5 ιδέες για παραγωγές του Hollywood στην Θεσσαλονίκη μας

Mε αφορμή τις ταινίες του Αντόνιο Μπαντέρας το περασμένο καλοκαίρι, τους Expendables που την έχουν καταβρεί με το φαΐ του εστιατορίου στον Λαγκαδά, το τραγικό Beckett του Netflix αλλά και ότι 4 νέες παραγωγές έρχονται στην Θεσσαλονίκη για γυρίσματα, παρουσιάζουμε πέντε νέες (για αρχή) σεναριακές ιδέες για τις επόμενες παραγωγές που συνδυάζουν το Σαλόνικα lifestyle με το απαραίτητο χολιγουντιανό ενδιαφέρον και υπόβαθρο.

Midnight in Thessaloniki (ρομαντική κωμωδία)

Διασκευασμένο από το Midnight in Paris του Woody Allen.

Συναντάμε μια παρέα φοιτητών σε μια τυπική έξοδο στο κέντρο της πόλης όπου καταναλώνουν κάθε είδους αλκοόλ και πηγαίνουν σε 4-5 διαφορετικά μαγαζιά. Στον γυρισμό για το σπίτι , ένας από αυτούς βρίσκει ένα στενό κάπου μεταξύ Λαδάδικων και Συγγρού και μεταφέρεται στο 1997 όπου η Θεσσαλονίκη είναι η πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Κάθε βράδυ θα πηγαίνει στο στενό και θα μεταφέρεται σε άλλες εποχές της πόλης. Θα συναντάει σημαντικές μορφές της πόλης, από οπαδούς των 80ς που ετοιμάζονται για εκδρομές στην Αθήνα, τον νεαρό Πανίκα Ψωμιάδη, τον νεαρό Ραπτόπουλο. Θα βρεθεί στην συναυλία των U2, στην ομιλία του Ανδρέα Παπανδρέου, στην θρυλική υπερκάλτ ομιλία του Βασίλη Ζαφειρόπουλου στον Λευκό Πύργο.  Kάπως έτσι θα γνωρίσει και τον έρωτα της ζωής του.

Οι Αναλώσιμοι 5 (Δράσης)

Επιστροφή όλων των ηρώων για την πέμπτη ταινία της σειράς με την Θεσσαλονίκη να είναι και το μέρος δράσης (από την Χαλκηδόνα και τον Δενδροπόταμο μέχρι την Χαλκιδική και την Περαία) πέρα από το μέρος της παραγωγής.

Μετά την ολοκλήρωση ακόμη μιας πετυχημένης αποστολής κάπου στα Βαλκάνια, η παρέα γιορτάζει με ένα διάλειμμα στην Θεσσαλονίκη για διακοπές. Οι μισοί βρίσκονται στην Θεσσαλονίκη ενώ οι άλλοι μισοί απολαμβάνουν τα beach μπαρ της Χαλκιδικής. Τα πράγματα παίρνουν μια άσχημη τροπή όταν μια ομάδα αρπάζει τον εξοπλισμό τους στην Θεσσαλονίκη εκμεταλευόμενοι την ραστώνη τους. Όπλα, αμάξια, κινητά, λεφτά κλπ γίνονται καπνός ενώ τα πράγματα δυσκολεύουν όταν οι υπόλοιποι πρέπει να γυρίσουν πίσω ενώ υπάρχει πολύωρο μποτιλιάρισμα προς και από Χαλκιδική με 37 βαθμούς και 93% υγρασία.

Ήρθαμε (Δράμα / Επιστημονικής φαντασίας)

Στο ύφος του Arrival του Denis Villeneuve.

Δύο τεράστιες πέτρες αιωρούνται πάνω από την Σίνδο και το Πανόραμα. Το ίδιο συμβαίνει και σε πόλεις της Τουρκίας, της Βορείου Μακεδονίας και της Αλβανίας. Ομάδα επιστημόνων στρατού, πυροσβεστικής και κάπου στις 10 διαφορετικές ομάδες αστυνομικών ενώνουν τις δυνάμεις τους με μια καθηγήτρια γλωσσολογίας ώστε να αποκτήσουν πρόσβαση στις πέτρες και να επικοινωνήσουν με πλάσματα από το υπερπέραν. Θα τους διδάξουν πως να λένε «σε λέω, με λες», «φούιτ», «ναι αφού», «μωρέ ξέρω γω να πούμε», «καλλλλαμάκι», «πλλάκα με κάνεις», «ντεμέκ», «χαλλαρά», θα τους κεράσουν ρετσίνα και μπουγάτσα και θα τους μάθουν να βρίζουν το κράτος των Αθηνών. Αυτοί θα (προσπαθήσουν να) δείξουν τον δρόμο πως να βρούνε την ειρήνη μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Από την ολοκλήρωση του μετρό μέχρι την απόλυτη ταύτιση της παραγγελίας ενός Αθηναίου όταν παραγγέλνει σουβλάκι στην Θεσσαλονίκη και το αντίστροφο. Και φυσικά την ειρήνη με τους γείτονές μας. Δεν θα υπάρξουν ποτέ ξανά εντάσεις για το Μακεδονικό, το Αιγαίο και για οτιδήποτε άλλο. Οι χώρες μας θα γιορτάσουν ευημερία, αλληλεγγύη και δεν θα υπάρξουν ποτέ εχθροπραξίες.  Μια αγκαλιά όλοι. Θα το δεχθούν; 

To Mετρό (Μαύρη κωμωδία)

Η ψυχολογική φθορά, η διάβρωση και η απελπισία των διαφορετικών πρωταγωνιστών να βρουν την λύση πριν εγκαταλείψουν κάθε προσπάθεια μέχρι να έρθουν οι επόμενοι, που τόνισε ο David Fincher στο Zodiac, συναντάει την κωμική και χαλαρή, παράλληλα όμως χαοτική, μέχρι να ξεδιαλυθούν τα πράματα, ατμόσφαιρα του Burn After Reading των αδερφών Cohen.

5 διαφορετικές ομάδες από το 1978 (για καθαρά λόγους οικονομίας δεν είναι 55) ψάχνουν να βρουν την λύση και να ολοκληρώσουν το ταλαίπωρο μετρό της Θεσσαλονίκης. Πολιτικοί, αρχαιολόγοι, θρησκευτικοί άρχοντες, μηχανικοί, επιχειρηματίες, αστυνομικοί, εργάτες, ακούραστοι κάτοικοι σε μια πόλη που δεν μπορεί να ηρεμήσει. Το μόνο που θα καταφέρουν είναι το άφθονο αίμα που θα χυθεί στο τέλος.

Να Μην Περιμένουν Οι Γυναίκες (κωμωδία)

Διάρκειας 85’. Μετά τα πρώτα 15’ εισαγωγής, η ταινία διαδραματίζεται σε πραγματικό χρόνο και σε μια στάση του ΟΑΣΘ στο Πανόραμα. Επηρεασμένο από το κλασικό «Ας περιμένουν οι γυναίκες» του Σταύρου Τσιώλη και το Carnage του Roman Polanski.

Τέσσερις 27χρονες παλιές συμμαθήτριες από το Πανόραμα κανονίζουν να βρεθούν να θυμηθούν τα χρόνια στο λύκειο λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Δύο δουλεύουν στο Λονδίνο, μια στο Άμστερνταμ ενώ η τέταρτη στην Θεσσαλονίκη. Αποφασίζουν να θυμηθούν τα παλιά και να μην πάρουν αμάξι για να κατεβούν στο κέντρο, αλλά να βρεθούν σε μια στάση του ΟΑΣΘ και να πάνε με λεωφορείο όπως τότε. Σταδιακά όλες είναι ενθουσιασμένες για την συνάντηση, αλλά μέχρι να έρθει το λεωφορείο (ΟΑΣΘ είσαι), σταδιακά παλιά μυστικά από το παρελθόν έρχονται στην επιφάνεια. Οργή, κλάμα, μπινελίκια, γέλια, μεγάλες παύσεις θα ακολουθήσουν που θα ξοδέψουν όλη την ενέργειά τους. Στο μόνο που θα συμφωνήσουν είναι στο τέλος ότι αυτή η συνάντηση δεν έπρεπε να γίνει ποτέ.