Σαρλ Ιτάνζ, ένας τερματοφύλακας γεννημένος για Ελλάδα

«Θα πάω στη Λίβερπουλ να ανταγωνιστώ στα ίσα τον Πέπε Ρέινα», έλεγε στους φίλους του τη μέρα που υπέγραφε το συμβόλαιό του με την ομάδα του Merseyside. «Η σεζόν είναι μεγάλη, έχει 60 ματς κι εγώ θα είμαι αρχικά ο τερματοφύλακας των Κυπέλλων». Στα Κύπελλα, αυτό δεν πήγε και πολύ καλά, δεχόμενος ένα γκολ από τη Λούτον, δύο από τη Χάβαντ & Γουότερλούβιλ (!) και τελικά αποκλειόμενος από τη Μπάρνσλει, έχοντας δεχθεί άλλα δύο γκολ.

Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις θετικές προθέσεις ή την αυτοπεποίθηση του Γαλλοκαμερουνέζου. Απλώς, το ταλέντο δεν ήταν ακριβώς αντάξιο αυτών. Όχι πως ήταν κακός τερματοφύλακας, αλλά καθώς φάνηκε, δεν ήταν επιπέδου Λίβερπουλ κι αυτό δεν είναι ένα επίπεδο που έχουν αντέξει πολλοί!

Αρκετά χρόνια πριν τη μεταγραφή του, τον είχε προσεγγίσει ξανά η Λίβερπουλ, επί Ουγιέ τότε, όμως εκείνος δεν σήκωνε καν τα τηλέφωνα! «Είχα ένα ραντεβού μαζί τους όμως δεν πήγα ποτέ. Θα έκανα μέχρι και τον πεθαμένο για να μην πάω. Είχα υπογράψει προσύμφωνο με τη Λανς, όπου ήξερα πως θα είμαι το νούμερο 1, και δεν ήθελα να αλλάξει αυτό».

Έπαιξε μέχρι και στις μικρές εθνικές της Γαλλίας, κατάφερε να κάνει έξαλλο τον Ντομενέκ καθώς, χωρίς συμμετοχή στη μεγάλη Εθνική, δήλωσε πως έχει πιθανότητες να είναι στις επιλογές για το Μουντιάλ του 2006 (είπαμε, αυτοπεποίθηση στα ύψη) και λίγο μετά ξεκίνησε το γκρέμισμα της τότε κραταιάς Λανς, που είχε ως αποτέλεσμα και τη φυγή του ίδιου.

Δεν ήθελε να πάει κάπου για να παίζει βασικός με σιγουριά: ήθελε να πάει σε μια μεγάλη, πολύ μεγάλη ομάδα. Και τα κατάφερε! «Δεν ήθελα τον εύκολο δρόμο. Ήθελα να πάω κάπου και να βάλω την αμφιβολία στο μυαλό του προπονητή».

Μόνο που οι αμφιβολίες του Ράφα Μπενίτεθ δεν ήταν για το κατά πόσο μπορεί να παίξει βασικός, αλλά για το πόσο εύκολα ή όχι μπορεί να τον διώξει κακήν κακώς, από τη στιγμή που πιάστηκε να χαζογελάει σε εκδήλωση για τους νεκρούς του Χίλσμπορο.

«Δεν θα βγεις στους δρόμους γιατί θα σε δείρουν!» του είπαν από τη διοίκηση, εκείνος από το άγχος έβγαλε έκζεμα στα χέρια, τον τιμώρησαν κιόλας με 14 μέρες αποχής από τις προπονήσεις της ομάδας, γενικότερα ήταν μια πολύ κακή εποχή για τον Σαρλ Ιτάντζ.

Λιμάνι του, μεταφορικό και κυριολεκτικό, η Καβάλα του Μάκη Ψωμιάδη! Σε μια περίοδο με πολύ καλούς παίκτες, με Ορούμα, Μεντί, Ντενίλσον, Σμολάρεκ κι άλλους πολλούς, ο Ιτάντζ ήρθε ως δανεικός από τη Λίβερπουλ κι έκανε μια πάρα πολύ καλή χρονιά, ανέβασε τις μετοχές του κι έπειτα η πορεία γνωστή: Ατρόμητος, ΠΑΟΚ κι έπειτα Τουρκία με εξαιρετικά συμβόλαια.

Στον ΠΑΟΚ, μάλιστα, είχε τιμωρηθεί γιατί είχε αργήσει να ενταχθεί στην προετοιμασία της ομάδας!

«Κάθε μέρα στην Ελλάδα είναι σαν διακοπές» είχε πει και θα μπορούσε να είναι και το διαχρονικό του μότο, βρίσκοντας εδώ την ηρεμία του και όχι την ανάγκη να κερδίζει τίτλους και να βάζει αμφιβολίες στο μυαλό απαιτητικών προπονητών.

Ένας φίλος του, πρώην ποδοσφαιριστής, του είχε πως πως στο τέλος της καριέρας του δεν θα του γεμίζουν οι τίτλοι το καλάθι του σούπερ μάρκετ. Πήρε τούτη τη συμβουλή, την έκανε φυλαχτό και μάλλον του βγήκε σε πολύ καλό.

Θα ήταν αμαρτία να μην περνούσε από Ελλάδα ο εκκεντρικός κι υπέροχος Ιτάντζ, τόσο για την προσωπικότητά του όσο και για το ταλέντο του!