Δράκοι εναντίον Δαχτυλίδια σημειώσατε 1

Υπάρχουν εκατομμύρια κριτικές εκεί έξω για τις δύο αυτές υπερπαραγωγές που ξεκίνησαν μαζί φέτος τον Σεπτέμβριο και κράτησαν απασχολημένους τους οπαδούς του fantasy lore και όχι μόνο.

Ειδικά για το Rings of Power οι κριτικές ξεπέρασαν κατά πολύ αυτές που θα ασχολούνταν μόνο με την σκηνοθεσία, το σενάριο, την παραγωγή και τους ηθοποιούς.

Δεν ήταν μόνο ότι μιλάμε για την ακριβότερη παραγωγή όλων των εποχών σε επίπεδο τηλεόρασης αλλά και για την οριστική επιβολή της “νέας τάξης των πραγμάτων” όπου το υλικό θα ανήκε στην Amazon και θα μπορούσε να το προσαρμόσει (μέχρι ενός βαθμού) όπως αυτή θέλει με τις ευλογίες του εγγονού του Tolkien, ο οποίος λειτουργεί ως σύμβουλος στην σειρά.

Ας πάμε λίγο πίσω. Η Tolkien Estate, ένα αέναο χρυσωρυχείο, έψαχνε να δώσει τα δικαιώματα μαζί με την Warner Bros σε μια πλατφόρμα για να δημιουργήσει μια σειρά. Οι ιδέες του Netflix και του HBO απορρίφθηκαν και τελικά η Amazon εξασφάλισε τα δικαιώματα (για παραπάνω από 250 εκατομμύρια δολάρια) του “Άρχοντα των Δαχτυλιδιών” και του “Χόμπιτ”. Δεν εξασφάλισε ωστόσο αυτά του “Σιλμαρίλιον” και υπήρχε ο περιορισμός από την Tolkien Estate ότι όλες οι αναφορές θα έπρεπε να σχετίζονται αποκλειστικά με τον κόσμο αυτών των δύο βιβλίων. Η Amazon θα είχε το δικαίωμα να προσθέσει χαρακτήρες που θα συσχετίζονταν με το ύφος του σύμπαντος και να προσθέσει λεπτομέρειες σχετικά με το πως φαντάζονταν οι σεναριογράφοι πως έγιναν τα πράγματα που δεν εξηγεί ξεκάθαρα ο Tolkien, αλλά σε ότι σχετίζονταν με την γενικότερη ιστορία που περιγράφει ο Tolkien στα βιβλία, η Tolkien Estate θα έθετε βέτο σε κάθε αλλαγή.

Αυτή η πληροφορία είχε ήδη ξεσηκώσει τους φανατικούς Τολκιενάδες. Η Amazon, η πλέον άπληστη εταιρεία, θα έβαζε τα χέρια της πάνω στο έργο του καθηγητή;

Εκεί που έπαθαν αρκετοί καρδιακό είναι όταν είδαν στις πρόμο φωτογραφίες το μαύρο ξωτικό, την ινδή βασίλισσα των νάνων κλπ.

Βάλε και το τρέιλερ όπου αρκετά γραφικά σαν να βρίσκεσαι σε RPG βιντεοπαιχίδι ενόχλησαν, και το γλυκό έδεσε.

Φανατικοί Τολκιενάδες να ουρλιάζουν παντού για τις αλλοιώσεις και να υστερούν όπως ένας μεταλλάς βλέπει στον δρόμο μια κοπέλα να φοράει ένα μπλουζάκι και να την ρωτάει να του αναφέρει τρία τραγούδια. Άλλοι ως υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων να κατηγορούν τον καθηγητή ως ρατσιστή για το “άσπρο” σύμπαν του, ενώ άλλοι να είναι πιο ψύχραιμοι και να περιμένουν να δουν μια καλή σειρά.

Στην τελευταία κατηγορία ανήκω και εγώ και θα μια συμβουλή που πιστεύω πρέπει να απευθύνεται σε όλους, είναι να ξεχάσουν οτιδήποτε έχουν διαβάσει από τα βιβλία, να απαγορέψουν να συγκρίνουν την σειρά με τα έπη του Jackson και να βγάλουν τα συμπεράσματα μόνοι τους, κρίνοντας το Rings of Power σαν μια σειρά και μόνο και όχι ένα αντιπροσωπευτική απεικόνιση της Δεύτερης Εποχής.

Καλώς ή κακώς, το σύμπαν του Tolkien δεν ανήκει πλέον σε nerd οπαδούς, αλλά σε κολοσσούς που θέλουν να περάσουν κοινωνικοπολιτικά μηνύματα με τις ευλογίες της ίδιας της οικογένειας. Το τελευταίο δεν γίνεται να ξεχαστεί, είπαμε ότι ο εγγονός του καθηγητή είναι σύμβουλος της σειράς.

Ας ξεκινήσουμε από τα θετικά της σειράς.

Τα εξωτερικά τοπία είναι μεθυστικά όπως θα έπρεπε να περιμένει κάποιος και η Νέα Ζηλανδία για μια ακόμη φορά δικαιώνει πανηγυρικά ότι είναι η Μέση Γη του πλανήτη. Σκηνές έχουν γυριστεί επίσης και στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Εξαιρετικό είναι και το σάουντρακ της σειράς,δημιουργία του Bear McCreary και ο Howard Shore μπορεί να αισθάνεται περήφανος.

Βρίσκω επίσης τα εφέ να έχουν εφαρμοστεί πολύ εύστοχα με το γενικότερο ύφος των βιβλίων και της σειράς και δεν μου έβγαλαν ποτέ κάποιο κιτς χαρακτήρα. Κάποια flashback με μονομαχίες και οι απεικονίσεις των Balrog είναι εξαιρετικές ενώ και τα orc έχουν σχεδιαστεί άψογα. Αντίθετα, είναι απογοητευτική ως και γελοία η απεικόνιση των wargs που είναι λες και βγήκαν από το Braindead του Peter Jackson.

Στα των χαρακτήρων, το bromance των Elrond – Durin, ο χαρακτήρας του Arondir ως αυθαίρετη προσθήκη, η σταδιακή αποκάλυψη του Stranger αλλά και του  κακού κερδίζουν πόντους.

Από εκεί και πέρα, έχουμε ένα πολύ κακό σενάριο με απογοητευτικούς διαλόγους που εγκλώβισε σημαντικά τους ηθοποιούς και πάλεψε με ό,τι είχε ο καθένας.

Η απεικόνιση της Galadriel απεικονίζεται ως μια badass χολιγουντιανή ηρωίδα που εκνευρίζει απίστευτα όποιον βρεθεί μπροστά της και κυρίως εμάς τους θεατές και όχι σαν το επιβλητικό αρχέγονο ξωτικό που όλοι περιμέναμε να δούμε. Τι και αν η Ουαλή ηθοποιός Morfydd Clark είναι φτιαγμένη να της μοιάζει και έχει ένα υπέροχο Τολκιενικό όνομα στην πραγματικότητα; Δυστυχώς είναι μέτρια και δεν μπορεί να σώσει τον χαρακτήρα της.

Γενικά ο τρόπος που απεικονίστηκαν τα ξωτικά είναι τραγικός και περισότερο μοιάζουν σαν άνθρωποι με μυτερά αυτιά και χωρίς κανένα κύρος. Δεν πέφτουν στο επίπεδο των ξωτικών του The Witcher, αλλά αυτά τα κοντά μαλλιά ενοχλούν πολύ.

Οι άνθρωποι στο Νούμενορ θα έλεγες ότι βγήκαν από τον Ηρακλή και την Ζήνα και ειδικά ο χαρακτήρας του Ar-Pharazon που μου θύμισε πολύ τον Salmoneus. Ο καπετάνιος Elendil έχει κύρος αλλά μοιάζει περισσότερο με πρωταγωνιστή πορνοταινίας ενώ ο Halbrand τουλάχιστον καταφέρνει να κερδίζει κάποιος πόντους σταδιακά, μοιάζοντας αρχικά σε παίκτη ριάλιτι σόου.

Τα στερεότυπα είναι μια άλλη αδυναμία της σειράς ενώ η ίδια έχει αποφασίσει να δώσει ελευθερίες. Οι στερεοτυπικοί δεισιδαίμονες και χαμένοι Ιρλανδοί απεικονίζονται μέσω των Harfoots ενώ οι περισσότεροι φιλοχρήματοι και αφιλόξενοι Νάνοι,  είναι Σκωτσέζοι ηθοποιοί.

Γενικά δεν μπορώ να πω σε καμία περίπτωση ότι περίμενα κάθε εβδομάδα το νέο επεισόδιο και τελείωσα μόλις την περασμένη εβδομάδα όλη την σεζόν. Συνέχιζα να το βλέπω με ενδιαφέρον, γιατί είναι μια ωραία ευκαιρία όπως και να έχει να δεις περισσότερο το σύμπαν του Τόλκιεν σε μια άλλη εποχή έστω και με τον μοντέρνο αυτό τρόπο αλλά τελείωσα την σεζόν χωρίς να καταλάβω ότι είχε τελειώσει (είχα δει οκτώ επεισόδια ενώ νόμιζα ότι ήταν δέκα).

Με τόσα λεφτά που έχουν πέσει και με τόση βαριά κληρονομιά, τόσο από πλευράς βιβλίων όσο και σαν διάδοχος των ταινίων του Peter Jackson, το αποτέλεσμα έπρεπε να είναι καλύτερο.

Γενικά αν πατήσει κάποιος “Rings of Power” στο youtube, πέρα από τα τρέιλερ θα δει στις πρώτες επιλογές μόνο τέτοιους τίτλους βίντεο.

Το ελπιδοφόρο είναι ότι η σειρά θα συνεχίσει για άλλες τέσσερις σεζόν και ίσως υπάρχει χρόνος να βελτιωθεί αισθητά.

Το αρνητικό είναι ότι φαίνεται ότι δεν θα φτάσει ποτέ να γίνει μια πρωτοκλασάτη σειρά (φαντασίας) σαν το Game of Thrones και να ορίσει μια νέα ποπ κουλτούρα και θα παλέψει πολύ να γίνει αξιοπρεπής.

Πιστεύω ότι η βαθμολογία του Imdb (6,9/10) ως έχει σήμερα είναι αντιπροσωπευτική. Δεν είναι τόσο αισχρή η σειρά αλλά για την ώρα βλέπεται μόνο και μόνο λόγω του Τολκιενικού σύμπαντος και δεν υπάρχει κάτι άλλο τόσο συναρπαστικό να την περιμένω διακαώς.

Σε καμία περίπτωση δεν θα έβλεπα την πρώτη σεζόν ξανά.

Κάτι που δεν μπορώ να πω για το House of the Dragon του ΗΒΟ, το οποίο με εντυπωσίασε και ήδη από το πρώτο επεισόδιο έφερε κάτι από την χαμένη αίγλη του Game of Thrones.

Οι αντιδράσεις μετά το πρώτο ήταν αποθεωτικές και αμέσως μετά το κανάλι ανακοίνωσε την δεύτερη σεζόν της σειράς.

Το σοκ της 8ης σεζόν του Game of Thrones ήταν τεράστιο και οι απαιτήσεις ήταν εξαιρετικά χαμηλές.

Δεν πίστευα ότι θα το έβλεπα, δεν είδα κανένα τρέιλερ και είχα βρει τις πρώτες κιόλας φωτογραφίες τον περασμένο Μάιο ταλαίπωρες και πρόχειρες.

Μακάρι να πέφτω τόσο ευχάριστα εκτός σε όλες τις προβλέψεις μου.

Το πρώτο επεισόδιο έχτισε συντηρητικά τους χαρακτήρες του και τελείωσε με μια φανταστική σκηνή, όπου ο βασιλιάς Viserys συζητάει με την κόρη του Rhaneyra με αυτή την απίστευτη χορωδία να συνοδεύει το μυθικό theme, το οποίο προφανώς και βρίσκεσαι και στους τίτλους αρχής κάθε επεισοδίου.

Αυτό ήταν.

Από εκεί και πέρα άρχισε μόνο η άνοδος και κάθε επεισόδιο ήταν απολαυστικό.

Οι ηθοποιοί είναι όλοι τους φανταστικοί, από τα πιτσιρίκια μέχρι τους ενήλικες (ο Paddy Constandine αξίζει το Emmy μόνο και μόνο για το 8ο επεισόδιο, η Emma D’Arcy ως ενήλικη Rhaneyra για το φινάλε της πρώτης σεζόν η Olivia Cooke ως ενήλικη και βασίλισσα Alicent είναι υπέροχη, ενώ ο Matt Smith είναι απίστευτα πειστικός μεταφέροντας των πιο wild card – random – loose cannon χαρακτήρα που έχει βγει ίσως στην τηλεόραση), κάτι που δεν κατάφερε το Game of Thrones.

Το σενάριο εξελίσσεται υπέροχα με τις γνωστές δολοπλοκίες σε μια δυναστεία που θα δει την αρχή της παρακμής της, οι χαρακτήρες έχουν σοβαρή υπόσταση και το κύρος του καθενός είναι αδιαμφισβήτητο.

Η σκηνοθεσία είναι ακόμη πιο γραφική, κυνική, σκληρή, ρεαλιστική, ωμή από αυτή του Game of Thrones. Δεν θα δείτε τόσο πολύ σεξ αλλα ετοιμαστείτε για πολλούς εκφυλισμούς που δεν είδαμε ποτέ ξανά στο τηλεοπτικό αυτό σύμπαν.

Αρκετοί γκρίνιαξαν για τα εφέ και τα CGI αλλά εγώ δεν βρήκα κάποιο θέμα. Οι δράκοι είναι εντυπωσιακοί, έχουν τον δικό τους χαρακτήρα, οι σκηνές με την εκπαίδευσή τους είναι πολύ ενδιαφέρουσες ενώ και η συνολική τους χρήση είναι όσο όσο. Κάθε φορά που εμφανίζονται υπάρχει λόγος και προσθέτουν παραπάνω αίγλη στην σκηνή χωρίς ποτέ να γίνουν αυτές υπερβολικές.

Σε αυτό που έκαναν ένα λάθος είναι ότι έπρεπε να έχουν αντιστρέψει τους ηθοποιούς που υποδύονται τους έφηβους Aegon και Aemond.

Δεν ξέρω πόσοι περίμεναν έναν τέτοιο θρίαμβο του ΗΒΟ (ακόμη έναν).

Αλλά είναι μια τρανή επιβεβαίωση ότι οι άνθρωποι του καναλιού αυτού ξέρουν όσο κανείς άλλος να κάνουν υπερπαραγωγές με κορυφαίους συντελεστές και δεν αποδέχονται ποτέ την μετριότητα. Είναι ακόμη σοκαριστικό πως επέτρεψαν το μαύρο χάλι της 8ης σεζόν.

Σημαντικό είναι ότι και ο συγγραφέας George Martin είναι παραγωγός (ήταν μέχρι την 4η σεζόν και στο Game of Thrones) και δεν θα ανεχθεί τα αυθόρμητα καραγκιοζιλίκια ξανά. Αν δεν κάνω λάθος, έχει συμβουλέψει ότι η σειρά θέλει 4 γεμάτες σεζόν να ολοκληρώσει την ιστορία της. Στο παρελθόν ήθελε τουλάχιστον 10 για το Game of Thrones αλλά έπεσε σε δημιουργούς που πάνω απ’όλα δεν σεβάστηκαν τον ίδιο τους τον εαυτό.

Το αρνητικό είναι ότι θα περιμένουμε 2 χρόνια για την νέα σεζόν.

Μέχρι τότε, πολύ εύκολα μπορούμε να πούμε ότι η διαφορά των δύο σειρών είναι πολύ μεγάλη και να ευχηθούμε για το μεν να συνεχίσει όπως μας γοήτευσε σε αυτή την σεζόν και για το άλλο να πάρει μαθήματα για το πως γράφεις υποδειγματικά μια σειρά φαντασίας.