Ο Δράκουλας των Εξαρχείων
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς εκεί έξω είστε φαν των Καλτ ταινιών περασμένων δεκαετιών, αλλά σίγουρα αν είστε, όλο και κάτι θα έχετε ακούσει ή δει για τον Δράκουλα των Εξαρχείων, μία από τις πιο Καλτ ταινίες της δεκαετίας του ’80, δημιουργία του Νίκου Ζερβού.
Πρόκειται για την ιστορία του ορθοπεδικού γιατρού, Βίκτωρα Παπαδόπουλου (Κωνσταντίνος Τζούμας), ο οποίος είναι ο Δράκουλας των Εξαρχείων, κάτι ανάμεσα σε Φρανκενστάιν και Δράκουλα, που έχει ως στόχο τη δημιουργία μιας τέλειας μπάντας Ροκ, φτιάχνοντας τα ιδανικά μέλη της μπάντας, όπως το τέρας του Φράνκενσταϊν, κολλώντας μεταξύ τους μέλη πεθαμένων μουσικών.
Τελικά, τα πράγματα δεν πάνε πολύ καλά για το σχέδιο του Δράκουλα, αφού η μπάντα, που είναι στην πραγματικότητα οι Μουσικές Ταξιαρχίες με μπροστάρη τον μοναδικό Τζίμη Πανούση, αντί να προτιμά το ροκ, έχει μια ροπή προς το λαϊκό τραγούδι. Παράλληλα, ο Βίκτωρ Παπαδόπουλος βρίσκει μπροστά του και τους νεκρούς από ένα νεκροταφείο που είχε πάει να συγκεντρώσει ανθρώπινα μέλη, οι οποίοι οργανώνουν διαμαρτυρίες και δράσεις εναντίον του.
Γενικά, η ταινία δεν έχει αυτό που λέμε ξέφρενο ρυθμό, ενώ η εισαγωγή ολόκληρων τραγουδιών από τις εμφανίσεις της μπάντας ίσως ξενίσει, ειδικά στους νεότερους, οι οποίοι δεν έχουν συνηθίσει παρεμβολές μουσικής στις ταινίες.
Κι όμως, ο Δράκουλας των Εξαρχείων είναι ένα Καλτ αριστούργημα, με μερικές από τις πιο «καμένες» σκηνές στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου.
Πρώτη και καλύτερη η αγαπημένη μου σκηνή από την ταινία, με τον Τζιμάκο να δηλώνει ότι γουστάρει τον Αγγελόπουλο.
Αξέχαστη κι η εκτέλεση του «Υπάρχω» σε ροκ διασκευή από τον Δημήτρη Πουλικάκο.
Και ο Σάκης Μπουλάς κάνει το πέρασμά του από την ταινία, σε μια εξαιρετική συνάντηση με τον Τζιμάκο.
Μοναδική και η διασκευή του Τζιμάκου για το Καλημέρα Ήλιε, τον πασίγνωστο ύμνο του ΠΑΣΟΚ, που μεσουρανούσε το 1983.
Γενικά , στην ταινία εμφανίζονται σχεδόν όλοι οι καλλιτέχνες που εκείνη την εποχή και τα επόμενα χρόνια σημάδεψαν τον κινηματογράφο, το θέατρο, την τηλεόραση και τις μουσικές σκηνές της χώρας. Όσες φορές κι αν τη δεις, θα παρατηρήσεις και κάτι που δεν είχες προσέξει την προηγούμενη φορά. Δώστε μια ευκαιρία και δε θα χάσετε.