Η 10η Μαρτίου του 2007 είναι μια μέρα που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Δεν ήταν μόνο η παραμονή πριν από το live των Iron Maiden στην Αθήνα αλλά μια μέρα ιστορική για το ποδόσφαιρο.
Εκείνη την μέρα είδαμε ένα τρομερό el classico με τον Mέσι να σκοράρει το πρώτο του χατ τρικ σε ντέρμπι.
Δικαιωματικά τα φλας έπεσαν πάνω του μιας και ήταν θέμα χρόνου ο εξωγήινος να γίνει το σημείο αναφοράς της Μπαρτσελόνα και του ποδοσφαίρου γενικότερα.
Ωστόσο εκείνη την μέρα έλαμψε ο Γκούτι, ένας τρομερός μπαλαδόρος των τελευταίων τριάντα χρόνων με πάσα αλφάδι και τρομακτική αίσθηση του χώρου που κερνούσε ασίστ αδιάκοπα. Είχα μείνει άναυδος με την απόδοσή του εκείνη την μέρα και δεν θα την ξεχάσω ποτέ.
Φυσικά ο Γκούτι δεν ήταν κάποιος τυχαίος. Τότε είχε συμπληρώσει ήδη 12 χρόνια στον πιο απαιτητικό σύλλογο του πλανήτη και συχνά έδειχνε το πελώριο ταλέντο του είτε σαν επιθετικός ή και σαν πλέι μέικερ ή μέσος.
Ο Άρθουρ Σοπενχάουερ είχε πει: «Το ταλέντο πετυχαίνει έναν στόχο που κανένας άλλος δεν μπορεί να πετύχει. Η ιδιοφυΐα πετυχαίνει έναν στόχο που κανένας άλλος δεν μπορεί να δει».
Δεν υπάρχει καλύτερη φράση από αυτή που να συνοψίζει τον παικταρά Γκούτι. Ο τύπος είχε μάτια παντού.
Ποιος δεν θυμάται μια από τις πιο άρρωστες ασίστ όλων των εποχών στον Μπενζεμά;
✅ ¡Victoria de equipo firmada con el TACÓN de @GUTY14HAZ!
👉 @RCDeportivo 1-3 @realmadrid
👟 @GUTY14HAZ 🔗 @Benzema ⚽
📅 2009/10
🏡 #RMFansEnCasa@futbolmahou | #ElSaborQueNosUne pic.twitter.com/dwSLGxCViJ— Real Madrid C.F. (@realmadrid) April 5, 2020
Ποιος δεν θαυμάζει αυτά που κάνει ο τύπος να φαίνονται τόσο απλά;
Αναφέρουμε το συχνά πιο πάνω γιατί ο ίδιος αδικήθηκε και αδίκησε εαυτόν.
Γέννημα θρέμμα των ακαδημιών της Ρεάλ, είχε πάντα την ατυχία να πέσει σε κακές περιόδους για την ομάδα, να συνυπάρξει με την αποτυχημένη (βάση συγκομιδής τίτλων) ομάδα των γκαλάκτικος, να έχει συμπαίκτες που ήταν πολύ πιο εμπορικοί και θα έκαναν κλικ πολύ περισσότερο στους δημοσιογράφους), να αναγκαστεί να αλλάξει θέση συνεχώς για να αφήσει χώρο σε κάποιον άλλον. Ακόμη και σήμερα εκφράζει το παράπονο ότι (και αυτός) δεν είχε ποτέ την αντιμετώπιση που του άξιζε μετά από τόσα χρόνια.
Legends doing legendary things!@GUTY14HAZ 👌 Zidane #RealMadridSevillaFC pic.twitter.com/FD7zgfmdnn
— LaLiga English (@LaLigaEN) January 18, 2019
Σαν παιδί της Ρεάλ θα ήταν από τους πρώτους που θα τα άκουγε αλλά έδινε και ο ίδιος αφορμές συνεχώς.
Γιατί είχε ροπή στα ξενύχτια και στην καλοπέραση και κυρίως να τσακώνεται με όλους τους προπονητές του. Αρκετές φορές συμπεριφέρονταν σαν ένας κακομαθημένος έφηβος που περπατούσε στο γήπεδο, μάζευε κάρτες χωρίς λόγο και αρνούνταν συχνά την σκληρή δουλειά. Λάτρευε την καλοπέραση και νοιάζονταν υπερβολικά για το μαλλί και την εικόνα του όπως δήλωναν και οι συμπαίκτες του.
O Γκούτι είναι ένα από τα μεγαλύτερα what if όλων των εποχών και δικαιωματικά σηκώνει πολλές συζητήσεις για την θέση που έχει στο πάνθεο των θρύλων της Ρεάλ.
Το ταλέντο ήταν εκεί και δεν μπορεί να μην ισχυριστεί κάποιος ότι δεν είχε τουλάχιστον την ίδια αντίληψη και πάσα με τον Τσάβι. Σίγουρα δεν είχαν το ίδιο μυαλό. O ένας έπαιξε με την Εθνική 13 φορές μόλις λες και ήταν μια τεταρτοπέμπτη λύση και ο άλλος κατέκτησε τα πάντα με 133 συμμετοχές.
Δεν συμπληρώνεις 15 χρόνια σε έναν σύλλογο σαν την Ρεάλ κατακτώντας 13 τίτλους όσο τεμπέλης και να είσαι. Δεν έχεις 542 συμμετοχές εύκολα όταν οι αστέρες πηγαινοέρχονταν κάθε καλοκαίρι και υπήρχε πάντα μια θέση έστω και σαν αναπληρωματικός πολυτελείας.
Να έχετε φίλους σαν τον Γκούτι. Με κλάση, περίσσιο αλτρουισμό και με λύσεις που θα σας βρίσκει στα προβλήματά σας από το πουθενά. Θα είναι εκνευριστικοί ουκ ολίγες φορές, θα τους ρίξετε και θα σας ρίξουν μπινελίκια αλλά ποιος είναι τέλειος στην τελική.
Ισως σας αρεσει
