμα που ξεκίνησε με την πολυδάπανη μεταγραφή του Κριστιάνο. Τα λεφτά σίγουρα θα τα πήραν πίσω αλλά το αγωνιστικό πρεστίζ της ομάδας δέχθηκε μεγάλη ζημιά. Στους πάνω, προστέθηκαν ο  Eμρέ Καν και ο Μπετανκούρ.

Για τον πρώτο τι να πεις, σε μια χρονιά τέθηκε εκτός λίστας στο Τσάμπιονς Λιγκ, διοργάνωση που είχε στόχο να κατακτήσει.

Όσο για τον δεύτερο, είναι σοκαριστικό πως ένας τέτοιος παίκτης παίζει βασικός ακόμη και σήμερα.

Από εκεί και πέρα από Ραμπιό και Ράμσει θα περίμενε κάποιος περισσότερα αλλά όχι πολλά πολλά. Κουλουσέφσκι, Κιέζα, ΜακΚενι φαίνεται να έχουν μέλλον ενώ ο Μπερναντέσκι έχει φτάσει ήδη στο ταβάνι του. Ο Μέλο ίσως δώσει περισσότερα με τις πάσες του όταν είναι υγιής.

Κάπως έτσι 3 συνεχόμενοι αποκλεισμοί από ομάδες θεωρητικά προσβάσιμες ήρθαν φυσιολογικά. Tι να κάνει ο Κριστιάνο (που έχει και αυτός μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί) αν δεν υποστηρίζεται από σοβαρούς παίκτες ή αν βλέπει κάθε βδομάδα διαφορετικούς παρτενέρ να τον πλαισιώνουν;

Η τωρινή Γιουβέντους έχει έναν βασικό τερματοφύλακα περιορισμένων δυνατοτήτων, έναν φέρελπι αμυντικό που ακόμη ψάχνεται (Ντε Λιχτ) δίπλα στις δύο παλιοσειρές, έναν μπακ που δεν ακούγεται πλέον (Σάντρο), τον νέο Σαλπιγγίδη της (από εξτρέμ μπακ) Κουαδράδο έναν ξενερωμένο σούπερσταρ στα 36 του, έναν Μοράτα που παίζει μόνο όταν έχει ανεβασμένη ψυχολογία και τον Ντιμπάλα που εδώ και χρόνια έχει δείξει ότι δεν μπορεί να είναι το σημείο αναφοράς της ομάδας παρά το ταλέντο του.

Ηθικό δίδαγμα είναι ότι έχουν πολλή δουλειά και χωρίς  κέντρο δεν πας πουθενά. Με το συγκεκριμένο χωρίς να υπολογίζονται τα γκολ του Κριστιάνο, στο πρωτάθλημά μας θα εξασφάλιζες το Γιουρόπα λογικά. Στο Τσάμπιονς Λιγκ γίνεσαι απλά περίγελος.