Βγαίνουν πια παίκτες σαν τον Φίλιπ Λαμ;

Από δεξί μπακ στις αρχές της καριέρας του, σε αριστερό μπακ με ανάποδο πόδι για να χωρέσει στην εθνική. Και στόπερ, κι αμυντικό χαφ, κι όπου θέλατε να τον φανταστείτε. Και αρχηγός της Μπάγερν, και αρχηγός στην εθνική, και ηγέτης αλλά πάντοτε χαμηλών τόνων, έδινε πάντα το στίγμα: έπρεπε να είσαι τουλάχιστον επιπέδου Φίλιπ Λαμ για να μπορείς να παίζεις δίπλα του, κι αυτό ήταν ένα στάνταρ που κυμαινόταν πάντοτε κοντά στο 8. Σε κάθε αγώνα, βρέξει-χιονίσει.

Έχοντας πάρει τίτλους και βραβεία στις μικρές ομάδες της Μπάγερν, καθώς και σχόλια του στιλ «αν δεν παίξει ο Φίλιπ στη μεγάλη ομάδα, τότε δεν θα τα καταφέρει ποτέ κανένας μικρός» και «είναι ο πιο ταλαντούχος νεαρός που έχω προπονήσει», ανέβηκε στην πρώτη όμως με ανταγωνισμό από Σανιόλ και Λιζαραζού και με ένα ντελικάτο κι έμπειρο κέντρο, έφυγε δανεικός στη Στουτγκάρδη, παίζοντας κι εναντίον του Παναθηναϊκού στο Τσάμπιονς Λιγκ. «Μικρός είχα ως είδωλο τον Μεχμέτ Σολ. Μετά κατάλαβα πως θα έπαιζα ως μπακ πιο συχνά, οπότε ξεκίνησα να έχω ως είδωλο τον Μαλντίνι».

Από ένας μονοδιάστατος αλλά καταπληκτικός μπακ, σκληροτράχηλος, τακτικός, υπεύθυνος και δύσκολα αντιμετωπίσιμος, έγινε με τα χρόνια ένας μοντέρνος full back, ο οργασμός του transition, ένας παίκτης που σε δευτερόλεπτα μπορούσε να κλέψει στο δικό του μισό και να δημιουργήσει ή να εκτελέσει μόνος του: ένας παίκτης που σήμερα θα κόστιζε πάνω από 100 εκατομμύρια, από τα 20 του.

O Γκουαρντιόλα, που έχει προπονήσει ιερά τέρατα, τον χαρακτήρισε ως τον πιο ευφυή ποδοσφαιριστή που προπόνησε ποτέ του. Υπήρξε παιχνίδι όπου έκανε 133 πάσες μην κάνοντας λάθος ούτε σε μία. 100% επιτυχία πασών!

Οφείλουμε να μην ξεχνάμε και το ότι αν και ήρεμος, ήταν αρχηγός των ομάδων του για πολλά χρόνια. Δεν είχε την ίδια οπτική για το «καπτενιλίκι» με κάποιους ήρωες παλιότερων γενιών: δεν ήταν ο Έφενμπεργκ ή ο Ρόι Κιν: ήταν ο εαυτός του, κι έβλεπε την αρχηγία ως μια ευκαιρία να μοιράζεσαι τις ευθύνες κι όχι να φαίνεσαι ως αυτός που τα κάνει όλα μόνος του: έβαζε την ομαδικότητα πάνω από το ισχυρό «εγώ».

Σήμερα που έχει γενέθλια, λοιπόν, αφήνουμε ως παρακαταθήκη αυτό το άρθρο, γιατί οι Αλεξάντερ-Άρνολντ και οι  Χακίμηδες αυτού του κόσμου μπορεί να είναι παιχταράδες, αλλά τον δρόμο για τα σπουδαία φουλ μπακ που κάνουν πολλές δουλειές και όλες άνω του μέσου όρου, που μπορούν να κόβουν σαν στόπερ και να δημιουργούν σαν δεκάρια, τον άνοιξαν παίκτες όπως ο μεγάλος Φίλιπ Λαμ.