Θα μπορέσει να είναι ο παλιός Έρικσεν; Θα έχει έστω και λίγη από τη μαγεία του παρελθόντος; Τι μπορεί να προσφέρει στη νεοφώτιστη Μπρέντφορντ ένας από τους καλύτερους playmakers των τελευταίων σεζόν, που όμως είδε τη ζωή να χάνεται από μπροστά του στο Euro;
Το θέμα δεν είναι ποδοσφαιρικό. Είναι πρωτίστως ανθρώπινο. Μου φαίνεται πολύ περίεργο πως ο Έρικσεν νιώθει τη σιγουριά να πατήσει ξανά σε ποδοσφαιρικό γήπεδο, στο υψηλότερο επίπεδο, μετά την περιπέτειά του όμως είναι σίγουρα μια ευχάριστη μάχη, μια όμορφη ιστορία που μας μαθαίνει πως ένα από τα πιο μεγάλα κλισέ, είναι και μεγάλη αλήθεια: η ζωή συνεχίζεται.
Είναι πολύ τυχερός που ζει ο Δανός παιχταράς και σήμερα κλείνει τα 30 του χρόνια. Δεν γίνεται να μη χαίρεσαι με την επιστροφή του στη ζωή, στα γήπεδα, στην ενεργό δράση. Πόσο μεγάλη χαρά θα νιώθουν κι οι συμπαίκτες του στην Εθνική Δανίας, που ήταν εκείνοι που έζησαν, πιο κοντά από τον καθένα, την κατάρρευση του Έρικσεν.
Δεν γίνεται να μη θες να τα πάει καλά. Δε γίνεται να μη θες να τον απολαύσεις ξανά μέσα στα γήπεδα αλλά κυρίως, δεν γίνεται να μη θες να απολαύσει ξανά ο ίδιος τη ζωή του και το παιχνίδι που αγαπά τόσο πολύ και του έλειψε τόσο πολύ! Το ποδοσφαιράκι μας!
Καθαρά ποδοσφαιρικά και ψυχολογικά, ο Έρικσεν ακόμα και στο 50% του μπορεί και να δώσει μια ώθηση στην άπειρη Μπρέντφορντ και να είναι εκεί στα δύσκολα, έχοντας συνηθίσει κι έχοντας παίξει αγώνες πολύ πιο υψηλού επιπέδου και δυσκολίας. Σίγουρα θα δώσει και ένα boost στην εξέδρα και μόνο που θα πατήσει γήπεδο, με ό,τι συνεπάγεται αυτό στη ψυχολογία και την πνευματική ετοιμότητα των συμπαικτών του και των φιλάθλων.
Καθαρά από φίλαθλη άποψη, μακάρι ο Δανός να βάλει δέκα γκολ και του χρόνου να τον δούμε σε ακόμα μεγαλύτερη ομάδα! Αλλά κυρίως, να είναι καλά, να πατάει στα γήπεδα και να χαιρόμαστε να τον βλέπουμε!
Ισως σας αρεσει
