DIE HARD: Μια πανέμορφη Χριστουγεννιάτικη ιστορία

Υπάρχουν πολλές απόψεις για το αν το Die Hard είναι ο ορισμός της Χριστουγεννιάτικης ταινίας και για το αν θεωρείται η καλύτερη Χριστουγεννιάτικη ταινία όλων των εποχών.

Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και στις κλασικές ταινίες που έχουν θεωρηθεί Χριστουγεννιάτικες, το στοιχείο των Χριστουγέννων χρησιμοποιείται ως θεματικό background περισσότερο παρά ως στοιχείο που θέλει να αναδείξει η ταινία. Η παράδοση των εορτών σπανίως τονίζεται και η γιορτή χρησιμεύει να δώσει περισσότερη πνοή σε μια ιστορία αγάπης, αλτρουισμού, φιλανθρωπίας και οικογενειακής θαλπωρής. Έτσι με φόντο τα Χριστούγεννα, ταινίες που θα μπορούσαν να συμβούν σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή όπως το Home Alone (μένει μόνος του σε ένα σπίτι που έχουν φύγει όλοι)και το It’s A Wonderful Life (που κυκλοφόρησε Χριστούγεννα του 1946 και ο Capra είχε πει ότι δεν ήθελε να κάνει Χριστουγεννιάτικη ταινία και ένιωσε έκπληκτος όταν χρόνια αργότερα η ταινία συνδέθηκε με τις γιορτές, επίσης στην ταινία δεν βλέπουμε Χριστούγεννα) διαδίδουν το μήνυμα της σημασίας της οικογένειας και της αξίας της ζωής αντίστοιχας.

Αν λοιπόν θεωρούνται Χριστουγεννιάτικες και συμπεριλάβουμε και την μεταβλητή του θαύματος των Χριστουγέννων, τότε ναι, το Die Hard είναι μια Χριστουγεννιάτικη ταινία. Ακόμη και αν κυκλοφόρησε στο κατακαλόκαιρο του 1988 (Ιούλιο) σαν καλοκαιρινό blockbuster.

Ο John McClane θέλει να περάσει τις γιορτές με την οικογένειά του και να τα ξαναβρεί με την εν διαστάση σύζυγό του. Ένα ήρεμο ταξίδι που περιείχε δύσκολα συναισθηματικά εμπόδια διακόπτεται από την παρέμβαση τρομοκρατών στο κτίριο που εργάζεται η σύζυγός του. Εκείνη την μέρα λαμβάνει χώρα ένα Χριστουγεννιάτικο πάρτι. Τέλεια μέρα για να χτυπήσουν οι τρομοκράτες. Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, η ταινία περιέχει τα βασικά συστατικά μιας Χριστουγεννιάτικης ταινίας.

Έχουμε τον παραλληρισμό με την ιστορία του Ιωσήφ και της Παναγίας, κουρασμένος όταν φτάνει στον προορισμό του θέλει απλά να βγάλει τα παππούτσια του και τις κάλτσες του και να ξεκουραστεί.

Ο John είναι διαθετειμένος να δώσει, να προσφέρει και όχι να πάρει σαν τον Hans Gruber. Έτσι δίνει ξύλο και πολλές σφαίρες σε όσους του χαλάσανε την μέρα. “ I figured since I’ve waxed Tony and Marco and his friend here, I figured you and Karl and Franco might be a little lonely, so I wanted to give you a call”.

Ο ήρωάς μας είναι ευγνώμων σε αυτούς που του δίνουν συμβουλές και μαθαίνει ότι τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Μαθαίνει να εκτιμάει αυτό που έχει. Στην πτήση για το Λ.Α. επιβάτης με κινητικά προβλήματα στο αεροπλάνο τον συμβουλεύει να βγάλει τα παππούτσια του όταν φτάσει στον προορισμό του. Όταν τα βγάζει, η δράση ξεκινάει και αυτό που χρειάζεται περισσότερο απ’όλα τώρα είναι αυτό που είχε δεδομένο σε όλη του την ζωή.

Τονίζεται η σημασία της οικογένειας. Πέρα ότι ταξιδεύει από την μια άκρη στην άλλη για να ανταμώσει την οικογένειά του, έχουμε και την ιστορία του Karl. Όταν μαθαίνει ότι ο αδερφός του είναι νεκρός, χάνει την ψυχραιμία του και θέλει να πάρει απεγνωσμένα εκδίκηση.

Τα δύο αδέρφια έχουν τραγική κατάληξη που βοηθάει με μοναδικά στιγμιότυπα βέβαια να αποκορυφωθεί το απολαυστικό μαύρο χιούμορ της ταινίας.

Τα Χριστούγεννα είναι για να θαυμάζεις το μεγαλείο του Ιησού και να τον δοξάζεις συνεχώς.

Η δύναμη της φιλίας υπάρχει καθ’όλη την διάρκεια της ταινίας. Συναντάει ανθρώπους που δεν τους ξέρει αλλά αποδεικνύονται οι καλύτεροι φίλοι του. Ο οδηγός Argyle και ο -πιο-τυπικός-αστυνομικός-σε-αμερικάνικη-περιπέτεια-με-χιουμοριστικά-στοιχεία Al Powell. Γιατί μπορεί να έχεις ήδη τους κολλητούς σου αλλά σίγουρα δεν θα σε χαλούσε να αποκτήσεις δύο αφοσιωμένους σε σένα ανθρώπους που στην κατάλληλη στιγμή θα είναι εκεί για σένα.

Ακόμη, υπάρχουν όλα τα κλασικά Χριστουγεννιάτικα άσματα. Let it snow και τους τίτλους τέλους με Μπετόβεν.

Τέλος, όλη η ταινία είναι ένα θαύμα. Όπως τα Χριστούγεννα είναι το θαύμα της γέννησης του Θεανθρώπου, το Die Hard είναι το θαύμα της επιβίωσης του Υπερανθρώπου John McClane.

Για το δεύτερο μέρος, αν είναι η καλύτερη όλων των εποχών θα χρειαστεί να δούμε και μερικά trivia που αφορούν τα παρασκήνια της ταινίας. Πάμε να δούμε μερικά από αυτά.

Η έκφραση του Alan Rickman (λείπεις, υπέροχε) στην πτώση του Gruber είναι αληθινή.Θα έπεφτε σε έναν τεράστιο αερόσακο από τα 25 μέτρα και το σήμα θα δίνονταν στο 1,2,3. Για να πετύχουν την αυθεντική έκφραση οι υπεύθυνοι τον έριξαν στο 1…2…

O πύργος του Nakatomi Plaza είναι στην πραγματικότητα τα γραφεία της 20th Century Fox.Για να γυρίσουν την ταινία στα ίδια τους τα γραφεία οι παραγωγοί νοίκιασαν τον χώρο!

Το σενάριο βασίζεται στο βιβλίο του Roderick Thorp “Nothing Last Forever” και είναι σήκουελ του “The Detective”, το οποίο γυρίστηκε ως αστυνομικό θρίλερ το 1968 με πρωταγωνιστή τον Frank Sinatra. Ο 73χρος το 1988 Frank Sinatra βάση συμβολαίου θα έπρεπε να είναι στον ρόλο του Bruce Willis αλλά ευτυχώς δεν ψήθηκε. Mα είναι δυνατόν ο Sinatra να ξεστομούσε ατάκα σαν το “Yippee ki-yay μotherFucker!”; Σιγά σιγά το σενάριο έπαιρνε την μορφή ενός action movie. Στο βιβλίο ο χαρακτήρας λέγεται Joe Leland.

Τότε οι σεναριογράφοι θέλησαν να πουλήσουν το σενάριό τους ως σήκουελ του Commando (1985, με τον Arnie).Ο Arnie ήταν απασχολημένος με το Terminator και το σενάριο άλλαξε άλλη μια φορά και έτσι γεννήθηκε ο John McClane.

Ως ηθοποιός του θεάτρου, ο Rickman κάνοντας το ντεμπούτο του στο Die Hard πυροβόλησε πρώτη φορά και η νευρικότητά του ήταν χαρακτηριστική. Κάθε φορά που πυροβολούσε ο σκηνοθέτης έκοβε το πλάνο με την αντίδρασή του.

Η σκηνή McClane – Gruberπροστέθηκε στο τέλος. Ο Rickman έπεισε ότι μπορεί να κάνει Αμερικάνικη προφορά και ο σκηνοθέτης διάλεξε να έχει περισσότερο σασπένς στην ταινία.

Ο συνδετικός κρίκος με τον Shakespeare δεν είναι μόνο ο θεατρικός ηθοποιός Alan Rickman. Ο σκηνοθέτης εμπνεύστηκε από το Midnight Summer Dream και έπεισε τους σεναριογράφους να αλλάξουν την χρονική δράση της πλοκής από τρεις μέρες σε μια βραδιά.

Ο Willis έδωσε το βρωμερό, λεκιασμένο, καταϊδρωμένο θρυλικό μπλουζάκι του στο Εθνικό Μουσείο Αμερικάνικης Ιστορίας στο Smithsonian το 2007. Εθνικός θησαυρός.

H ταινία γυρίστηκε κυρίως το βράδυ γιατί ο Willis γύριζε την ημέρα την σειρά Moonlighing.

Αυτό ακριβώς, τίποτε άλλο.

Αυτά. Η ώρα της ταινίας εκείνη την συγκεκριμένη μέρα του χρόνου φτάνει.

Απολαύστε τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες σας, καθίστε αναπαυκτικά στον καναπέ σας, ανοίξτε μπύρες και χαμογελάστε μαζί με τους αγαπημένους σας βλέποντας τα κατορθώματα του John McClane.

Τα Χριστούγεννα είναι η εποχή των θαυμάτων και μόνο τέτοια προσφέρει ο αγαπημένος μας Αμερικάνος Άϊ Βασίλης.