Η FIFA είναι η πληγή του ποδοσφαίρου

Δεν χρειάζονταν ο αποκλεισμός των Ρωσικών ομάδων και Εθνικών από παντού για να θυμηθούμε πόσο γεμάτη υποκρισία, πόσο διεφθαρμένη, και πάνω απ’όλα πόσο δραματικά εκτός τόπου και χρόνου είναι η FIFA.

Γεμάτη υποκρισία γιατί δεν τόλμησε / θέλησε να κάνει ποτέ το ίδιο με χώρες σαν τις ΗΠΑ που έχουν εισβάλει σε πόσες χώρες σκοτώνοντας αμάχους  σε βαθμό που τρομάζεις να γράψεις το νούμερο και θέλοντας να αλλάξουν το κάθε καθεστώς με τα νερά τους.

Σε χώρες σαν το Ισραήλ που έχει διαλύσει κάθε έννοια του δικαίου στην Παλαιστίνη.

Σε χώρες σαν την Τουρκία που κάθε ανθρώπινο δικαίωμα έχει πάει κατά διαόλου και η ατζέντα της είναι σχετιζόμενη με τον την επεκτατική πολιτική και πόλεμο.

Πως παίζουν αυτές οι δύο χώρες στην Ευρώπη είναι άλλο θέμα φυσικά.

Σε χώρες σαν την Σαουδική Αραβία που εξολοθρεύει τον λαό της Υεμένης.

Γεμάτη υποκρισία γιατί τα μηνύματα για την συμπαράσταση της Ουκρανίας από ποδοσφαιριστές επιτρέπονται και ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΝΟΥΝ.

Έτσι ΠΡΕΠΕΙ να γίνεται.

Οι ποδοσφαιριστές είναι αναγνωρίσιμα πρόσωπα, με επιρροή και έχουν την δύναμη να μπορέσουν να ευαισθητοποιήσουν ή έστω να κινήσουν το ενδιαφέρον ακόμη και σε αυτούς που ζουν σε άλλον κόσμο και δεν έχουν ιδέα τι γίνεται.

Το θέμα είναι ότι όταν π.χ. ο Κανουτέ υπερασπίστηκε τον λαό της Παλαιστίνης, η FIFA έριξε πρόστιμο γιατί “no politica”.

Μήπως η Παλαιστίνη, η Συρία και η Υεμένη είναι χώρες ενός κατώτερου κόσμου;

Διεφθαρμένη και όλοι ξέρουμε τι σκάνδαλα έχουν υπάρξει ανά καιρούς. Τι να πρωτοθυμηθείς, το απίστευτο Μουντιάλ του 2002 στην Κορέα με τις σφαγές των διαιτητών. Τα δισεκατομμύρια που έπεσαν στο Κατάρ.

Φυσικά και πρέπει οι διοργανώσεις να γίνονται σε μέρη όπου το άθλημα δεν έχει υπάρξει δημοφιλές ή είναι ακόμη και σε προϊστορικό επίπεδο. Είναι σημαντικό το προϊόν να προωθείται και να δίνει χαρά σε όλον τον πλανήτη.

Αλλά εδώ μιλάμε για το Κατάρ, μια χώρα όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν μηδενική αξία.

Στο Κατάρ όπου χιλιάδες εργάτες (Αφρικάνοι, Πακιστανοί, Ινδοί, Φιλιππινέζοι, εθνότητες για τις οποίες δεν θα νοιαστεί κανείς) έχουν χάσει την ζωή τους στα έργα που γίνονται για τα γήπεδα και τις υποδομές, κάτω από ελεεινές συνθήκες.

Στο Κατάρ όπου δημοσιογράφοι που γράφουν για όσα συμβαίνουν, φυλακίζονται.

Στο Κατάρ όπου πριν δέκα ημέρες η Μεξικανή αξιωματούχος της ίδιας της FIFA  Paola Schietekat αναγκάστηκε να φύγει από την χώρα λόγω του κινδύνου να μπει στην φυλακή 7 χρόνια και να δεχθεί 100 ραπίσματα. Ποιο ήταν το “λάθος της”; Ότι δέχθηκε σεξουαλική επίθεση από τον συνάδελφό της , στην διάρκεια του ύπνου της όταν ο δράστης έσπασε την πόρτα της. Κατήγγειλε το γεγονός στις αρχές με την βοήθεια του Προξενείου του Μεξικού, παρουσιάζοντας και ιατρική απόδειξη με τα χτυπήματα που δέχθηκε. Ο δράστης υποστήριξε ότι είχαν σχέση και δεν βρήκε ποτέ το δίκιο της, μιας και κατηγορήθηκε για εξωσυζυγική σχέση που τιμωρείται βάναυσα. Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ  και εδώ. Τι δήλωσε η FIFA; Ότι παρακολουθεί το θέμα στενά και συνεργάζεται με τις αρχές.

Τέλος, αρκεί η πρόσφατη δήλωση του Ινφαντίνο για να δικαιολογήσει την σκέψη να γίνεται το Μουντιάλ ανά δύο χρόνια για να καταλάβει κάποιος πόσο εκτός τόπου και χρόνου είναι οι τύποι.

“Πρέπει να βρούμε τρόπους να συμπεριλάβουμε ολόκληρο τον κόσμο. Να δώσουμε ελπίδα στους Αφρικανούς ώστε να μη χρειάζονται να διαβαίνουν τη Μεσόγειο για να βρουν, ίσως, μια καλύτερη ζωή. Το πιθανότερο, όμως, τον θάνατο στη θάλασσα. Πρέπει να προσφέρουμε αξιοπρέπεια και περισσότερες ευκαιρίες, όχι μέσω ελεημοσύνης, αλλά επιτρέποντας στον υπόλοιπο κόσμο να συμμετέχει”.

Αργότερα όταν τον έκραξαν και τον ρώτησαν τι είπες ρε απίθανε τύπε, πως το σκέφτηκες αυτό, αρκέστηκε στο να δηλώσει:

“Δεδομένου ότι κάποιες αναφορές μου που έγιναν στο Συμβούλιο της Ευρώπης νωρίτερα σήμερα φαίνεται να έχουν παρερμηνευθεί και μεταδοθεί εκτός του γενικότερου πλαισίου, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι στην ομιλία μου το γενικότερο μήνυμά μου είναι ότι ο καθένας που βρίσκεται σε μια θέση λήψης αποφάσεων έχει την ευθύνη να βελτιώσει την κατάσταση των ανθρώπων ανά τον κόσμο. Αν υπάρχουν περισσότερες διαθέσιμες ευκαιρίες, συμπεριλαμβανομένης της Αφρικής, αλλά φυσικά όχι μόνο σε αυτή την ήπειρο, θα επιτρέψει στους ανθρώπους να πάρουν αυτές τις ευκαιρίες στις χώρες τους. Ήταν ένα γενικότερο σχόλιο, το οποίο δεν ήταν άμεσα συνδεδεμένο με την πιθανότητα να παίξουμε το Μουντιάλ ανά δύο χρόνια”.

Τι μπορούμε να κάνουμε ωστόσο;

Γιατί όλοι μας βλέπουμε τα προϊόντα της FIFA και της UEFA με χαρά.

Για αρχή να καταλάβουμε πως το Μουντιάλ του 2022 θα έπρεπε να γίνει διαφορετικά.

Θα έπρεπε οι εθνικές  να συνεργαστούν με τους συλλόγους και να στείλουν πιτσιρικάδες για διαμαρτυρία για όσα έχουν γίνει και για να ξεκουράσουν τους παίκτες τους που θα έχουν ένα γολγοθά από παιχνίδια να διαβούν μέσα στην χρονιά.

Θα έπρεπε να μην πατήσει κανείς εκεί και να μποϊκοτάρει κάθε προϊόν.

Θα το κάνουμε; Λογικά όχι.

Γιατί ο ένας θα πει come on England, ο άλλος θα δει το τελευταίο τουρνουά των Κριστιάνο και Μέσι κλπ κλπ.

Γιατί έλα μωρέ, να δούμε το ματσάκι για πλάκα.

Όπως και να έχει, η FIFA είναι μια οργάνωση τεχνοκρατών που ουδεμία σχέση έχουν με το ποδόσφαιρο, έχουν τρελαθεί από τα κέρδη, θέλουν περισσότερα και αποτελούν μόνο μια πληγή που ανοίγει όλο και περισσότερο φθείροντας το λαοφιλέστερο άθλημα.